Μια ζωή γεμάτη από διαρκείς υπερβάσεις, στην έντυπη, την τηλεοπτική και την digital δημοσιογραφία, και παράλληλα, από το 2019, όταν έβαλε σε πράξη τον στίχο των Κόρε Ύδρο «νιώθω πως πρέπει να αρχίσουν οι αγώνες», μπαίνοντας στην αρένα της πολιτικής, ως βουλεύτρια πια, του Νοτίου Τομέα Αθηνών.
Αυτή ήταν μια προσπάθεια να περιγράψουμε τη Σεμίνα Διγενή πριν της παραχωρήσουμε το «μικρόφωνο» των Personas, σε μια συζήτηση που είχε πολλά κείμενα, πολλές συνέντευξεις με θρυλικά πρόσωπα της πολιτικής, του πολιτισμού και όχι μόνο, και φυσικά, ένα καίριο σχόλιο για την πολιτική επικαιρότητα, μια ανταπόκριση από το πεδίο των πολιτικών «μαχών» στην οποίες μετέχει ψυχή και σώματι.Η συζήτηση ήταν επιεικώς απολαυστική.
Οι τρεις «Αποδελτιώσεις» σας, συνοδεύτηκαν όχι μόνο από διθυραμβικά σχόλια σπουδαίων ανθρώπων (Χ. Αλεξίου, Τ. Τσανακλίδου, Δ. Κουτσούμπας, Γ. Μετζικώφ, Αλ. Παπαρήγα), αλλά και στις παρουσιάσεις τους, είχατε δίπλα σας σημαντικά πρόσωπα, όπως οι Δ. Καταλειφός, Μάγδα Φύσσα, Μ Παπαδημητρίου, Μ. Πασχαλίδης, Γ. Καραμίχος, Γ. Νέγκα, Βλ. Κυριακίδης, Φ. Βελεσιώτου, Δ. Αλεξανδρής, Ελ. Ράντου, Δ. Μπεμπεδέλη κά. Πώς έγινε αυτό;
«Τους ευχαριστώ όλους τόσο πολύ, και για τα θερμά τους λόγια και για την πολύτιμη παρουσία τους. Άλλωστε πρωταγωνιστούν, ο καθένας με τον τρόπο του, στα 3 βιβλία, με εξομολογήσεις καρδιάς και ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις. Δίπλα τους βέβαια, ο αναγνώστης θα συναντήσει κι άλλα σπουδαία και μυθικά πρόσωπα όπως οι Θ. Βέγγος, Αλ. Αλεξανδράκης, Παύλος Σιδηρόπουλος, Φλ. Νταντωνάκη, Μάνος Χατζιδάκις, Τσαρούχης, Ρίτσος, Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Μαρίνος, Στέλιος Καζαντζίδης, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Νίκος Ξανθόπουλος, Μάγια Αγγέλου, Νάνα Μούσχουρη, Τζένη Καρέζη, Ειρήνη Παπά και άλλοι».
«Όσοι τολμούν, κερδίζουν» είναι ο τίτλος ενός αφιερώματος σε περιοδικό τηλεόρασης που κρατώ στα χέρια μου, για την εκπομπή σας «Τρεις στον Αέρα». Κάτι που εμένα ως νεότερο θεατή, με συνδέει με ιστορίες όπως αυτή του Πέτρου, του πρώτου trans άντρα που εμφανίστηκε στην τηλεόραση, σε δική σας εκπομπή. Είναι η τόλμη το στοιχείο που έκανε την πορεία σας στη δημοσιογραφία τόσο ξεχωριστή;
«Δεν φτάνει η τόλμη για να ξεχωρίσει κάποιος στη δημοσιογραφία. Χρειάζεται πολλή δουλειά, μελέτη, θάρρος, επιμονή και γερό στομάχι που να αντέχει στις κακουχίες. Αλλά και κάτι άλλο, συνετή διαχείριση της επιτυχίας».
