Mε έναν παράδοξο τρόπο, οι κάτοικοι της περιοχής Mawsynarm, ενός συμπλέγματος οικισμών στην περιφέρεια Meghalaya της Ινδίας, πιθανόν να μην ξέρουν ότι η πατρίδα τους κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ ως προς τον υψηλότερο μέσο όρο ύψους βροχής ανά χρόνο. Και αυτό γιατί η ζωή τους έχει συνδεθεί με τις συνεχείς βροχές, όπως αλλού με το κρύο, και οτιδήποτε άλλο ίσως μοιάζει ξένο.
Για να δούμε το ζήτημα με αριθμούς, στη Mawsynram πέφτουν κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 11.873 χιλιοστά βροχής. Αυτό είναι 10 φορές μεγαλύτερο από τον μέσο όρο της ούτως ή άλλως βροχερής Ινδίας και περίπου 30 φορές μεγαλύτερο από τον μέσο όρο που έχουν στην Ελλάδα.
Οι μετεωρολόγοι υποστηρίζουν ότι ο λόγος που το Mawsynram έχει τόσο πολλές βροχές είναι ότι βρίσκεται κοντά στο Μπανγκλαντές και στο κόλπο της Βεγγάλης. Η υγρασία από τη Βεγγάλη μαζεύεται πάνω από τον ουρανό του Mawsynram και οδηγεί σε μακρές περιόδους συνεχών βροχοπτώσεων που μπορεί να ξεπερνάει και τους 6 μήνες.
Βροχές για πάνω από 6 μήνες
Προφανώς η ζωή είναι πολύ δύσκολη υπό τέτοιες συνθήκες. Εξάλλου, πριν 30 χρόνια, στο Mawsynram δεν υπήρχαν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, δεν υπήρχε πόσιμο νερό και κυρίως δεν υπήρχε ρεύμα, κάνοντας τις συνθήκες διαβίωσης ακόμα πιο δύσκολες για τους κατοίκους. Όχι ότι τώρα δεν υπάρχουν παρεμφερή προβλήματα.
Οι κατολισθήσεις είναι ένα πολύ συχνό πρόβλημα με τους δρόμους που ενώνουν μεταξύ τους τα χωριά συχνά-πυκνά να κλείνουν και οι κάτοικοι να αποκλείονται από παντού. Ταυτόχρονα, παρότι πλέον τα περισσότερα σπίτια έχουν ηλεκτρισμό, όπως είναι αναμενόμενο, πολύ συχνά έχουμε black outs.
Έτσι, οι άνθρωποι που ζουν στο Mawsynram τον χειμώνα, που κοπάζουν λίγο οι βροχές, προετοιμάζονται για εβδομάδες ολόκληρες ενόψει της περιόδου των βροχών κατά την οποία πολύ συχνά βρέχει ασταμάτητα επί 4 και 5 ημέρες (εννοούμε κυριολεκτικά χωρίς σταματημό), ενώ ο ήλιος μπορεί να μη φανεί για εβδομάδες.
Επισκευάζουν τις στέγες τους κάθε χρόνο, καθώς αυτές πρέπει να αντέξουν πολύ μεγάλες ποσότητες νερού. Κόβουν ξύλα και αποθηκεύουν ξύλα που θα χρησιμεύσουν ως πηγή φωτός ή πηγή θερμότητας για να μαγειρέψουν. Συχνά αγοράζουν τρόφιμα μακράς διάρκειας για να μη χρειάζεται να πηγαίνουν συχνά να ψωνίσουν.
«Πονάει ο λαιμός μας επειδή πρέπει να μιλάμε δυνατά»
Η Pdah είχε μιλήσει πριν κάποιον καιρό σε ένα δυτικό μέσο. Στα 70 της ζει φτιάχνοντας ομπρέλες και καπέλα από μπαμπού τα οποία προστατεύουν από τη βροχή. «Δεν μου αρέσουν οι καταιγίδες. Είναι πολύ βαρετό να μένεις στο σπίτι όλη μέρα».
Και οι υπόλοιποι κάτοικοι πάντως δεν μοιάζουν ιδιαίτερα χαρούμενοι με το ρεκόρ guiness της πατρίδας τους. «Δεν έχουμε ήλιο για μέρες και αν πέσει το ρεύμα μέσα στο σπίτι είναι πολύ σκοτεινά ακόμα και κατά τη διάρκεια της ημέρας» λέει ο εκπρόσωπος της κοινότητας. «Άσε που πονάει ο λαιμός μας επειδή πρέπει διαρκώς να φωνάζουμε κατά την περίοδο των βροχών για να ακουστούμε».
Όταν μπουν στον χειμώνα και τελειώσει η μακρά περίοδος των βροχών, οι κάτοικοι δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη εορταστική εκδήλωση για να γλεντήσουν το πρόσκαιρο τέλος των βασάνων τους. Ωστόσο το να απλώνουν έξω τα ρούχα τους για να στεγνώσουν μοιάζει πιο εορταστικό και από τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια.
Πάντως, παρότι οι συνθήκες είναι πάρα πολύ δύσκολες, οι κάτοικοι επιμένουν ότι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν οπουδήποτε αλλού. «Εδώ είναι η πατρίδα μου. Εδώ γεννήθηκα και εδώ θα πεθάνω. Σίγουρα βρέχει πολύ αλλά τι να κάνουμε; Θα περιμένουμε να περάσει».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
