Ένα εξαιρετικά σπάνιο συμβάν, που μπορεί να έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη περίπλοκων ζωντανών οργανισμών, παρατήρησαν πρόσφατα επιστήμονες να συμβαίνει στην εποχή μας.
Σύμφωνα με τη θεωρία που εισήγαγε ο Κάρολος Δαρβίνος, η εξέλιξη είναι ως επί το πλείστον μία αργή, προοδευτική διαδικασία, όπου οι περιβαλλοντικές συνθήκες και η προσαρμογή των οργανισμών σε αυτές, οδηγούν στη διαμόρφωση των ειδών, μέσω της φυσικής επιλογής, όπως γράφει το Unilad.
Mερικές φορές όμως μπορεί να συμβούν πράγματα που ωθούν τη ζωή σε ένα άλλο στάδιο ανάπτυξης. Και στην περίπτωση αυτής της συγκεκριμένης διαδικασίας, έχει συμβεί μόνο ελάχιστες φορές σε ολόκληρη την ιστορία της ζωής στη Γη.
Όταν η ζωή ξαναρχίζει
Θεωρείται ότι αυτή η διαδικασία ήταν κομβικής σημασίας για την ανάπτυξη των φυτών, δηλαδή τους οργανισμούς που έθεσαν τις βάσεις για να γίνει εφικτή η ύπαρξη ζωής στον πλανήτη.
Συγκεκριμένα, έχει βρεθεί πως σε συγκεκριμένες περιπτώσεις κατά την εξελικτική διαδικασία, κάποιοι μονοκύτταροι οργανισμοί απορροφούν ο ένας τις δυνατότητες του άλλου, δημιουργώντας μορφές ζωής με νέες δυνατότητες.
Θεωρείται πως η ικανότητα των φυτών να «δραπετεύσουν» από τις θάλασσες προς τη στεριά, οφείλεται στο ότι ένα είδος συμβιωτικού βακτηρίου πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, αφομοιώθηκε από τα κύτταρα θαλάσσιας άλγης, και μετατράπηκε σε οργανίδιο (ζωτικά όργανα των κυττάρων), με την ικανότητα να μεταβολίζει το άζωτο.
Αυτό σημαίνει ότι οι δύο οργανισμοί συνενώθηκαν σε έναν πιο σύνθετο. Η δέσμευση αζώτου είναι μια διαδικασία όπου ένας οργανισμός μετατρέπει το άζωτο από τη μοριακή του μορφή σε άλλες μορφές που είναι χρήσιμες σε μια ποικιλία βιολογικών διεργασιών.
Με αυτή τη νέα ικανότητα, η ταπεινή άλγη κατάφερε να μετεξελιχθεί σε νέα είδη χερσαίων φυτών, που μπορούσαν να δεσμεύουν και να αξιοποιούν ως πηγή ενέργειας το άζωτο στο έδαφος.
Τώρα, μία νέα μελέτη εξετάζει πώς η διαδικασία δέσμευσης αζώτου επηρεάζει το περιβάλλον. Ο επιστήμονας Tyler Coale εργάστηκε στη μελέτη και εξήγησε πώς θα μπορούσε να είναι χρήσιμη.
Μιλώντας στο μέσο, ο Coale είπε: «Αυτό το σύστημα είναι μια νέα προοπτική για τη δέσμευση αζώτου και μπορεί να παρέχει ενδείξεις για το πώς ένα τέτοιο οργανίδιο θα μπορούσε να κατασκευαστεί σε φυτά καλλιεργειών».
Η μελέτη διήρκεσε περίπου 30 χρόνια, από τότε που ο καθηγητής Jonathan Zehr παρατήρησε ένα βακτήριο, το οποίο θα μπορούσε να εμπλέκεται στη δέσμευση αζώτου.
Τώρα, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2024 λέει ότι το βακτήριο και τα κύτταρα των φυκιών έχουν παρόμοια αναλογία μεγέθους, κάτι που θα μπορούσε να υποδεικνύει ότι οι μεταβολισμοί τους είναι αλληλένδετοι.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
