Οι νέες ταυτότητες έφεραν ξανά στην επιφάνεια ένα κύμα εθνικοφρόνων «αγανακτισμένων» που βλέπουν παντού αλυτρωτισμούς και απειλές για την ταυτότητα του έθνους. Ειδικά για την Θεσσαλονίκη το φαινόμενο αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο με τον συντηρητισμό και τον οπισθοδρομικότητα να αποκτά λόγο ακόμα και στα κοινά της πόλης.
Με αφορμή το νέο κύμα αγανακτισμένων (έστω και σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με άλλες εποχές) το Reader γυρίζει τον χρόνο πίσω τον Οκτώβριο του 1995 όταν ο σκοταδισμός νίκησε την τέχνη. Ήταν η εποχή που στην Ροτόντα είχε προγραμματιστεί συναυλία η οποία όμως αμαυρώθηκε από τα επεισόδια πιστών με έναν μοναχό μάλιστα να βγάζει την οργή του πάνω στο πιάνο της συναυλίας μαχαιρώνοντάς το. Ένας άνθρωπος που έζησε και βίωσε την οργή των φανατικών ήταν ο Σπύρος Βούγιας.
Ο άλλοτε Υπουργός και ιδρυτικό στέλεχος της Ένωσης Πολιτών Θεσσαλονίκης για το περιβάλλον και τον πολιτισμό, που είχε οργανώσει την συναυλία, μίλησε στο Reader.gr για εκείνο το περιστατικό που ακόμα και τώρα μνημονεύεται στην πόλη.
«Αρχικά να πούμε πως εκείνη την εποχή το κλίμα δεν ήταν τόσο σκοτεινό, ήταν η εποχή πριν τον Άνθιμο, τον Ψωμιάδη και τον Παπαγεωργόπουλο. Η Θεσσαλονίκη δεν ήταν σε κακή φάση, αντίθετα ήταν η εποχή που η πόλη ετοιμαζόταν να αναλάβει πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ακόμα και η κυβέρνηση δεν είχε στοιχεία λαϊκισμού αφού ήταν η μετάβαση από τον Ανδρέα Παπανδρέου στον Κώστα Σημίτη. Οπότε το κλίμα δεν θύμιζε επουδενί σκοταδισμό. Για εμάς μάλιστα ήταν μια περίοδος κατάλληλη για να αναδείξουμε την εξωστρέφεια, τον πολιτισμό και την ιστορία της πόλης», ανέφερε αρχικά ο Σπύρος Βούγιας αποτυπώνοντας την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης εκείνη την εποχή.
Ο πρωτοσύγκελος καθοδηγητής των φανατικών
«Στην Θεσσαλονίκη Μητροπολίτης ήταν ο Παντελεήμων. Μεγάλος σε ηλικία και οπισθοδρομικός και σκληρός αλλά όχι τόσο παρεμβατικός. Η ψυχή της Μητρόπολης ήταν ο τότε πρωτοσύγκελος Ιωάννης Τάσιας ο οποίος στη συνέχεια έγινε Μητροπολίτης Λαγκαδά. Ένας δαιμόνιος κι επικοινωνιακός άνθρωπος ένας τοπικός Χριστόδουλος. Αυτός ήταν που πρωτοστάτησε σε εκείνα τα γεγονότα. Ξεσήκωνε το παραθρησκευτικό κύκλωμα, απευθυνόταν με ρητορική μίσους μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας. Γενικά ήταν αυτός που συντόνιζε όλους τους φανατικούς για να αντιδράσουν ώστε η Ροτόντα να αποτελέσει αποκλειστικά χώρος λατρείας της Εκκλησίας».
«Η Ροτόντα όμως ήταν ήδη μνημείο αναγνωρισμένο από την Unesco και παρότι είχε χρησιμοποιηθεί ως εκκλησία, αποτελεί ένα υπερθρησκευτικό μνημείο. Είναι από την εποχή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Γαλέριου οπότε μιλάμε για ένα μνημείο της ρωμαϊκής εποχής. Άρα καταλαβαίνετε πως η ιστορία του ξεπερνάει τον θρησκευτικό του χαρακτήρα. Και αυτό προσπαθήσαμε να ενισχύσουμε και να αναδείξουμε μέσω της Ένωσης Πολιτών στην οποία μέλη ήταν όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι της Θεσσαλονίκης, από καθηγητές Πανεπιστημίου έως συγγραφείς και καλλιτέχνες».