Έχω παρακολουθήσει δεκάδες φορές τη θρυλική συνέντευξη σας με τον Δημήτρη Χορν. Είναι σαν να ξεπηδούν μέσα από μια αναλογική τηλεόραση, όλοι οι χαρακτήρες που έχει υποδυθεί και «συσκέπτονται» με τον αληθινό Χορν για να σας απαντήσουν. Τι θυμάστε πιο έντονα από αυτή την εμπειρία;
«Θυμάμαι το βλέμμα του και την ευγένειά του. Αυτό όμως που ένιωσα, από την πρώτη κιόλας στιγμή, ήταν η μοναξιά του. Εκείνο που με εντυπωσίασε όμως (και που δεν προέκυψε από τη συνέντευξη), ήταν η προστατευτικότητα και η αλληλεγγύη στους συναδέλφους του που είχαν ανάγκη.
Έμαθα λίγο αργότερα, πως κάθε μήνα έστελνε τον στενό φίλο και συνάδελφό του Γιώργο Γεωγλερή, να τους δώσει τη... "μισθοδοσία" τους. Ποτέ κανείς τους δεν έμαθε, ποιος τους βοηθούσε, ποιος ήταν αυτός ο "χορηγός" που επέμενε να παραμένει αόρατος. Τέλος, δεν ξεχνώ ποτέ, αυτό που έλεγε: "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Συνεχώς ξεψυχάει". Ήταν ένας γοητευτικός, ευφυής και ανασφαλής πρίγκηπας!».
- Στις «Ιστορίες γι' Αγρίους», στην πρώτη αυθεντικά σατιρική εκπομπή της ιδιωτικής τηλεόρασης, δημιουργήσατε σχολή, με απροσδόκητες συνεντεύξεις και αυτοσχεδιαστικά, αστεία, κι έξυπνα video, που ακόμη και σήμερα γίνονται viral. Σας λείπει αυτή η πιο «αυθάδης» εποχή της ελληνικής τηλεόρασης;
«Αφάνταστα. Ειδικά ο raver πιτσιρικάς που έβλεπε.. κύκλους! Ήταν αθώα, κάπως σαν εφηβική αυτή η εκπομπή μου και χαίρομαι πολύ, που κατάφερα να διασώσω ένα μεγάλο μέρος της και να μπορεί να τη βλέπει σήμερα ο κόσμος στο κανάλι μου -μαζί με όλες τις εκπομπές, τα podcasts μου και την πολιτική μου δραστηριότητά στο #SeminaDigeniOfficial.
Εκεί θα δει κανείς στις αγαπημένες μου "Ιστορίες για Αγρίους", τα πιο τρελά ντουέτα, σε ρεσιτάλ σουρεαλισμού, όπως πχ. αυτά με τον Πουλικάκο και τον Πάγκαλο, την Στανίση με τον Ζουράρι, τη Σνάιντερ με τον Τζίγγερ κα, τον Αλέφαντο-πρωθυπουργό, τον Τζίμη Πανούση-ψυχίατρο, τον Κίμωνα Κουλούρη- γυμναστή, την Μαριέτα Γιαννάκου-τραγουδίστρια, την Σπεράντζα Βρανά-ποιήτρια».
- Μίκης Θεοδωράκης, Αλέιδα και Καμίλο Γκεβάρα, Καντάφι, Ρίτσος και εκατοντάδες ακόμη ιερά τέρατα της τέχνης, αρχηγοί κρατών κα. περιέχονται στις τρεις "Αποδελτιώσεις" σας, από τις Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή. Έχετε νιώσει δέος από την παρουσία ενός ατόμου απέναντι σας;
«Το δέος θα δυσκόλευε πολύ τη δημοσιογραφική δουλειά. Αυτό που ένιωθα πάντα και εξακολουθώ να νιώθω πριν και μετά, είναι το αίσθημα ευθύνης για κάθε συνέντευξη, αλλά και για κάθε έρευνα και άρθρο. Στη διάρκεια της συνέντευξης, δεν υπάρχει για μένα, τίποτα άλλο εκτός από τον συνεντευξιαζόμενο απέναντί μου, αλλά όσο κι αν τον συμπαθώ, τον θαυμάζω η και τον αγαπάω, προέχουν οι ερωτήσεις που έχω γι αυτόν, προέχει η περιέργειά μου, οι απορίες μου, η αλήθεια του.
