Το 1917, ο Τζέιμς και η Μάργκαρετ Ίρβινγκ, μετακόμισαν στο Ντούρλις Κασίν, ένα αγροτόσπιτο στην περιοχή Isle of Man, ανάμεσα σε Βρετανία και Ιρλανδία, ένα μέρος που έχει αποτελέσει υλικό για μυθολογίες και παραμύθια με νεράιδες και καλικάντζαρους.
Το παντρεμένο ζευγάρι σύντομα έκανε και ένα παιδί, την μικρή Βουαρέι. Μερικά χρόνια μετά, γεμάτα από στιγμές ηρεμίας, και ίσως μελαγχολίας σε αυτή την κουκίδα της βρετανικής γης, ο Τζεφ, ένα πνεύμα φυλακισμένο σε ένα κουνάβι εμφανίστηκε, ξαφνικά και απροειδοποίητα.
Ήταν βράδυ, Σεπτέμβριος του 1931, όταν ο Τζεφ έκανε την παρουσία του αισθητή για πρώτη φορά. Ουρλιαχτά, βρυχηθμοί, πόδια και χέρια να χτυπάνε στα πατώματα και ύστερα κάτι που ακουγόταν σαν μπερδεμένα μουρμουρητά, σαν ένα μωρό που προσπαθεί να μιλήσει.
Ο Τζέιμς συναντούσε τον Τζεφ στα ίδια σημεία, και του μάθαινε λέξεις. Τον αντιμετώπιζε σαν έναν παπαγάλο. Ο Τζεφ μεγάλωνε, και καθώς τα χρόνια περνούσαν, ένιωθε ευγνωμοσύνη για τον κηδεμόνα του. Το 1934, σε γράμμα του Τζέιμς μαθαίνουμε πως του είχε εξομολογηθεί: «Για χρόνια δεν μπορούσα να φτιάξω λέξεις για να εκφράσω τις σκέψεις μου. Προσπαθούσα να μιλήσω, αλλά δεν μπορούσα. Μέχρι που μου έμαθες εσύ»
Με τα λόγια που ήδη ήξερε, ο Τζεφ κατάφερε να εξηγήσει στον Τζέιμς πως ήταν ένας Ινδός άντρας, γεννημένος στο Νέο Δελχί, στις 7 Ιουνίου 1852. Μετά τον θάνατο του, είχε στοιχειώσει με το πνεύμα του ένα κουνάβι, ίσως γιατί αυτό ήθελε, μια νέα ζωή σαν ένα αγαθό πλάσμα της φύσης.
«Και θα σας στοιχειώνω κάθε μέρα, με παράξενους θορύβους και αλυσίδες που κροταλίζουν. Κάθε που θα τις ακούτε, θα ξέρετε πως είμαι εγώ», έλεγε ο Τζεφ προς τους Ίρβινγκ.
Η καθημερινότητα
Ο Τζεφ τους έκανε φάρσες στην κουζίνα, έκλεβε ατάκες από κωμικούς της βικτωριανής επιοχής, τρύπωνε στην κρεβατοκάμαρα και κατασκόπευε τη Μάργκαρετ καθώς φορούσε το νυχτικό της, σχολιάζοντας εμφατικά κάθε της ρούχο.
«Μπορώ να κάνω σχάση του ατόμου! Είμαι το όγδοο θαύμα του κόσμου! Είμαι αυτός που μπορεί να σας σκοτώσει όλους, αλλά δεν θα το κάνει». Ο Τζεφ έδινε κάθε μέρα παράσταση μέσα από τους αγαπημένους του τοίχους, με αποδέκτες την οικογένεια Ίρβινγκ. Τους προκαλούσε γέλιο, τρόμο, κούραση, άλλά δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Ήταν πια σαν ένα μέλος της οικογένειας τους.
Μεταξύ άλλων, ο Τζεφ έδειχνε μεγάλη αγάπη για την κόρη των Ίρβινγκ, την έφηβη πια, Βουαρέι, εκείνη που του είχε μάθει νανουρίσματα. Δεν ήξεραν πώς να το διαχειριστούν αυτό, μόνο φρόντισαν να κάνουν οτιδήποτε θα έκανε κάθε οικογένεια, της οποίας ένα μέλος δεν φέρεται λογικά. Μίλησαν σε συνανθρώπους τους, σε κατοίκους του πλησιέστερου χωριού, του Ντάλμπι.
Μιλώντας ρώσικα με δημοσιογράφους
Σύντομα ο Τζεφ απέκτησε το δικό του ψευδώνυμο. Ήταν ο «μπαμπούλας του Ντάλμπι». Και ο κόσμος έπλαθε ιστορίες, ανάμεσα στον μύθο και στα μισόλογα που ακούγονταν για την παράξενη οικογένεια Ίρβινγκ. Τον Φλεβάρη του 1937, ο Νάντορ Φόντορ, ένας ψυχαναλυτής από την Ουγγαρία, βρέθηκε στο Isle of Man για να γνωρίσει από κοντά τον Τζεφ και τους «γονείς» του.
Είχε προηγηθεί ο Χάρι Πράις (1935), ραδιοφωνικός παραγωγός από το BBC, μαζί με τον συνεργάτη του, Ρόμπερτ Λάμπερτ, ο οποίος σε απόσπασμα από το British Broadcasting: Radio and Television in the United Kingdom, αναφέρει πως, έπειτα από την γνωριμία του με τον Τζεφ το κουνάβι, είχε καταγράψει πως του μίλησε σε αγγλικά, εβραϊκά, ουαλικά, φλαμανδικά, ιταλικά και αραβικά.
