Μπορεί οι καταστροφικοί σεισμοί της 6ης Φεβρουαρίου στην ανατολική Τουρκία να ανέκοψαν προσωρινά την εκτός ορίων, έως τότε, τουρκική επιθετικότητα όμως τα επεκτατικά σχέδια της Αγκυρας εις βάρος της χώρας μας συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό. Βέβαια, κανείς δε θα μπορούσε να έχει την ψευδαίσθηση ότι η πάγια τουρκική εθνική στρατηγική θα ήταν δυνατό να αναθεωρηθεί λόγω ενός φυσικού φαινομένου ή εξαιτίας της αλλαγής προσώπων στην εξουσία. Αλλωστε, ο ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και προεδρικός υποψήφιος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, τον οποίο οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν να προηγείται με διψήφιο ποσοστό έναντι του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ξεκαθάρισε από πολύ νωρίς ότι δε θα υπάρξει καμία υποχώρηση «ως προς τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας». Στο πλαίσιο αυτό, και ενώ απέχουμε λιγότερο από 2 μήνες από τις τουρκικές εκλογές ο βασικός στόχος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής δεν είναι άλλος από το να εξασφαλίσει το «πράσινο» φως της Ουάσιγκτον για την αγορά και αναβάθμιση μαχητικών αεροσκαφών F-16.
Η προσγείωση στην Αεροπορική Βάση της Τανάγρας του 12ου κατά σειρά Rafale με πλήρη φόρτο όπλων δεν πέρασε απαρατήρητη από τους γείτονες, οι οποίοι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για τον εκσυγχρονισμό του αεροπορικού στόλου τους στην αλλαγή της στάσης τους αναφορικά με την έγκριση της ένταξης της Φινλανδίας, σε πρώτη φάση, στο ΝΑΤΟ. Με αυτό τον τρόπο θεωρούν ότι θα ξεμπλοκάρει στο Κογκρέσο το αίτημα τους για την αγορά 40 νέων F-16 Block 70/72 και την αναβάθμιση 80 υφιστάμενων αεροσκαφών του ίδιου τύπου στην έκδοση Viper. Μέχρι να συμβεί αυτό, ο Ερντογάν προσπαθεί να συντηρήσει το προσωπικό και εθνικό αφήγημα περί τουρκικής στρατιωτικής υπεροχής και την εικόνα μιας Τουρκίας, που ανταγωνίζεται τις υπερδυνάμεις στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας. Για το λόγο αυτό, ο Τούρκος πρόεδρος έχοντας στραμμένη την προσοχή του στις επερχόμενες κάλπες έβγαλε από το υπόστεγο το εθνικό μαχητικό TF-X, που οπτικά παραπέμπει σε πιστό αντίγραφο του F-22 Raptor, του κορυφαίου stealth αεροσκάφους των ΗΠΑ. Πρόκειται για το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα της τουρκικής αεροδιαστημικής βιομηχανίας, που ξεκίνησε το 2010, με απώτερο στόχο η Τουρκία να μπει στο κλειστό κλαμπ των χωρών, που κατασκευάζουν «αόρατα» μαχητικά αεροσκάφη 5ης γενιάς.
Το stealth πυροτέχνημα και τα drones
Η αποδέσμευση φωτογραφιών του εθνικού αεροσκάφους μάχης σε έναν αεροδιάδρομο από τον επικεφαλής της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας Ισμαήλ Ντεμίρ μπορεί να εξυπηρετεί τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της Αγκυρας, στην πραγματικότητα όμως απέχει έτη φωτός από την κατάκτηση της stealth αεροδιαστημικής. Πολύ περισσότερο, εάν ληφθεί υπόψη ότι το συγκεκριμένο δικινητήριο πρωτότυπο φέρεται να εφοδιάζεται με κινητήρες του F-16 καθώς έως τώρα οι Τούρκοι δεν έχουν κατορθώσει να συνάψουν διακρατική συμφωνία για την προμήθεια κινητήρων για το εθνικό μαχητικό τους αλλά και μοιάζει σχεδόν ανέφικτο να αναπτύξουν με δικά τους μέσα κινητήρες αυτού του επιπέδου στο εγγύς μέλλον, αν και οι ίδιοι φιλοδοξούν να το πετύχουν έως το 2028.
