Ένα πολυβόλο έχει γράψει ιστορία στις εκστρατείες του αμερικανικού στρατού και βρίσκεται ακόμα σε χρήση σε ένοπλα σώματα των ΗΠΑ, αλλά και σε συμμαχικούς στρατούς, 66 χρόνια μετά την πρώτη φορά που βγήκε στην παραγωγή.
Αν και σχεδιάστηκε εντός των ΗΠΑ, το σχέδιό του επηρεάστηκε από αντίστοιχα πολυβόλα που ήταν σε χρήση από παλιούς αντιπάλους και ανταγωνιστές της Αμερικής τη δεκαετία του '50.
Οι συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου, καθιστούσαν αναγκαίο το σχεδιασμό και την κατασκευή ενός αξιόπιστου πολυβόλου από τις ΗΠΑ. Ο λόγος για το Μ60 που χρησιμοποιήθηκε ευρέως το 1957, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ αλλά η παραγωγή του είχε ξεκινήσει νωρίτερα, μετά τη νίκη των συμμάχων επί της ναζιστικής Γερμανίας, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τότε, ο αμερικανικός στρατός έψαχνε τρόπους για να σχεδιάσει όπλα που θα τον καθιστούσαν ισχυρότερο από τον σοβιετικό, βάσει της τεχνολογίας που χρησιμοποιούσε η ναζιστική Γερμανία.
Θεωρείται πως δύο γερμανικά όπλα έπαιξαν ρόλο στον σχεδιασμό του M60:
- Το σύστημα τροφοδότησης του FG-42
- Το σύστημα πυροδότησης του MG-42
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έγινε προσπάθεια για πιστή αντιγραφή του MG-42 και έτσι προέκυψε το T24.
Γιατί δημιουργήθηκε το Μ60;
Ο αμερικανικός στρατός είχε πρόσβαση σε υπάρχοντα όπλα από τα οποία προήλθε το Μ60, όπως το MG-42 αλλά επέλεξε να σχεδιάσει ένα καινούργιο όπλο. Γιατί;
Διότι το αμερικανικό Κογκρέσο προτιμούσε τα όπλα αμερικανικής κατασκευής για να μην επιβαρυνθεί το κράτος με τέλη αδειοδότησης για τη χρήση όπλων που σχεδιάστηκαν στο εξωτερικό, όπως το MG-42. Επίσης το Κογκρέσο ήθελε τη στήριξη των αμερικανικών επιχειρήσεων, οπότε η δημιουργία όπλου αμερικανικής κατασκευής ήταν μονόδρομος.
Το πρώτο Μ60
Ο αρχικός σχεδιασμός του M60 ήθελε τον χειρισμό του από πλήρωμα τριών στρατιωτών:
- Ένας στρατιώτης κρατάει το όπλο. Οπλίζει και πυροβολεί. Είναι υπεύθυνος για τη μεταφορά του.
- Ένας στρατιώτης βοηθός ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη μεταφορά των πυρομαχικών και ενός εφεδρικού κυλίνδρου. Ο κύλινδρος του Μ60 μπορούσε να αντικατασταθεί γρήγορα σε περίπτωση υπερθέρμανσης ή εμπλοκής. Ο βοηθός γέμισε επίσης τις σφαίρες και εντόπιζε τους στόχους για τον στρατιώτη που όπλιζε.
- Ένας στρατιώτης που κρατούσε τα πυρομαχικά. Ήταν υπεύθυνος για τη μεταφορά φυσιγγίων, κανών και οτιδήποτε χρειαζόταν το όπλο, ανάμεσά τους και του τρίποδου που στήριζε το Μ60.
Κομβικό ρόλο στην αποτελεσματικότητα του Μ60 έπαιξε και το γεγονός ότι έδινε τη δυνατότητα στον σκοπευτή να πυροβολήσει με ακρίβεια στόχο σε κοντινή απόσταση ενώ το στήριζε στον ώμο του. Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό ήταν «επαναστατικό» για τη βιομηχανία όπλων εκείνης της εποχής.
Δεδομένου του μεγέθους, του βάρους και του όγκου του M60, μπορούσε επίσης να εξοπλιστεί με ένα ενσωματωμένο δίποδο στο μπροστινό μέρος, που μπορούσε να διπλωθεί κάτω από την κάννη και όταν εκτεινόταν μπορούσε να σηκώσει μέρος του βάρους και να βοηθήσει στη σταθεροποίηση του όπλου.
Το χαρακτηριστικό του που ξεχώριζε το 1957, ήταν ότι το Μ60 ήταν πολυβόλο που τροφοδοτείται με ζώνη από σφαίρες. Ουσιαστικά πρόκειται για πυροβόλο όπλο που τροφοδοτείται με φυσίγγια που έχουν τοποθετηθεί «αρμονικά» σε ζώνη.
Πλέον, αυτό παρατηρείται σε πολλά αυτόματα όπλα ταχείας βολής, όπου η ζώνη πυρομαχικών τροφοδοτεί το όπλο ή βρίσκεται σε δοχείο που επιτρέπει να μετακινείται το όπλο ευκολότερα.