«Στόχος μας ήταν να αντισταθούμε στην υποβάθμιση ενός τόσου σημαντικού μνημείου σε έναν απλό ενοριακό ναό. Για τον λόγο αυτό αποφασίσαμε να διοργανώσουμε μια πολιτιστική εκδήλωση. Σεβόμενοι την ιερότητα του χώρου αποφασίσαμε να κάνουμε μια συναυλία. Απευθυνθήκαμε στον Σάκη Παπαδημητρίου ο οποίος είναι γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικός.
Ο Σάκης νοίκιασε ένα πιάνο και το μεταφέραμε μέσα στον χώρο για να ετοιμάσουμε την εκδήλωση. Την ίδια ώρα τα μηνύματα που έστελνε η αντίπαλη πλευρά ήταν όλο και πιο σκληρά.
Ο πρωτοσύγκελος Τασιάς βγήκε στο ραδιόφωνο και ουσιαστικά προκαλούσε με τον λόγο του και καλούσε τον κόσμο να μεταβεί στην Ροτόντα σε μια προσπάθεια να σταματήσει την εκδήλωση».
Ένας παρανοϊκός ρασοφόρος μοναχός με το μαχαίρι
«Η συναυλία ήταν προγραμματισμένη για τις 9 το βράδυ κι εμείς ήμασταν από νωρίς στο χώρο για να το διαμορφώσουμε για την συναυλία. Δύο-τρεις ώρες πριν άρχισε σιγά σιγά να συρρέει κόσμος, φανατικοί, θρησκόληπτοι, μοναχοί και αμέσως καταλάβαμε πως δεν θα είναι ήσυχη η βραδιά. Το πλήθος έβριζε και κατάφεραν να σπάσουν την πόρτα αφού με εξαίρεση κάποιους αρχαιολόγους που προσπάθησαν να βοηθήσουν, δεν υπήρχε αστυνομία για προστασία. Ξαφνικά μπροστά μας βρέθηκε ένα πλήθος αλαλάζων κι ένας παρανοϊκός ρασοφόρος μοναχός μια φυσιογνωμία απόκοσμου σαν τους χαρακτήρες του Ντοστογιέφσκι μέσα σε ένα θρησκευτικό παραλήρημα γκρεμίζει ότι βλέπει μπροστά του και κάποια στιγμή έβγαλε ένα μαχαίρι και άρχισε μανιακά να μαχαιρώνει το πιάνο πριν χωθεί μέσα στο πλήθος και διαφύγει».
Τα προβλήματα όμως δεν σταμάτησαν εδώ, αφού στη συνέχεια υπήρξε δικαστήριο με κατηγορούμενο τον Σάκη Παπαδημητρίου αλλά και ανθρώπους από την Ένωση Πολιτών για παραβίαση ιερότητας του χώρου.
«Προσπάθησαν να το πάνε στα άκρα και γι αυτό βρεθήκαμε κατηγορούμενοι στα δικαστήρια. Μέχρι και ο εισαγγελέας μας κατηγόρησε για παραβίαση του ιερού του χώρου. Το ευχάριστο ήταν πως είχαμε την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και του τότε Υπουργού, Θάνου Μικρούτσικου, ο οποίος κατέθεσε πως είχε δώσει το ΟΚ για την εκδήλωση κι έτσι αθωωθήκαμε όλοι. Να πούμε εδώ πως παρά τις πιέσεις που δέχτηκε για να γίνει η Ροτόντα αποκλειστικά χώρος λατρευτικός της Εκκλησίας, δεν υπέκυψε και πλέον η Ροτόντα λειτουργεί κάποιες Κυριακές και συγκεκριμένες ημέρες όπως όταν γιορτάζει ο Άγιος Γεώργιος».
Τελικά μπορεί να ο φανατισμός και ο συντηρητισμός να επικράτησαν εκείνη την ημέρα, αλλά το περιστατικό αυτό είχε θετική εντύπωση για την πόλη.
«Ο τραμπουκισμός και η παράκρουση δεν ήταν κάτι το σύνηθες για τον κόσμο. Το περιστατικό αυτό έφερε ένα θετικό ρεύμα στην πόλη, μια άνθηση ενόψει της ανάληψης το 1997 της Θεσσαλονίκης ως πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης κι έστειλε ένα μήνυμα πως θα πρέπει τέτοιες ιδεοληπτικές καταστάσεις να ξεπεραστούν μπροστά στις πραγματικές προοπτικές που είχε η πόλη τις οποίες είδαμε λίγα χρόνια μετά επί Δημαρχίας Μπουτάρη με την αναγνώριση των λαθών όπως της εβραϊκής κοινότητας».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
