Τον Ιούλιο του 2001 οι ηγέτες της G8 είχαν δώσει ραντεβού στη Γένοβα. Η κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε δύο στόχους. Ο πρώτος ήταν η σύνοδος να γίνει δίχως το παραμικρό πρόβλημα. Ο δεύτερος ήταν να «αποκρούσει» το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης που είχε «θεριέψει» πριν από ενάμιση χρόνο στο Σιάτλ. Για να καταφέρει αυτούς τους δυο στόχους είχε δαπανήσει 140 εκατ. στερλίνες, είχε επιστρατεύσει πάνω από 25.000 αστυνομικούς, είχε σιδεροφράξει μια ολόκληρη πόλη και είχε καταστήσει σαφές πως δε θα ανεχθεί να μετατραπεί η ιταλική πόλη σε πεδίο μάχης.
Ήταν τέτοια η εμμονή του Μπερλουσκόνι με την άριστη διεξαγωγή της συνόδου, που είχε φτάσει στο σημείο να ζητήσει από τους κατοίκους της Γένοβας να μην απλώνουν τα ρούχα τους τις ημέρες που οι G8 θα ήταν στην πόλη. Οι κάτοικοι απάντησαν απλώνοντας τα εσωρουχά τους ακόμα και στα παράθυρα. Αρκεί αυτά να «έβλεπαν» στον δρόμο.
Ήθελαν με κάθε τρόπο να χαλάσουν τη γιορτή που είχε στήσει ο «Καβαλιέρε». Όλους, ακόμα και αυτούς που θεωρητικά δεν είχαν πρόβλημα με τη Σύνοδο της G8, τους ενοχλούσε που οι χιλιάδες καραμπινέροι που είχαν φτάσει στην πόλη λειτουργούσαν σαν στρατός κατοχής.
Την ίδια ώρα, δεκάδες χιλιάδες σοσιαλιστές, κομμουνιστές, αριστεροί, αντικαπιταλιστές, αναρχικοί από κάθε γωνιά της Ευρώπης, έφταναν στην Ιταλία με τρένα, πλοία και αεροπλάνα. Οι χώρες της ΕΕ είχαν συνεργαστεί μεταξύ τους και είχαν καταρτίσει «λίστες ανεπιθύμητων» αλλά τα μπλόκα που στήθηκαν σε σταθμούς, λιμάνια και αεροδρόμια και οι συνεπακόλουθες απελάσεις «express» δεν μπόρεσαν να σταματήσουν εκείνο το πολύχρωμο ποτάμι.
Στο λιμάνι της Ανκόνα, το πλοίο που μεταφέρει Έλληνες διαδηλωτές (ανάμεσα σε αυτούς και ο τότε Γραμματέας της Νεολαίας του Συνασπισμού, Αλέξης Τσίπρας), με το που «δένει» δέχεται μια εξαιρετικά βίαιη επίθεση από τους καραμπινιέροι, που δέρνουν τον κόσμο πάνω στον καταπέλτη και μέσα στο γκαράζ. Κάποιοι κατάφεραν και πέρασαν αλλά 150 άτομα, στάλθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες πίσω στην Ελλάδα καθώς «δεν πληρούσαν τις απαραίτητες προϋποθέσεις εισόδου στην Ιταλία».
Μια ολόκληρη πόλη, πεδίο μάχης
Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι από την αρχή. Οι «καραμπινιέροι» εισβάλλουν μέσα στη νύχτα σε καταλήψεις που κοιμόντουσαν οι διαδηλωτές. Το ξύλο είναι ανελέητο. Εκατοντάδες συλλήψεις, δεκάδες οι τραυματίες. Η Γένοβα είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης, πριν καν ξεκινήσει η μεγάλη πορεία της 20ης Ιούλη που, θεωρητικά, είχε σαν σκοπό να φτάσει στην κόκκινη ζώνη. Εκεί, δηλαδή, που είχαν στηθεί τα φράγματα της Ιταλικής αστυνομίας. Τα επεισόδια γενικεύονται μέσα σε ελάχιστες στιγμές.
Τα δακρυγόνα πέφτουν με το... «τσουβάλι». Και οι μολότοφ επίσης. Το περιβόητο «black block» έστηνε παντού φλεγόμενα οδοφράγματα. Πετροπόλεμος και ξύλο σε κάθε στενό γύρω από την κόκκινη ζώνη. Οι μάχες γίνονται σώμα με σώμα. Υπάρχουν στιγμές που οι διαδηλωτές ελέγχουν ολόκληρα κομμάτια της περιμέτρου. Οι αστυνομικοί γίνονται ολοένα και πιο βίαιοι.
Και ξαφνικά ένας πυροβολισμός. Ένας άνδρας που φοράει κουκούλα σωριάζεται στο έδαφος. Η κουκούλα από μαύρη γίνεται κόκκινη. Το αίμα τρέχει και «παγώνει» τους πάντες. Ένας αστυνομικός είχε πυροβολήσει μέσα από ένα τζιπ το οποίο είχε εγκλωβιστεί ανάμεσα σε διαδηλωτές στην πλατεία «Gaetano Alimonda». Το αστυνομικό όχημα πέρασε όχι μία αλλά δύο φορές πάνω από το κορμί του νεαρού άνδρα. Κάποιοι διαδηλωτές έτρεξαν για να βοηθήσουν τον άνδρα που βρισκόταν ακίνητος στην άσφαλτο. Όταν έφτασαν κοντά του και είδαν πως γύρω από το κεφάλι του είχε δημιουργηθεί μια «λίμνη» αίματος, κατάλαβαν πως κάθε προσπάθεια ήταν μάταιη.
Λίγο αργότερα διαπιστώθηκε πως ο νεκρός ήταν ο, 23χρονος τότε, Κάρλος Τζουλιάνι. Αναρχικός από την Ιταλία. Ο αστυνομικός που πυροβόλησε ήταν ο Μάριο Πλακανίκα ο οποίος είπε πως φοβήθηκε για τη ζωή του όταν είδε τον Τζουλιάνι να πλησιάζει στο τζιπ με στόχο να πετάξει στο εσωτερικό του τον πυροσβεστήρα που κρατούσε στα χέρια.
Οι δύο ιατροδικαστές που εξέτασαν τη σωρό του μετά από αίτηση της οικογένειας συμφώνησαν πως η καρδιά του Κάρλο Τζουλιάνι χτυπούσε και μετά τον πυροβολισμό και πως το περιπολικό του έδωσε την χαριστική βολή. Στα δικαστήρια που ακολούθησαν οι εμπλεκόμενοι αστυνομικοί αθωώθηκαν καθώς θεωρήθηκε πως δρούσαν σε νόμιμη άμυνα. Και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα τη στιγμή που πυροβόλησε, συνεπώς δεν έκανε κατάχρηση εξουσίας χρησιμοποιώντας υπερβολική βία.
Η μεγαλειώδης πορεία της 21ης Ιουλίου στη Γένοβα και η κηδεία του Κάρλο στις 25 Ιουλίου μετατράπηκαν σε διαδηλώσεις οργής και πένθους. «Με κάλεσε στις 3 το μεσημέρι, στο τηλέφωνο. Μου είπε να μην ανησυχώ» είχε τόνισε ο πατέρας του Τζουλιάνι στον επικήδειο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