O λόγος που επιλέγει η τοποθέτηση σφαιρών με αυτό τον τρόπο, είναι για να ελαχιστοποιηθεί η επίδραση που είχε το βάρος των πυρομαχικών στην επιχειρησιακή απόδοση του Μ60. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα για συνεχείς ρίψεις χωρίς την ανάγκη συχνής αλλαγής γεμιστήρα.
Τα φυσίγγια που παίρνει είναι 7.62×51mm ενώ σε κάθε πυροβολισμό οι σφαίρες που είναι ενωμένες διαχωρίζονται και διασπώνται με αποτέλεσμα να μειώνεται και το βάρος.
Το συγκεκριμένο όπλο βρέθηκε στο πεδίο μάχης, δύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου του Βιετνάμ. Τοποθετήθηκε σε τανκ, φορτηγά, ακόμη και σκάφη. Επίσης, ο απλός σχεδιασμός του Μ60 καθιστούσε εύκολες τις επισκευές από τους στρατιώτες σε περίπτωση βλάβης.
M60, «το γουρούνι»
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, το Μ60 πήρε το ψευδώνυμο «το γουρούνι» εξαιτίας του ογκώδες μεγέθους του αλλά και της μεγάλης ποσότητας πυρομαχικών που είχε.
Όμως η μεταφορά του όπλου που ζύγισε σχεδόν 14 κιλά και των πυρομαχικών μέσα στη ζούγκλα που είχε υγρασία εξουθένωνε τους στρατιώτες στο Βιετνάμ και αποφασίστηκε να χρησιμοποιούνται από τους βατραχανθρώπους του στρατού, οι οποίοι κουβαλούσαν τις σφαίρες σε σακίδια.
Τα όπλα που «γεννήθηκαν» από το Μ60
Τα επόμενα χρόνια, λόγω της επιτυχίας του, προέκυψαν διάφορες παραλλαγές του M60:
- Το M60E1 διέθετε χειρολαβή στο μπροστινό μέρος, ενώ υπήρχε η δυνατότητα αφαίρεσης ή αλλαγής του διπόδα.
- Το M60E2 χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά σε οχήματα μάχης, ενώ το M60B τοποθετήθηκε πάνω σε ελικόπτερα.
- Το M60E3 ήταν μια βελτιωμένη έκδοση του M60, το οποίο επέτρεπε αμφιδέξια χρήση και ήταν ελαφρύτερο, αλλά ήταν ιδιαίτερα εύθραυστο.
- Τέλος, το M60E4 κυκλοφόρησε την δεκαετία του 90′ και είναι μια ανανεωμένη έκδοση του M60E3. Σε αντίθεση με το M60E3, το M60E4 αποδείχτηκε ότι είναι ένα αξιόπιστο και ανθεκτικό όπλο.
Ενώ υπάρχει ακόμα χρήση των Μ60 μέχρι σήμερα, ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποίησε ελαφρύτερα πολυβόλα.
Ένα από αυτά είναι το πολυβόλο Μ240 που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1970. Συγκριτικά, αυτό το όπλο ήταν βαρύτερο από τον προκάτοχό του, αλλά χάρη στη βελτιωμένη σχεδίασή του ήταν πιο αξιόπιστο.
Το άλλο ήταν το αυτόματο όπλο Μ249 SAW που ήταν πολύ πιο ελαφρύ. Το M249 SAW συνδύαζε τον υψηλό ρυθμό βολής όπλων όπως το M60, με το ελαφρύ βάρος και την ακρίβεια ενός τυφεκίου.
Παρά το γεγονός πως ο στρατός ξεκίνησε να έχει τα νέα όπλα, οι ημέρες του Μ60 δεν είχαν τελειώσει...
Γιατί προτιμούν το συγκεκριμένο όπλο;
Τα μέλη των Μονάδων Υποβρυχίων Καταστροφών είχαν «αγκαλιάσει» το Μ60 από τον πόλεμο του Βιετνάμ και η τελευταία παραλλαγή του όπλου, το M60E4, γνώρισε μεγάλη χρήση στις τάξεις τους.
Αυτό οφειλόταν εν μέρει στη βελτίωση που είχε το M60E4 σε σχέση με το αρχικό Μ60, συμπεριλαμβανομένης μιας επιλογής επιλογών μακράς και κοντής κάννης.
Το M60E4 είναι επίσης πολύ ελαφρύτερο από τα πολυβόλα M60 και M240, με συνολικό βάρος περίπου 9 κιλά ενώ οι κάννες του όπλου είναι επενδυμένες με υλικό για να μην υπερθερμαίνονται και να μην φθείρονται εύκολα.
Θεωρείται πως αποδίδει πιο αποτελεσματικά σε αλμυρό νερό όπου γίνονται οι επιχειρήσεις των Μονάδων Υποβρυχίων Καταστροφών.
Αν και έχει μειωθεί η χρήση του από τον αμερικανικό στρατό εξαιτίας πιο σύγχρονων όπλων, το M60 εξακολουθεί να έχει κάποια χρήση στην ακτοφυλακή, το ναυτικό και τις Μονάδες Υποβρυχίων Καταστροφών, 60 και πλέον χρόνια μετά τη δημιουργία του.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
