Μενού
eors
  • Α-
  • Α+

Βερολίνο 1939: Οι Ναζί του Χίτλερ είναι στη θέση εκκίνησης ώστε να πνίξουν όλο το δυτικό κόσμο (και όχι μόνο) στη μέγγενη του φασισμού, μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το εγχείρημα τους είναι τρελό, αλλά θέλουν να πετύχουν, και γι' αυτό θα χρησιμοποιήσουν κάθε πιθανό μέσο. Ακόμα και τις σεξεργάτριες, που διάγουν πλούσιο βίο, στη νυχτερινή ζωή του Βερολίνου, εκεί που το «μη ρωτάς, μη μιλάς πολύ» είναι το αξίωμα στο οποίο πελάτες και υπάλληλοι συμφωνούν. 

Η Κίτι Σμιντ, μαιτρέσα του «Salon Kitty», ενός πολυτελούς οίκου ανοχής στο Βερολίνο, ενός από τους τελευταίους νόμιμα επιτρεπόμενους προορισμούς σεξεργασίας στη Γερμανία, ήταν ένα από τα πρώτα κορίτσια που δέχθηκαν μια πρόταση, στην οποία φαινομενικά ήταν δύσκολο να πουν όχι. 

Οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Ναζιστικού κόμματος πρότειναν στην Kitty να μετατρέψει την επιχείρησή της σε ένα κέντρο κατασκοπείας πελατών της, οι οποίοι συνήθως προέρχονταν από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα της Γερμανίας. Η Σμιντ αρνήθηκε. Δεν ήταν ένθερμη οπαδός των Ναζί και οι αντισημιτικές απόψεις του κόμματος της προκαλούσαν οργή και αηδία

Παρόλα αυτά, γνώριζε ότι το Ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ δεν θα δεχόταν το «όχι» για απάντηση, οπότε προσπάθησε να φύγει από την πατρίδα.

Η Σμιντ ειδοποίησε φίλους της στο Λονδίνο πως είχε σκοπό να ανοίξει εκεί έναν οίκο ανοχής και επιχείρησε να βγάλει από τη χώρα ένα τεράστιο μέρος από την περιουσία της. Τα χρήματα θρυλείται πως τα έραψε στα εσώρουχα των κοριτσιών που είχαν δουλέψει στις υπηρεσίες της, και στη συνέχεια τα ίδια κορίτσια προσπάθησε να τα πάρει μαζί της στο Λονδίνο.

Μια δύσκολη επιλογή

Η απόδραση της Κίτι από το Τρίτο Ράιχ απέτυχε παταγωδώς. Η Σμιντ συνελήφθη από συνοριοφύλακες στα σύνορα με την Ολλανδία και στη συνέχεια στάλθηκε στις φυλακές του Βερολίνου.

Εν μέσω βασανιστηρίων πείνας και ξυλοδαρμών, άκουσε τις επιλογές που θα είχε, αν επιθυμούσε να παραμείνει ζωντανή: δύο χρόνια στη φυλακή με ακραία βασανιστήρια, αποστολή σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ή ενδεχομένως, να το ξανασκεφτεί, και να αποφασίσει να βοηθήσει τους Ναζί, μέσα από του οίκου ανοχής της. «Θα κάνω ότι μου ζητήσετε» ήταν η απάντηση της, όπως αναφέρει η Τζούλια Σράμελ, στο βιβλίο The Madam and the Spymaster: The Secret History of the Most Famous Brothel in Wartime Berlin.

salon

Αναγκαίο flash back

Η Γερμανία κατά τη δεκαετία του 1920 μετρούσε τις πληγές της από την ήττα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τo χρέος της χώρας ήταν δυσβάσταχτο και η ανεργία, ειδικότερα μετά το ξέσπασμα του αμερικάνικου οικονομικού κραχ (η Γερμανία βασιζόταν σε αμερικάνικα δάνεια και εμπορικές συμφωνίες), η ανεργία διογκώθηκε σε ακραία επίπεδα. Η παρουσία ενός αρκετά φιλόδοξου πολιτικού ηγέτη, ονόματι Αδόλφος Χίτλερ ήταν η σπίθα που μπορούσε να βάλει φωτιά στο κοινοβούλιο της Ράιχσταγκ, από την χαραυγή του 1930 κι έπειτα.

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τα μελλούμενα. Τουλάχιστον, όταν έσβηναν τα φώτα, η διασκέδαση άνευ φραγμών στα καμπαρέ και τα πορνεία της πόλης, έμοιαζε να πασπαλίζει με ζάχαρη τις πληγές του κοινωνικού ιστού της πόλης. 

Οίκοι ανοχής, drag shows και πορνογραφία υπήρχαν παντού. Στο βιβλίο του Έρικ Λάρσον, «Στον Κήπο με τα Θηρία», μαθαίνουμε πως η Μάρθα Ντοντ, κόρη του πρέσβη των ΗΠΑ στην Γερμανία, Ουίλιαμ Ντον, διατηρούσε ανομολόγητες σεξουαλικές επαφές με τον Ρούντολφ Ντίλς (ανώτατο αξιωματούχο της Γκεστάπο), το συγγραφέα Τόμας Γουλφ, έναν ανώνυμο Γερμανό αεροπόρο, και τον Ρώσο κατάσκοπο Μπόρις Βινογκράντοφ, που την ώθησε τελικά να συνεργαστεί με τη σοβιετική κατασκοπεία.