Επίσης, μπορούσε να τραγουδήσει και να χορέψει, είχε γνώσεις από μηχανές αυτοκινήτων και αεροπλάνα, μπορούσε να παίξει μπάλα και καυχιόταν πως είχε σκοτώσει 118 λαγούς, αλλά ποτέ δεν το έκανε εκτός εποχής κυνηγιού. Επίσης καυχιόταν πως ήταν αριθμομνήμων και πως μπορούσε να μεταμορφωθεί σε γάτα. Ναι, αλλά ο Πράις δεν είχε δει από κοντά τον Τζεφ να λέει όλα αυτά τα θαυμαστά.
Ήταν πραγματικά, μια τρελή εποχή. Δημοσιογράφοι από όλη την Αγγλία έφταναν στο σπίτι των Ίρβινγκ, έτοιμοι να φωτογραφίσουν, να καταγράψουν κάτι, που να αποδεικνύει ότι όντως σε αυτό το μέρος υπάρχει ένα ζωάκι που μιλάει σαν σχιζοφρενής ογδοντάρης από το Νέο Δελχί.
Μπερδεμένοι ήχοι παντού, ήχοι που προκαλούσαν τρόμο, τους έπειθαν να μείνουν κι άλλο, να δώσουν πίστωση χρόνου σε ένα θαμπό θαύμα. Φωνή καμιά. Ο Τζεφ μιλούσε μόνο με τους «γονείς» του.
Η λύση(;) στο μυστήριο
Ο Πράις είχε ζητήσει από την οικογένεια Ίρβινγκ απτές αποδείξεις πως όσα είχε ακούσει προέρχονταν όντως, από το στόμα ενός κουναβιού. Ο Τζέιμς καταλάβαινε τους προβληματισμούς του, και γι' αυτό, του ταχυδρόμησε δείγματα από μαλλιά και δόντια του Τζεφ. Στην πορεία όμως, αποδείχθηκε πως τα δείγματα προέρχονταν από το τσοπανόσκυλο της οικογένειας. Ο ίδιος ο Πράις στην έρευνα του κατέληγε λέγοντας πως χωρίς απτές αποδείξεις, δεν του μένει κάτι άλλο, από το να περιγράψει το περιστατικό ως φάρσα.
«Όχι, ο Τζεφ υπάρχει, είναι το πρόβλημα με το οποίο πρέπει να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας», έλεγε ο Τζέιμς Ίρβινγκ σε ρεπόρτερ, το 1936.
Σύντομα, το χαριτωμένο πλασματάκι(!) απέκτησε θαυμαστές, αναγνώστες εφημερίδων της εποχής, που συμπονούσαν την οικογένεια Ίρβινγκ. Θα έφτανε ως τα δικαστήρια. Ο ίδιος ο Τζεφ.
Τα δικαστήρια
Η έρευνα των Πράις - Λάμπερτ έφτασε σε αδιέξοδο. Ο Λάμπερτ περιέγραψε σε δημοφιλές περιοδικό τις εμπειρίες του από τον Τζεφ και οριακά φάνηκε να πιστεύει πως «κάτι» ασυνήθιστο όντως υπήρχε. Όταν ένας συνάδελφος του Λάμπερτ από το BBC, διέδωσε φήμες πως η έρευνα του είχε βασιστεί σε παραθρησκευτικούς μύθους και μαγεία, ο Ρόμπερτ Λάμπερτ έκανε μήνυση στον συνάδελφο του, αλλά και στο BBC, για ψευδείς κατηγορίες, και κέρδισε.
Η υπόθεση προκάλεσε αναταραχή, η αλήθεια και τα fake news έγιναν μια θολή, ακαθόριστη μάζα, και ακόμα και ο Στάνλεϊ Μπόλντγουιν, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας εκείνης της εποχής, ζήτησε να διερευνηθεί αυτό το ζήτημα. Η σχετική έρευνα, απέδειξε πως το BBC δεν είχε προβεί σε λάθος χειρισμούς.
«Το να βγάλεις άκρη στις άπειρες, δημοσιογραφικές, νομικές, παραθρησκευτικές περιπέτειες του Τζεφ, δεν είναι εύκολο», λέει σήμερα ο ιστορικός Τζέφρι Σκονς. «Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις αυτούς που όντως πίστευαν ότι υπήρχε ένα κουνάβι που μιλούσε, από εκείνους που μαγεύονταν από τις ιστορίες της εποχής και ήθελαν να πιστέψουν».
Τελικά υπήρξε;
«Είμαι πάρα πολύ απογοητευμένος από το γεγονός ότι δεν μου μίλησες από κοντά. Πιστεύω πως είσαι ένα πολύ καλό και γενναιόδωρο μικρό κουνάβι. Εγώ σου έφερα σοκολάτες και μπισκότα», έγραψε στο αποχαιρετιστήριο σημείωμα του προς τον Τζεφ, ο Ούγγρος ερευνητής Φόντορ.
Στα επακόλουθα κείμενα του, συμπέραινε πως ο Τζεφ μάλλον δεν υπήρξε ποτέ. Πιθανότατα ήταν μια προβολή από το μυαλό της μοναχικής Βουαρέι, μια προσπάθεια να έρθει πιο κοντά στους γονείς της και να νιώσει σημαντική, σε ένα μέρος που οι σιωπές ήταν πιο ηχηρές από την κάθε κουβέντα, σε οποιαδήποτε γλώσσα.
Υπάρχει σε ταινία;
Φυσικά! Με πρωταγωνιστή τον σπουδαίο Βρετανό κωμικό, Σάιμον Πεγκ.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
