Οσο και αν τα δυτικά ΜΜΕ προσπαθούν να παρουσιάσουν μια καλή εικόνα για την πορεία του πολέμου στην Ουκρανία, τόσο η πραγματική εικίνα δείχνει πως η Ρωσία αργά αλλά σταθερά πετυχαίνει τους στόχους της που δεν είναι άλλοι από την κατάληψη κρίσιμων εδαφών. Και αν το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει από ανάλυση που έκαναν οι Financial Times τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται πως η αρχική αισιοδοξία της Δύσης για αίσια έκβαση του πολέμου που μπήκε στον τέταρτο μήνα του δίνει τη θέση της σε ένα «ρήγμα» το οποίο ολοένα και βαθαίνει.
Την ίδια ώρα, η Ουκρανία και ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι βλέπουν πως οι εκκλήσεις στη Δύση για αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας πεφτούν στο κενό και ταυτόχρονα πληθαίνουν οι αιχμές σε κράτη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για ατολμία στη στήριξή τους στο Κίεβο.
Όλα τα παραπάνω μόνο τυχαία δεν είναι και αυτό ακριβώς καταγράφουν σε ανάλυσή τους οι Financial Times που κάνουν λόγο για μια διαιρεμένη Δύση αναφορικά με το πώς βλέπει την προοπτική του πολέμου στην Ουκρανία. Σύμφωνα με το άρθρο της εφημερίδας, η Δύση έχει πλέον χωριστεί σε δυο στρατόπεδα.
Τα δυο «στρατόπεδα» της Δύσης και οι ΗΠΑ
Στο πρώτο ανήκουν αυτοί που μιλούν για νίκη της Ουκρανίας «Εκείνοι που βλέπουν ως μείζονα κίνδυνο τον ρωσικό ιμπεριαλισμό είναι έτοιμοι να καλέσουν σε ουκρανική νίκη. Σε αυτό το στρατόπεδο ανήκουν η Πολωνία, η Βρετανία, οι χώρες της Βαλτικής και η Φινλανδία», αναφέρουν οι FT.
Στο δεύτερο στρατόπεδο ανήκουν εκείνοι που ανησυχούν περισσότερο για τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης μιλούν μόνο για τη Μόσχα που δεν θα κερδίσει. Ο λόγος είναι ξεκάθαρος: Φοβούνται ότι η πίεση για απόλυτη ουκρανική νίκη θα μπορούσε να οδηγήσει σε άμεση σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης ή στη χρήση ρωσικών πυρηνικών όπλων. Η Γαλλία και η Γερμανία βρίσκονται σε αυτό το στρατόπεδο.
Η καθυστέρηση παράδοσης στρατιωτικού εξοπλισμού από τη Γερμανία στο Κίεβο, όπως και οι καθυστερήσεις που παίζει η ΕΕ στην ενταξιακή πορεία της Ουκρανίας, σε συνδυασμό με τις πιο «θαρρετές» δηλώσεις Ντράγκι για την ανάγκη επιστροφής στις διαπραγματεύσεις πιέζουν τον Ζελένσκι, που βλέπει να χάνει εδάφη και την οικονομία της χώρας να βουλιάζει.
Διαβάστε ακόμη: Γενς Στόλτενμπεργκ: Το ΝΑΤΟ χρειάζεται υψηλότερη ετοιμότητα και ενισχυμένο οπλοστάσιο
Ο Ζελένσκι επιμένει να ζητά από τους Ευρωπαίους να αναγνωρίσουν στη χώρα του έστω το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη, κάτι που η Γαλλία αρνείται.
Και αν αυτά τα δυο δεν σας φαίνονται και πολύ διαφορετικά είναι επειδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία διαφορά πέρα από το πως εκλαμβάνει το κάθε στρατόπεδο την ρωσική απειλή.
Και όποιος αναρωτιέται που βρίσκονται οι ΗΠΑ η απάντηση είναι απλή: Στη μέση! Η κυρίαρχη άποψη στην κυβέρνηση Μπάιντεν, σύμφωνα με τους FT, είναι ότι, έχοντας ανησυχήσει υπερβολικά για την πυρηνική σύγκρουση στην αρχή του πολέμου, η Δύση κινδυνεύει τώρα να ανησυχήσει υπερβολικά λίγο και, πλέον, η Ουάσινγκτον προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα.
Ο φόβος για ένα ευρωπαϊκό Βιετνάμ
Την ίδια στιγμή η Ρωσία είναι κοντά στο να καταλάβει την Σεβεροντονέτσκ, πόλη 100.000 κατοίκων, που θα έδινε στη Μόσχα τον έλεγχο της περιφέρειας του Λουγκάνσκ και θα της άνοιγε το δρόμο για μια άλλη μεγάλη πόλη, την Κραματόρσκ, που είναι η πρωτεύουσα της γειτονικής περιφέρειας Ντονέτσκ.
Οι ουκρανικές δυνάμεις παραδέχονται ότι έχουν χάσει τον έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχής αν και τονίζουν ότι συνεχίζουν να αντιστέκονται κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου στους δυτικούς ότι πρόκειται για τη μάχη κλειδί για τον έλεγχο του Ντονμπας, μιας κυρίως ρωσόφωνης περιφέρειας που τελεί εν μέρει υπό τον έλεγχο των φιλορώσων αυτονομιστών από το 2014, και θα άνοιγε τον δρόμο στη Ρωσία για να προσαρτήσει τα κρίσιμα για αυτήν εδάφη.
«Πολλά θα εξαρτηθούν από τον αντίκτυπο που θα έχουν τα νέα συστήματα πυροβολικού που έχουν υποσχεθεί στην Ουκρανία τις επόμενες εβδομάδες οι Δυτικοί», αναφέρουν οι FT.
Παρά τις διαιρέσεις τους, οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις φαίνεται να πιστεύουν ότι αν η Ουκρανία μπορέσει να αναγκάσει τη Ρωσία να επιστρέψει εκεί από όπου ξεκίνησαν οι ένοπλες δυνάμεις της στις 24 Φεβρουαρίου, πριν από την εισβολή, τότε αυτό θα αποτελέσει τη βάση για σοβαρές διαπραγματεύσεις.
«Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η Ουκρανία μπορεί να επιτύχει αυτού του είδους τη νίκη – ή ότι οποιαδήποτε πλευρά θα σταματήσει να πολεμά, αν επιτευχθούν οι γραμμές της 24ης Φεβρουαρίου. Στην Ουκρανία, όπως και στο Βιετνάμ, ο ορισμός της νίκης είναι επικίνδυνα δυσδιάκριτος και το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένας μακρύς, βάναυσος πόλεμος φθοράς».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