Κορίτσια και αγόρια απολάμβαναν το σεξ κάτω από τη μύτη του Χίτλερ που μισούσε την πληρωμένη σεξουαλική πράξη και μέσω από το βιβλίο «Ο Αγών μου» χαρακτήριζε τις σεξεργάτριες ως "καταισχύνη για την ανθρωπότητα". 

agon

Ωστόσο, το Τρίτο Ράιχ δεν περιστοιχιζόταν από αφελείς. Το σεξ εκτός όλων των άλλων, ήταν ένα «εργαλείο» για τους Γερμανούς, ένα πασπαρτού. Για να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ξένους επισκέπτες στο Βερολίνο, με αφορμή τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, οι Ναζί εξέδωσαν ειδικές άδειες σε περίπου 7.000 πόρνες, ώστε να ασκήσουν ελεύθερα το επάγγελμά τους στην πόλη.

Οι «Φυρερίσκοι» στις δημόσιες ομιλίες τους περιέγραφαν την πορνεία ως ένα αναγκαίο κακό, ένα εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει τους νέους άντρες ώστε να μη στραφούν ακόμα και στην ομοφυλοφιλία, κάτι που όλοι τους αποστρέφονταν. Την ίδια στιγμή, ήταν πολύ δύσκολο για τους ανώτατους αξιωματικούς του Γ' Ράιχ να μην «καίνε» αυτό το εργαλείο. Ο Χάινριχ Χίμλερ όντας παντρεμένος, είχε παράλληλη σχέση με τη γραμματέα του, αλλά και με τραγουδίστρια καμπαρέ.

Ο Γκέμπελς σε προσωπικά γραπτά του είχε παρομοιάσει τη σεξουαλική του όρεξη καθώς θώπευε νεαρές ηθοποιούς συνήθως, με αυτή του «μοναχικού λύκου». Ο Μάρτιν Μπόρμαν, «ψυχή» του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και έμπιστος του Χίτλερ, είχε κάνει 10 παιδιά με τη γυναίκα του και ταυτόχρονα διατηρούσε σχέση με την καλλιτέχνιδα Μάνγια Μπέρενς. Η σύζυγος του τα ήξερε, και τα αποδεχόταν, όλα.

Ο Χίτλερ, σύμφωνα με μαρτυρίες του φίλου και συνεργάτη του, Ερντ Χαφστάνγκλ, σε νεαρή ηλικία είχε δέιξει ασαφή ερωτικό προσανατολισμό, που ίσως άγγιζε την ομοφυλοφιλία (είχε επίσης ένα σύντομο ειδύλλιο με την Μάρθα Ντοντ). Ο Ρέϊναρντ Γκίντριχ μάθαινε τα ανομολόγητα του κόμματος και το 1939, ήξερε πως θα χρησιμοποιήσει το σεξ προς όφελος όλων.

Όταν ο Γκρίντριχ ανέλαβε δράση

Έφερε πίσω στο Salon Kitty, την Κίτι Σμιντ και τα κορίτσια της. «Φύτεψε» αμέτρητα μικρόφωνα, κάμερες και κοριούς. Άλλαξε την ταμπέλα «κλειστόν» και ενθάρρυνε κάθε κορίτσι που γνώριζε έστω μια ξένη γλώσσα και ήταν πρόθυμο να «γεμισει στο όνομα του Φύρερ» να εργαστεί στον οίκο ανοχής της Κίτι. Το μαγαζί αμέσως θησαύρισε. Ιταλοί αξιωματικοί σε άμεση συνέργεια με τον Μουσολίνι, Γερμανοί στρατιώτες σε κρίση συνείδησης, καλλιτέχνες, κάθε ανύποπτος περαστικός που στο όνομα της ηδονής ήταν έτοιμος να «δώσει» μυστικά εν δυνάμει κατά του Τρίτου Ράιχ, όλοι τους ήταν καταγεγραμμένοι στα χιλιάδες ηχητικά/οπτικά αρχεία που έστελνε το Salon Kitty στην Γκεστάπο. 

salon1

H ιστορία του Salon Kitty έσβησε μαζί με τις φλόγες του Β'Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα των Γερμανών στο Στάλινγκραντ. H ομώνυμη ταινία του Τίντο Μπρας από το 1976, που έμπλεξε τη Ναζί μυθιστορία με τον πορνογραφικό αισθησιασμό, επιχείρησε να ζωντανέψει αυτή τη σκοτεινή ιστορία του Β'Παγκοσμίου Πολέμου, που σήμερα θυμίζει διελκυστίνδα ανάμεσα στον ερωτισμό και το θάνατο. 

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.