Παρ’όλα αυτά, τα τεχνολογικά επιτεύγματα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας δεν είναι σε καμία περίπτωση αμελητέα. Το αντίθετο. Ειδικά στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ο οποίος όμως από μόνος του δεν μπορεί να υποστηρίξει την πολυπόθητη αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η επιμονή των Τούρκων να κυριαρχήσουν στους αιθέρες προωθώντας την αναθεωρητική ατζέντα τους αποδεικνύεται, εκτός των άλλων, και από το γεγονός ότι το πρόγραμμα του εθνικού μαχητικού ξεκίνησε με μόλις 60 μηχανικούς και επί του παρόντος απασχολούνται σε αυτό περισσότεροι από 1.300 ενώ εάν προστεθεί και το προσωπικό των εταιρειών-δορυφόρων του εγχειρήματος τότε ο αριθμός των εξειδικευμένων στελεχών ξεπερνάει τους 2.000.
Με τον κινητήρα να αποτελεί το αξεπέραστο δομικό πρόβλημα έως τώρα και τη stealth τεχνολογία να είναι το μεγάλο ζητούμενο των επόμενων αρκετών χρόνων, οι Τούρκοι κατασκευαστές του εθνικού μαχητικού επικεντρώνονται στην εγχώρια ανάπτυξη και τοποθέτηση του συστήματος προσγείωσης του αεροσκάφους, βάρους 8 τόνων. Στο απαιτητικό έργο τους, που ενδεχομένως ξεπερνά κατά πολύ τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας τους, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ αναπτύσσουν και εξελίσσουν επί δεκαετίες την τεχνολογία αυτή, έχουν να αντιμετωπίσουν και την πίεση του τουρκικού καθεστώτος, που διαπιστώνει ότι οι ισορροπίες των αεροπορικών συσχετισμών στην περιοχή μας ανατρέπονται.
Τα πάνω κάτω στις ισορροπίες στο Αιγαίο
Ούτως ή άλλως, ο στρατηγικός σχεδιασμός της Αγκυρας στον τομέα αυτό έχει ανατραπεί προ πολλού με την αποπομπή της από το πρόγραμμα των F-35 λόγω της προμήθειας του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400. Τα 100 F-35, της αρχικής τουρκικής παραγγελίας, θα είχαν αναμφίβολα «σκεπάσει» το Αιγαίο δημιουργώντας μία μη αναστρέψιμη κατάσταση για την Πολεμική Αεροπορία. Οι Τούρκοι όμως όχι μόνο δεν προμηθεύτηκαν τα αμερικανικά stealth μαχητικά αλλά σε ρόλο παρατηρητή βλέπουν το ένα μετά το άλλο τα Rafale να προσγειώνονται στην Τανάγρα, τα F-16 Viper να βγαίνουν από τα υπόστεγα της ΕΑΒ μέχρι να εκσυγχρονιστεί και το τελευταίο από τα 83 αεροσκάφη του προγράμματος ενώ αναμένεται το προσεχές διάστημα η θετική απάντηση των Αμερικανών για την πώληση 20+20 F-35 στην Ελλάδα.
