Ο κύβος ερρίφθη πλέον για τον πόλεμο Χαμάς - Ισραήλ, με μία ανοιχτή και εκτεταμένη εισβολή των Ισραηλινών δυνάμεων στη Γάζα να φαίνεται αναπόφευκτη. Σύμφωνα όμως με τους New York Times, μία τέτοια κίνηση θα σημάνει τη συντριπτική ήττα του ίδιου του Ισραήλ.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κερδίσεις μία παρτίδα σκάκι. Ένας από αυτούς είναι και η «θυσία». Μία κίνηση φαινομενικά επιθετική και απονενοημένη, που προκαλεί όμως τον αντίπαλο να παίξει εξίσου ριψοκίνδυνα, δημιουργώντας κενά στην άμυνά του.
Εκείνη τη στιγμή η προσοχή είναι στραμμένη στο άμεσο χτύπημα. Όσο περισσότερο νόημα βγάζει μία επίθεση, τόσο περισσότεροι κίνδυνοι ελλοχεύουν.
Το όραμα της Χαμάς
Αυτό ήταν και το σκεπτικό των τρομοκρατών της Χαμάς, σύμφωνα με τον αρθρογράφο της Times. Η de iure κυβέρνηση της Γάζας προέβη σε ένα αυτοκτονικό «piece de resistance» ελπίζοντας ο εχθρός να φερθεί το ίδιο απερίσκεπτα και να την κυνηγήσει πηδώντας στο γκρεμό.
«Έχω μάθει μέσα στα χρόνια πως η πιο επικίνδυνη φράση στη μέση ανατολή είναι το "Μία και Καλή"», γράφει ο Τόμας Φρίντμαν στο άρθρο που αποτελεί ανοιχτό γράμμα προς το Ισραήλ.
Ο συντάκτης εκτιμά πως η λογική της ολοκληρωτικής καταστροφής ακραίων μορφωμάτων όπως η Χεζμπολάχ, η Χαμάς και το ISIS δεν αποδίδει για έναν πολύ απλό λόγο. Φανατισμός.
Όχι απλά ο φανατισμός ενός θρησκευτικού φονταμενταλιστή ή ενός βομβιστή αυτοκτονίας, αλλά και ενός ανθρώπου που μέσα στην απελπισία του θα συνταχθεί ακόμα και με εγκληματίες πολέμου, παλεύοντας για τον τόπο του.
Κατά τον δημοσιογράφο, αυτές οι οργανώσεις φυσικά έχουν στη διάθεσή τους άπλετους νέους ανθρώπους με αίμα που κοχλάζει στο καζάνι της αδικίας, της απώλειας συγγενών και φίλων και των υποσχέσεων απελευθέρωσης και πλήρωσης στον παράδεισο.
Ο κουμπαράς ραγίζει
Στην πολεμική του Ισραήλ ενάντια στη Γάζα ο Φρίντμαν βλέπει μία στρατηγική πανωλεθρία που θα γίνεi αισθητή εκτός της γης Χαναάν. Μεγάλος χαμένος σε αυτή την ιστορία θα είναι και οι Ηνωμένες Πολιτείες, σε τρία μάλιστα μέτωπα.
Το εβραϊκό κράτος είναι στην ουσία μία επένδυση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων για την Αμερικανική κυβέρνηση. Ως αποκλειστικοί proxies του δόγματος της «Ελευθερίας» - σφραγίδας ΗΠΑ -, στη Μέση Ανατολή, οι απόγονοι του Δαυίδ χαίρουν τεράστιας στρατιωτικής και οικονομικής στήριξης που βαραίνει τον Αμερικανικό προϋπολογισμό.
Αυτά όμως είναι τα συνηθισμένα. Η νέα στρατιωτική επιχείρηση που ετοιμάζει ο Νετανιάχου και διατρανώνει ο IDF θα ήταν οικονομικός εφιάλτης για την Ουάσινγκτον, η οποία δεν θα μπορούσε παρά να εμπλακεί εάν ποτέ ο κόμπος φτάσει στο χτένι.
Τα δύο μέτωπα
Σε θέματα προϋπολογισμού πάλι, μεγάλο μέρος του ρουφάει τους τελευταίους μήνες και η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ουκρανία, ένα ακόμα ασταθές προπύργιο κόντρα στο Ρωσο-Κινεζικό μπλοκ το οποίο πρέπει να κρατηθεί πάση θυσία.
Εξηγείται έτσι και η αποδοκιμασία του Τζο Μπάιντεν για την κολοσσιαία χερσαία επιχείρηση που μαγειρεύεται στη Γάζα, προσπαθώντας να αποφύγει οποιοδήποτε τέλμα θα ανάγκαζε στην επιλογή μεταξύ Ισραήλ και Ουκρανίας.
Η σκιά του δράκου
Στο τρίτο μέτωπο, έχουμε τις στρατιές του αυτοκράτορα. Η Κίνα καλωσόρισε την κρίση στην Ουκρανία ως ευκαιρία να ορίσει ένα πολύ πιο συμπαγές και ξεκάθαρο πολιτικοοικονομικό τόξο, συνασπίζοντας με τη Ρωσία και φυσικά συνεχίζοντας τα εξαιρετικά ζυγισμένα και ιδιοφυή ανοίγματα προς Μέση Ανατολή, Αφρική και Ευρώπη.