Οι δάσκαλοι μου στη δημοσιογραφία μ` έμαθαν να σέβομαι, αλλά να μην επιτρέπω στον εκάστοτε συνομιλητή μου να με παρασύρει σ` αυτά που τον εξυπηρετούν, ούτε να του επιτρέψω να επιλέξει να μου παίξει κάποιο ρόλο.Αλλιώς δε θα μιλούσαμε για δημοσιογραφία, αλλά για δημόσιες σχέσεις».
- Ανατρέχοντας στο κανάλι σας στο YouTube, παρατηρώ πόσο ντροπαλοί και «αθώοι» έδειχναν οι άνθρωποι στα 80s απέναντι σας και πόσο περισσότερο εξοικειωμένοι με τον τηλεοπτικό φακό ήταν στα 90s και στα 00s. Θα θέλατε να γυρίσετε έστω για λίγο στο παρελθόν;
«Όχι δεν θα γύριζα ποτέ πίσω. Βρίσκομαι αλλού πια εδώ και πολλά χρόνια και αυτό δεν θα το άλλαζα με τίποτα και με κανένα αντίτιμο. Δεν υπήρξα ποτέ καρεκλοκένταυρη. Δεν θα έμενα ούτε στον Παράδεισο, αν δεν μ ενέπνεε. Αυτό που κάνω τώρα, είναι αυτό που θέλω, που με γεμίζει και με εμπνέει».
- Σήμερα, ως εκλεγμένη βουλεύτρια του ΚΚΕ, - και μάλιστα πρώτη σε ψήφους - μάχεστε για την προάσπιση των δικαιωμάτων του λαού και της εργατικής τάξης σε ένα κόσμο όπου η κρίση - κοινωνική, οικονομική, πολιτική - είναι πλέον μόνιμη κατάσταση. Θα ήθελα να ρωτήσω αν, και κατά πόσο λειτουργείτε ακόμα ως δημοσιογράφος, μέσα στην βουλή.
«Αν λειτουργούσα ως δημοσιογράφος στην βουλή και ως πολιτικός στη δημοσιογραφία, μάλλον κάτι δεν θα πήγαινε καλά. Ωστόσο η μία ιδιότητα πάντα βοηθάει την άλλη, στα δύσκολα. Βέβαια, επειδή το μικρόβιο του ρεπόρτερ είναι ανίκητο, υπάρχουν κάποιες στιγμές που περνάει από το μυαλό μου πως όλο αυτό που ζω στο Κοινοβούλιο, θα μπορούσε άνετα να αξιοποιηθεί ως υλικό σε ένα ωραίο πολιτικό θρίλερ».
- Είναι αλήθεια ή αστικός μύθος ότι ξεκινήσατε την ενασχόλησή σας με την δημοσιογραφία στην εφηβεία;
«Αλήθεια είναι πως στα 16 μου κέρδισα σε διαγωνισμό μαθητικού ρεπορτάζ και το πρώτο βραβείο, μου το απένειμε ο σπουδαίος συγγραφέας (και μετέπειτα μέντοράς μου), Αντώνης Σαμαράκης. Το έπαθλο ήταν... επαγγελματική συνεργασία με τα περιοδικά "Γυναίκα" και "Φαντάζιο". Λίγο αργότερα, στα 18, με ένα τηλεφώνημα του Αλέκου Παναγούλη στον διευθυντή της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία", μπήκα εκεί ως μαθητευόμενη ρεπόρτερ».
- Αναρωτιέμαι ποιες ήταν οι πρώτες δυσκολίες στο ξεκίνημά σας;
«Οι δυσκολίες, ήταν πολλές και ολόιδιες με αυτές που συναντάει και σήμερα κάποιος χωρίς "πλάτες" και χωρίς προστάτες, στο ξεκίνημα του. Ξεκίνησα από το μηδέν και ό,τι έφτιαξα, αυτό το λίγο που φτιάχτηκε, είναι απολύτως δικό μου κι είμαι η μοναδική υπεύθυνη για αυτό». .