Η πραγματικότητα αυτή προσδίδει άγχος στο τουρκικό στρατιωτικό επιτελείο και στην ηγεσία της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας ειδικά από τη στιγμή, που δεν ευοδώθηκαν οι προσπάθειες για συνεργασία ανάπτυξης κινητήρων για το εθνικό μαχητικό με τους Βρετανούς στο παρελθόν, λόγω ζητημάτων μεταφοράς τεχνολογίας στην Τουρκία, ενώ μία προσέγγιση με τους Ρώσους στο πεδίο αυτό μοιάζει απαγορευτική στις παρούσες συνθήκες. Από την άλλη πλευρά, το αμερικανικό εμπάργκο όπλων έχει φέρει στα όρια του συνολικά την τουρκική πολεμική αεροπορία, με τους επιτελείς της να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να διατηρήσουν στοιχειώδεις διαθεσιμότητες. Ολοι αυτοί οι παράγοντες δημιουργούν, όπως γίνεται αντιληπτό, μία ασφυκτική πραγματικότητα για το τουρκικό στρατιωτικό επιτελείο, η οποία όμως δεν είναι δυνατό να αλλάξει δια μαγείας.
Αγώνας δρόμου με... αντιγραφές
Στην κατεύθυνση αυτή, όλο σχεδόν το ανθρώπινο δυναμικό της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας έχει ξεκινήσει έναν αγώνα δρόμου για να συμπιέσει τους χρόνους ανάπτυξης και παράδοσης όσο το δυνατόν περισσότερων υποπρογραμμάτων του εθνικού μαχητικού. Μία εξαιρετικά δύσκολη εάν όχι ανέφικτη αποστολή, ειδικά εάν μιλάμε για ένα αεροσκάφος 5ης γενιάς, το οποίο θα αντικαταστήσει σε βάθος χρόνου τον γερασμένο στόλο των περίπου 240 F-16. Σε αυτές τις συνθήκες, η παράταση του χρόνου ζωής των F-16, μέσω του εκσυγχρονισμού τους, αποτελεί μονόδρομο για την Αγκυρα, η οποία βλέπει την αμερικανική κυβέρνηση να δηλώνει μεν πρόθυμη να υποστηρίξει το τουρκικό σχετικό αίτημα για να περάσει από το Κογκρέσο χωρίς όμως να δεσμεύεται σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα.
Σε κάθε περίπτωση, η τουρκική αμυντική βιομηχανία έχει προγραμματίσει για το 2025 την πρώτη κύρια πτήση του TF-X, χωρίς να γνωρίζουν ακόμα και οι ίδιοι οι Τούρκοι κατασκευαστές με ποιον κινητήρα θα εφοδιάζεται το αεροσκάφος. Εως τότε θα συνεχίζουν να πειραματίζονται στην αντιγραφή του F-22 Raptor, που πέταξε για πρώτη φορά στις 7 Σεπτεμβρίου 1997 στη Μαριέττα της Τζόρτζια, μετά από 6 χρόνια ανάπτυξης, με το Κογκρέσο να έχει αποκλείσει ρητά την εξαγωγή του. Δεδομένου ότι η ολοκλήρωση του εγχειρήματος αυτού ενδεχομένως να επιτευχθεί κάποια στιγμή αόριστα στο μέλλον, ο ρεαλιστικός αεροπορικός σχεδιασμός της Αγκυρας προβλέπει εντατικοποίηση του προγράμματος των μη επανδρωμένων αεροσκαφών με την ενσωμάτωση σε αυτά στοιχείων της stealth τεχνολογίας. Στο πλαίσιο αυτό, ταυτόχρονα με το TF-X παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το UAV Anka-3, η πρώτη πτήση του οποίου αναμένεται στο επόμενο 3μηνο. Βάσει των χαρακτηριστικών του αεροσκάφους, που οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι θα είναι «αόρατο» αν και ο εξωτερικός φόρτος όπλων, στις φωτογραφίες τουλάχιστον που αποδεσμεύτηκαν, θέτει την προδιαγραφή αυτή σε αμφισβήτηση, το αεριωθούμενο ANKA-3 με βάρος απογείωσης έως 7 τόνους θα πετά με ταχύτητα περίπου 800 km/h.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
