Μετά τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι ο σύζυγός της αποτελεί το δεύτερο πιο μισητό πρόσωπο για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν με τις ρωσικές ειδικές δυνάμεις να τον αναζητούν στο Κίεβο ζωντανό ή νεκρό. Η ίδια προσπάθησε να ενώσει Ρώσους και Ουκρανούς μέσα από τη μουσική τραγουδώντας από το 2014 μετά από όσα έγιναν στην Κριμαία και στο Ντονμπάς και στις δύο γλώσσες σε μία προσπάθεια να αμβλύνει με αυτό τον τρόπο τις διαφορές, που χώριζαν τους δύο λαούς. Δεν τα κατάφερε όμως. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν είχε άλλη άποψη και ο πόλεμος είναι πλέον η φρικτή πραγματικότητα για την πατρίδα της.
Η Νατάλια Κλίτσκο, σύζυγος του δημάρχου του Κιέβου Βιτάλι Κλίτσκο, τραγουδά ξανά για την Ουκρανία. Αυτή τη φορά οι θεατές στην Κρατική Οπερα του Αμβούργου χειροκροτούν παρατεταμένα όχι τόσο την ερμηνεία της αλλά στο πρόσωπό της τη δύναμη του ουκρανικού λαού, που αντιστέκεται, και φυσικά το σύζυγό της, ο οποίος πρωτοστατεί στον εθνικό αγώνα για την ελευθερία. Το τραγούδι, που επέλεξε να ερμηνεύσει ενώπιον του γερμανικού ακροατηρίου δε θα μπορούσε να μην είναι λυπητερό.
Διαβάστε ακόμη: Νατάσσα Μποφίλιου: Φωτογραφίες από τη συναυλία ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία
Ενα ουκρανικό λαϊκό τραγούδι. Μια ιστορία αγάπης. Ενα κορίτσι, που ερωτεύεται τους ήχους ενός βιολιού και αρχίζει να κυνηγά τις μουσικές μέσα στο δάσος. Ερωτεύεται πρώτα τον ήχο, που ξεπηδά μέσα από τα δέντρα και μαγεύεται από το βιολί. Τελικά όμως η μουσική δεν παίζεται για το κορίτσι, αλλά για κάποιον άλλο. Μια τραγωδία, αλλά ακόμα μια ιστορία αγάπης. Η Νατάλια κάνει αυτό, που οι Ουκρανοί έκαναν πάντα μέχρι την έναρξη του πολέμου. Τραγουδά πάντα σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε συναισθηματική κατάσταση, όπως οι συμπατριώτες της.
Ελάχιστη επικοινωνία με τον σύζυγό της - Υποδέχτηκε συγγενείς στο Αμβούργο
Μέσα από τη μουσική προσπαθεί να ισορροπήσει και τώρα βλέποντας στην οθόνη της τηλεόρασης τις ρωσικές βόμβες να ισοπεδώνουν τη γειτονιά, που μεγάλωσε, στο Μπρόβαρι, το προάστιο του Κιέβου. Η επικοινωνία της με το σύζυγό της κάτι παραπάνω από δύσκολη ενώ όταν είναι εφικτή έχει τηλεγραφικό χαρακτήρα. Ο Βιτάλι και ο αδερφός του Βλαντίμιρ, που μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό, αμφότεροι παγκόσμιοι πρωταθλητές της πυγμαχίας, θα μείνουν για να δώσουν τη «μητέρα» των μαχών υπερασπιζόμενοι την ουκρανική πρωτεύουσα. Ως το τέλος. Είναι μαχητές. Δεν εγκατέλειψαν ποτέ μέσα στα ρινγκ. Ούτε σκέψη να τα παρατήσουν και τώρα μπροστά στην κάνη του εισβολέα.
Η ίδια υποδέχτηκε με ανακούφιση τη μητέρα της, την αδερφή της και τους ανιψιούς της στο Αμβούργο ύστερα από ένα επικίνδυνο ταξίδι 4 ημερών. Η καρδιά της χτυπά για όλη την Ουκρανία, για όλους τους ανθρώπους, που γνωρίζει και αγαπά. Παρά την φρίκη του πολέμου η Νατάλια πιστεύει ότι η χώρα της θα σταθεί όρθια. Η κουλτούρα θα υψώσει τείχος προστασίας της εθνικής ταυτότητας. Αλλωστε, μέσω του πολιτισμού και της μουσικής προσπάθησε από την πλευρά της να γεφυρώσει τις αντιθέσεις Ρώσων και Ουκρανών μετά τα όσα διαδραματίστηκαν το 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Μόσχα και τις συγκρούσεις στο Ντονμπάς.
«Οταν η ψυχή τραγουδά, η γλώσσα γίνεται λιγότερο σημαντική»
Δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού η Ουκρανή τραγουδίστρια ποτέ δεν κατάλαβε ούτε αποδέχτηκε τον πόλεμο αυτό. Τόσα πολλά τα κοινά στη διαδρομή των δύο λαών, που μόνο η ψυχή της είναι αυτή, που τελικά αποφασίζει σε ποια γλώσσα θα τραγουδήσει. Τα Ρωσικά ήταν η γλώσσα, που μιλούσε στο σχολείο κάθε μέρα και επιστρέφοντας στο σπίτι τραγουδούσε με τους δικούς της τα τραγούδια της ουκρανικής παράδοσης.
«Οταν η ψυχή τραγουδά, η γλώσσα γίνεται λιγότερο σημαντική», έχει πει, με τα ρωσικά και τα ουκρανικά να αποτελούν το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της μουσικής της αντικατοπτρίζοντας τον διακαή πόθο της το μουσικό «πάντρεμα» των δύο γλωσσών να ενώσει ξανά τους δύο αδελφούς λαούς.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
