Ενώ μαίνονται ακόμα οι δίχως έλεος επιθέσεις του Ισραήλ σε κοινωνικές υποδομές της Γάζας, μαζί και του μεγαλύτερου νοσοκομείου της περιοχής, το Αλ Σιφά, εγείρονται ερωτήματα για το αν τέτοιοι βομβαρδισμοί και επιχειρήσεις γίνεται να δικαιολογηθούν, ακόμα και σε καιρό πολέμου.
Με πρόσφατο άρθρο της, η Guardian εξετάζει κατά πόσο στέκουν οι ισχυρισμοί του Ισραήλ, πως οι επιθέσεις του IDF είναι σύντονες με το Διεθνές Δίκαιο, ανατρέχοντας σε γνώμες ειδικών της νομικής επιστήμης αλλά και στα αντίστοιχα άρθρα.
Τι προβλέπουν οι νόμοι
Στο πέρας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Σύμβαση της Γενεύης αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, ενώ στέκει «ιδιαίτερα προστατευτική υπέρ των νοσοκομείων», όπως λέει στο μέσο η ειδικός στο διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, Ματίλντ Φιλίπ-Γκε, του πανεπιστημίου της Λυόν.
«Απαγορεύεται η μετατροπή αναγνωρισμένων πολιτικών νοσοκομείων σε πεδία μάχης. Απαγορεύεται επίσης η χρήση των πολιτών ως ανθρώπινες ασπίδες, συνιστά έγκλημα πολέμου, όπως και το να μάχεσαι μέσα από νοσοκομεία», πρόσθεσε η ειδικός.
Επιπλέον, το άρθρο 8 του καταστατικού της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, περιλαμβάνει μία μακροσκελή λίστα εγκλημάτων πολέμου, μεταξύ των οποίων «οι στοχευμένες επιθέσεις κατά κτιρίων αφιερωμένων στη θρησκεία, την εκπαίδευση, τις τέχνες, την επιστήμη, σε μνημεία και νοσοκομεία».
Επιφυλάσσει όμως εξαιρέσεις για σημεία που έχουν κηρυχθεί «στρατιωτικοί στόχοι». Η κ. Φιλίπ-Γκε τόνισε πως «Αν ένα νοσοκομείο χρησιμοποιείται για να πλήττει τον εχθρό, τότε χρησιμοποιείται αυτός ο όρος». Σε τέτοιες περιπτώσεις το νοσοκομείο μπορεί να χάσει το καθεστώς προστασίας και να θεωρηθεί έγκυρος στόχος.
Ωστόσο, όταν δεν είναι απόλυτα σαφές αν κάποιο νοσοκομείο χρησιμοποιείται ως προπύργιο κατά του εχθρού, υπό το Διεθνές Δίκαιο η μηδενική υπόθεση είναι πως κάτι τέτοιο δεν υφίσταται και, επομένως, χρήζει προστασίας.
O εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, Καρίμ Καν, έγραψε στην εφημερίδα: «Για τους υπεύθυνους της ρίψης πυραύλων, θέλω να γίνω σαφής σε τρία θέματα: Πρώτον, σχετικά με κάθε ιδιωτική κατοικία, κάθε σχολείο, νοσοκομείο, εκκλησία και τζαμί, αυτά τα μέρη είναι προστατευόμενα, εκτός αν το καθεστώς προστασίας τους ακυρώθηκε επειδή χρησιμοποιούνται για στρατιωτικούς σκοπούς.
Δεύτερον, εάν δεν είναι σίγουρο πότε ένας στόχος δεν τελεί υπό προστασία, τότε ο επιτιθέμενος πρέπει να τον θεωρεί προστατευόμενο. Τρίτον, το βάρος της απόδειξης για το παραπάνω πέφτει σε αυτόν που τραβάει τη σκανδάλη».
Όταν αίρεται το καθεστώς προστασίας
Η υπηρεσία του ΟΗΕ για τον Συντονισμό Ανθρωπιστικών Θεμάτων (UNOCHA), επισημαίνει: «Κάθε στρατιωτική επιχείρηση στον περιβάλλοντα χώρο ή το εσωτερικό νοσοκομείων πρέπει να γίνεται με μέριμνα για την προστασία των ασθενών, του ιατρικού προσωπικού και των υπόλοιπων αμάχων. Κάθε δυνατό προληπτικό μέτρο πρέπει να λαμβάνεται, συμπεριλαμβανομένων ξεκάθαρων προειδοποιήσεων, που συνυπολογίζουν την έκταση της ικανότητας των ασθενών, του προσωπικού και των πολιτών να απομακρυνθούν με ασφάλεια».
Η Ματίλντ Φιλίπ-Γκε τοποθετήθηκε και επ' αυτού: «Η άλλη πλευρά πρέπει να πάρει τα απαραίτητα μέτρα για να αποφύγει τη στόχευση αμάχων, ακόμα και αν το νοσοκομείο χρησιμοποιείται για πράξεις βλαβερές κατά του εχθρού. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να βομβαρδίζει το νοσοκομείο για δύο μέρες και να το καταστρέφει».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
