Σε ένα οροπέδιο που βρίσκεται στις ανατολικές Άνδεις, στο Περού, βρίσκεται η πόλη La Rinconada. Η πόλη αυτή, με τους περίπου 16.000 κατοίκους της, είναι χτισμένη σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 5000 μέτρων πάνω από τη θάλασσα. Είναι η μόνιμη εγκατάσταση ανθρώπων που βρίσκεται σε μεγαλύτερο υψόμετρο από κάθε άλλη στον πλανήτη.
Το γεγονός αυτό προφανώς και δημιουργεί δυσκολίες στους κατοίκους της. Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό ούτε αποχέτευση, ενώ δημιουργούνται και πολύ μεγάλες δυσκολίες με τη διαχείριση απορριμμάτων. Παρόλα αυτά ο πληθυσμός της αυξάνεται και υπάρχει πολύ καλός λόγος για αυτό: το χρυσό.
Η συγκεκριμένη πόλη ξεκίνησε ως μία προσωρινή εγκατάσταση και επομένως χτίστηκε ως τέτοια. Σε αυτή πήγαιναν μεταλλωρύχοι οι οποίοι δεν είχαν σταθερό μισθό αλλά μπορούσαν να μαζέψουν όσο χρυσό ήθελαν. Σταδιακά όμως μετατράπηκε σε κανονική πόλη με μόνιμους κατοίκους.
Τα προβλήματα στην υγεία και την καθημερινότητα
Πέραν των άλλων προβλημάτων, οι κάτοικοι της La Rinconada αντιμετωπίζουν συχνά μία χρόνια νόσο που σχετίζεται με την εκτεταμένη παραμονή του ανθρώπου σε μεγάλα υψόμετρα.
Το λεγόμενο σύνδρομο CMS εκδηλώνεται με ζαλάδες, πονοκεφάλους, εμβοές ενώ κάποιες φορές μπορεί να είναι η αιτία που κρύβεται πίσω από καρδιαγγειακά προβλήματα οδηγώντας ακόμα και στον θάνατο.
Από την άλλη, και οι κλιματικές συνθήκες είναι μία πρόκληση. Μπορεί να μην υπάρχουν ακραίες συνθήκες ψύχους αλλά οι χαμηλές θερμοκρασίες είναι ο κανόνας όλον τον χρόνο με τους πιο κρύους μήνες να είναι ο Ιούλιος και ο Αύγουστος. Τότε η μέση θερμοκρασία ήταν κάτω από το μηδέν. Ακόμα και τους θερμότερους μήνες όμως οι θερμοκρασίες δεν ξεπερνούν ποτέ τους 10 βαθμούς που είναι ένα από τα όρια που θα επέτρεπαν την ανάπτυξη δέντρων.
Οι παράξενες εργασιακές συνθήκες
Παρά τις δυσκολίες αυτές, σύμφωνα με έρευνα του National Geographic, ιδίως την περίοδο μεταξύ 2001 και 2009 υπήρξε υπερδιπλασιασμός του πληθυσμού ο οποίος συνδέθηκε με την άνοδο στην τιμή του χρυσού που παρατηρήθηκε εκείνη την περίοδο.
Ο τρόπος που δουλεύουν οι εργάτες είναι λίγο πολύ ο ίδιος με τον παραδοσιακό. Οι εργάτες δηλαδή δουλεύουν 30 ημέρες χωρίς καμία πληρωμή και μία ημέρα τον μήνα επιτρέπεται να δουλέψουν για τον εαυτό τους. Παίρνουν λοιπόν, όσο περισσότερο ορυκτό μπορούν να κρατήσουν στους ώμους τους.
Το αν αυτό το ορυκτό θα περιέχει χρυσό ή όχι συνήθως είναι θέμα τύχης. Το συγκεκριμένο σύστημα πολλές φορές καταλήγει στο να υπάρχουν εργάτες που δουλεύουν σκληρά επί έναν ή περισσότερους μήνες χωρίς τελικά να αποζημιώνονται.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