- Τι θα είχατε να πείτε στους νέους δημοσιογράφους που ξεκινούν τώρα;
«Πολύ διάβασμα, πολλά ταξίδια, πολλή περιέργεια, τεντωμένες κεραίες, πίστη στο στόχο, όχι παρωπίδες και τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας».
- Τι δεν σας αρέσει στη δημοσιογραφία σήμερα και τι σας προκαλεί το ενδιαφέρον;
«Δε μ αρέσει όταν η δημοσιογραφία γίνεται με όρους "γραφείου τύπου", με ασπόνδυλους υπαλλήλους, δουλοπρεπεις γραφιάδες, υποταγμένους στις επιταγές της "εργοδοσίας". Μ αρέσουν τα μικρά "γαλατικά χωριά" στη δημοσιογραφία, αυτοί οι μικροί πυρήνες αντίστασης, με αληθινούς δημοσιογράφους που παλεύουν να κάνουν αντικειμενικά κι ελεύθερα τη δουλειά τους».
-Κάτι που σας έκανε να χαμογελάσετε πρόσφατα; Εντός ή εκτός των media.
«Η πρωτιά της Πανσπουδαστικής στα Πανεπιστήμια, που έδειξε πως οι φοιτητές ξέρουν να νικούν. Οι κοινωνίες αντιστέκονται. Παντού γεννιούνται αντισώματα. Κι αυτό, μόνο χαμόγελα προκαλεί».
-Υπάρχει άραγε κάποια νουθεσία των γονιών σας που τηρείτε ακόμη;
«Η μητέρα μου με έμαθε να έχω συμπόνοια για τους αδύναμους, να αγωνίζομαι δίπλα στους έντιμους και να βοηθάω όσο μπορώ αυτούς που έχουν ανάγκη. Ο πατέρας μου να διεκδικώ πάντα τα δικαιώματα μου, να μη χάσω ποτέ το χιούμορ και τη φαντασία μου κι η γιαγιά μου να μάθω κάποτε να γράφω ωραίες ιστορίες».
-Πως θα σχολιάζατε τον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό;
«Θα έλεγα πως αποτελεί συνέχεια της παρερμηνείας και διαστρέβλωσης του εκλογικού αποτελέσματος, που έκανε απ’ την πρώτη στιγμή ο πρωθυπουργός, ότι δήθεν “πήρε εντολή” να προχωρήσουν πιο γρήγορα οι αντιλαϊκές “μεταρρυθμίσεις”. Γι’ αυτό το λόγο και σε κρίσιμες θέσεις και υπουργεία επιλέγονται δοκιμασμένα στο αντιλαϊκό έργο πρόσωπα, για να τρέξουν αυτές τις “μεταρρυθμίσεις” του κεφαλαίου και της ΕΕ σε βάρος των εργαζομένων και του λαού».
-Άρα τι προτείνετε;
«Το σημαντικό και το κρίσιμο είναι να δυναμώσει ο καθημερινός αγώνας μας απέναντι στην πολιτική που είναι εναντίον μας και στους πάσης φύσεως εκπροσώπους της. Ζούμε σ έναν κόσμο όπου "σοσιαλιστές" του γλυκού νερού, "αριστεροί" εισαγόμενοι τυχοδιώκτες, χριστιανοταλιμπάν και αριβίστες νεοφιλελεύθεροι, ανταγωνίζονται και διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής του συστήματος και των κρίσεων που γεννάει.
Αυτός όμως, είναι ο δικός τους κόσμος, που εμείς δε θέλουμε. Θέλουμε έναν άλλο καλύτερο κόσμο, με δικαιοσύνη, ειρήνη, ευαισθησία, ανθρωπιά κι αλληλεγγύη κι αγωνιζόμαστε γι αυτόν».
Δείτε επίσης: Λιάνα Κανέλλη: «Το μεγαλύτερο φρένο της ζωής μου είναι που δεν αντιγύρισα το χαστούκι»
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
