Με τη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου να είναι σε πλήρη εξέλιξη από τη μία και λίγο μετά την τελεσίδικη καταδίκη του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου από την άλλη, η συζήτηση για τις ποινές επανήλθε στην ελληνική κοινωνία.
Έτσι, η ακριβής ποινή του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου ήταν ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία της συζύγου του, 10 χρόνια για τη θανάτωση του μικρού τους κουταβιού και άλλο 1,5 χρόνο για τις ψευδείς καταθέσεις που έδινε στις αρχές προσποιούμενος το θύμα ληστείας.
Οι περισσότεροι πια θα γνωρίζουμε ότι η ποινή του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου δεν θα είναι στα αλήθεια ισόβια, τουλάχιστον με τη γλωσσική έννοια του όρου. Με άλλα λόγια, το πιθανότερο είναι ότι η φυλάκιση του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου για το αδιανόητο έγκλημα που έκανε δεν θα διαρκέσει όσο η ζωή του.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Mετά την κατάργηση της θανατική ποινής, η ισόβια κάθειρξη είναι πράγματι η μεγαλύτερη μεμονωμένη ποινή που μπορεί να επιβληθεί σε έναν καταδικασθέντα σύμφωνα με το ελληνικό ποινικό δίκαιο.
Πιο συγκεκριμένα, όπως ορίζει το άρθρο 105 του ελληνικού Ποινικού Κώδικα, η έννοια είναι πλασματική και οι καταδικασμένοι σε ισόβια κάθειρξη μπορεί να αποφυλακιστούν αν έχουν εκτίσει τουλάχιστον 20 έτη της ποινής τους ή αν έχουν υπερβεί το 70ό έτος της ηλικίας τους.
Ο κανόνας γενικά για τις ποινές φυλάκισης είναι ότι εκτίεται ένα μέρος της ποινής ανάλογα με το αν πρόκειται για πλημμέλημα ή για κακούργημα. Τα ⅖ της ποινής αν πρόκειται για πλημμελήματα και τα ⅗ ή τα ⅘ αν πρόκειται για κακούργημα και ανάλογα με το ποιο είναι το κακούργημα αυτό.
Ποια η ανώτατη ποινή που μπορεί να επιβληθεί;
Γενικότερα όμως, όσο πολλά και ειδεχθή εγκλήματα και αν έχει κάνει κάποιος δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εκτίσει μεγαλύτερη ποινή από τα 25 έτη. Στην Ελλάδα, λοιπόν, δεν υπάρχει η ποινή της δια βίου κάθειρξης που σημαίνει ότι υπάρχουν κάποια εγκλήματα για τα οποία δεν υπάρχει καμία περίπτωση επιστροφής του καταδικασθέντα στην ελεύθερη κοινωνία.
Στην περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ποινές, ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί υπό όρο, αν έχει εκτίσει το άθροισμα των τμημάτων των ποινών, που προβλέπεται στην παράγραφο 1. Σε κάθε περίπτωση ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί αν έχει εκτίσει είκοσι πέντε έτη και όταν το παραπάνω άθροισμα υπερβαίνει το όριο αυτό.
Ποια η λογική πίσω από αυτό;
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι το σύστημα στην Ελλάδα είναι δικαιίκο και οι ποινές φυλάκισης στη βάση τους είναι σωφρονιστικές με την έννοια ότι επιβάλλονται με σκοπό να σωφρονίσουν τον καταδικασμένο και όχι να λειτουργήσουν εκδικητικά για την πράξη του.
Με την έννοια αυτή, θεωρεί το ελληνικό δικαιικό σύστημα ότι οτιδήποτε έγκλημα έχει διαπράξει κάποιος δεν θα πρέπει να του επιβληθεί εφ’όρου ζωής η στέρηση της ελευθερίας του. Ακριβώς γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ενάντιο σε όλο το πνεύμα της νομοθεσίας.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