Αν όμως το Ισραήλ κάνει το λάθος να εισβάλλει στη Γάζα αποσκοπώντας στην κατάληψη της περιοχής, θα τινάξει στον αέρα τα Σύμφωνα του Αβραάμ και θα σπρώξει στην αγκάλη της Άπω Ανατολής τους επίσπονδους «φίλους» του Αραβικού κόσμου. Θα έχει δώσει εν ολίγοις όχι μόνο την παρτίδα, αλλά και τα πιόνια και το ταμπλό στους Κινέζους δίχως αντίκρισμα.
Οι συσχετισμοί για το Ισραήλ
Για το ίδιο το Ισραήλ, η εικόνα είναι ακόμα χειρότερη. Ως άμεσο απότοκο των στρατιωτικών επιχειρήσεων, οι Ισραηλινοί γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες πως αν δεν ξεριζώσεις το κακό το χόρτο, θα ξαναβγεί δριμύτερο.
Ελλείψει ρεαλιστικής πιθανότητας να αφανιστεί η Χαμάς, η πιθανότητα η ιδεολογική παρακαταθήκη της ένοπλης αντίστασης να σβήσει είναι μάλλον ανύπαρκτη. Όσες υλικές ζημίες και να υποφέρει η Παλαιστινιακή ηγεσία, έχει ήδη εξασφαλίσει τους φλογισμένους μαχητές του αύριο που θα δεχτούν να σέρνονται σε κλειστοφοβικά λαγούμια και να φτάνουν σε έσχατες ενέργειες στη βάση της ιδεολογίας και μόνο.
Από την άλλη, το Ιράν τρίβει τα χέρια του βλέποντας το Τελ Αβίβ να εξαντλεί τις δυνάμεις του σε ένα μάταιο σόου εκδίκησης. Όχι απλά οι στρατιωτικοί πόροι που χρειάζονται για την κατάληψη της Γάζας, αλλά και οι στρατιωτικοί, κοινωνικοί, πολιτικοί πόροι που θα χρειαζόταν το Ισραήλ για να διατηρήσει την παρουσία του στη Λωρίδα θα καθιστούσαν τη χώρα πολύ πιο έκθετη σε εξωτερικές απειλές.
Υπάρχει διέξοδος;
Κατά μέρος ο συγγραφέας των Times σηκώνει τα χέρια ψηλά: «Τι θα έπρεπε να κάνει το Ισραήλ; Δεν ξέρω αυτή τη στιγμή. Αλλά η απάντηση σίγουρα δε είναι το να στείλει 360.000 ψυχικά τραυματισμένους Ισραηλινούς να παλέψουν σε μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη», γράφει.
Συνεχίζοντας το σκεπτικό του, βλέπει ως βιώσιμη πρώτη λύση την άσκηση επιρροής από τη «κεφαλή» των ΗΠΑ προκειμένου να πέσει η κεφαλή του Νετανιάχου. Όλοι οι έγκριτοι αναλυτές συνηγορούν πια προς αυτό: Ο άνθρωπος είναι ακατάλληλος.
Εδώ και μήνες ασχολείται με τη διάσωση της πολιτικής του καριέρας παρά με τον εντοπισμό και την στοχευμένη εξουδετέρωση θανάσιμων κινδύνων στα σπλάχνα του κράτους. Προκειμένου να προστατευτεί από τις επιπτώσεις της δικτατορικής δικαστικής μεταρρύθμισης που προμόταρε, περιέβαλε εαυτόν με κάθε λογής ακροδεξιό στέλεχος που θα τον υπερασπιζόταν.
Το καλύτερο που έχει να κάνει ο Νετανιάχου πλέον είναι να μην κατέβει υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, κατά την δηκτική εκτίμηση του Φρίντμαν.
Επεκτεινόμενος, θεωρεί πως το Ισραήλ πρέπει να ανακαλέσει τόσο τις δηλώσεις όσο και τις προετοιμασίες για εισβολή, αναζητώντας πιο «χειρουργικές» κινήσεις που θα ξεσκεπάσουν και θα εξουδετερώσουν πυρήνες της Χαμάς, με παράλληλες διαπραγματεύσεις για επιστροφές όσων ομήρων είναι ακόμα ζωντανοί.
Τονίζει όμως πως ακόμα και αν είναι αναπόφευκτη η κατάληψη της περιοχής, θα έπρεπε ήδη να υπάρχει μία βιώσιμη εναλλακτική υπό μορφή «φυτευτής» κυβέρνησης που θα αναλάβει το διοικητικό ρόλο της Χαμάς, καθώς η αποδυναμωμένη παράταξη του Μαχμούτ Αμπάς δεν δύναται να σηκώσει το βάρος της ηγεσίας.
Ο δημοσιογράφος κλείνει με το εξής συμπέρασμα: «Το Ισραήλ πρέπει να αναθεωρήσει ολοκληρωτικά τη σχέση του με τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη, εάν θέλει να αντικαταστήσει τη Χαμάς. Αν η πολιτικές των αποίκων συνεχίσουν να ορίζουν τι είναι αποδεκτό στην Ισραηλινή πολιτική, άλλη μία καταστροφή περιμένη στη Δυτική Όχθη».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
