Έχουν συμβεί ένα σωρό εγκλήματα με χαρακτήρα βεντέτας, η «γδικιωμού» όπως το λένε στη Μάνη. Η αντιδικία που ξεσπά με θάνατο και λήγει με θάνατο είναι πανάρχαια, σκοτεινή παράδοση της χώρας μας και στον βωμό της έχουν καταμετρηθεί χιλιάδες θάνατοι, από βρέφη και μικρά παιδιά, μέχρι άτομα της τρίτης ηλικίας.
Υπάρχει και μια ιστορία γδικιωμού με κωμικοτραγικό χαρακτήρα. την οποία θα διηγηθούμε παρακάτω.
Ήταν Αύγουστος του 1989, όταν μια όμορφη κοπέλα, η Μαρία Δ., αρραβωνιάστηκε τον σύντροφο της, τον Γιώργο Ρ. Οι οικογένειες του ζευγαριού ζούσαν σε καταυλισμούς Ρομά, η μια στα Τρίκαλα και η άλλη στη Νέα Ιωνία Βόλου.
Τελικά, λίγους μήνες μετά, ο αρραβώνας των δύο παιδιών έληξε άδοξα. Ο πατέρας της Μαρίας, ο Χριστόφορος Δ. πήγε στον καταυλισμό που είχε επιλέξει να μείνει το ζευγάρι (Βόλος) και πήρε την κόρη του. Δεν ήθελε με τίποτα να τη δει να στεφανώνεται τον Γιώργο Ρ. Η οικογένεια του Γιώργου είχε ταπεινωθεί ανεπανόρθωτα.
Μέλη της οικογένειας του Γιώργου Ρ, πήγαν στα Τρίκαλα για να εξηγηθούν με τον πατέρα της κοπέλας. Τον βρήκαν και τον γρονθοκόπησαν. Γρήγορα μαθεύτηκε το μαντάτο στον καταυλισμό. Δεν θα άφηναν αναπάντητη αυτή την πράξη.
Ο 28χρονος Γιώργος Δ. και ο 23χρονος Στέργιος Δ,, οι δύο γιοί του Χριστόφορου μπήκαν σε ένα αυτοκίνητο, και έφτασαν στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή Τιτάν, εκεί που είχαν μάθει ότι είχε κρυφτεί η οικογένεια του Γιώργου, με τον φόβο της βεντέτας. Εκεί τους περίμενε όμως μια δυσάρεστη έκπληξη.
Ο Λάκης και ο Δημήτρης Ρ. τους περίμεναν με μια οπλισμένη καραμπίνα. Πυροβόλησαν χωρίς δισταγμό. Σημάδεψαν τον αυτοκίνητο τους και το κατέστρεψαν. Ο Γιώργος και ο Στέργιος κατάφεραν να ζήσουν.
Τρίτη 8 Μάη 1990
Στην κεντρική λαχαναγορά της Θεσσαλονίκης, εκεί που οι δύο οικογένειες πήγαιναν για να προμηθευτούν φρούτα, συναντήθηκαν οι Λάκης - Δημήτρης Ρ. με τους Στέργιο-Γιώργο Δ. Βρίστηκαν, ήρθαν στα χέρια, όμως δεν έμειναν εκεί.Ο Λάκης γύρισε προς το αγροτικό του αυτοκίνητο, πήρε στα χέρια μια καραμπίνα και σημάδεψε προς το Στέργιο και το Γιώργο.
Ο Στέργιος δέχτηκε τραύματα στο στήθος και στην κοιλιά, ο Γιώργος στα πόδια. «Αστυνομία, αστυνομία, τρέξτε, σκοτώνονται» φώναζαν οι πωλητές της λαϊκής ενώ οι σφαίρες σφύριζαν πάνω απ' τα κεφάλια τους. Ο Λάκης μαζί με τον Δημήτρη μπήκαν στο αγροτικό και έφυγαν, αναπτύσσοντας ταχύτητα.
Η Άμεση Δράση Θεσσαλονίκης σήμανε συναγερμό για τον εντοπισμό του οχήματος των δραστών σε όλα τα περιπολικά. Δεν κατάφεραν να πάνε πολύ μακριά. Στον δρόμο Θεσσαλονίκης-Κιλκίς εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν.
Ο Στέργιος είχε μόλις αφήσει την τελευταία του πνοή, ενώ ο Γιώργος, κατόπιν εκτεταμένης νοσηλείας, είχε καταφέρει να επιζήσει. Οι δράστες του φονικού στον ανακριτή, έριχναν το φταίξιμο στην άλλη πλευρά.
«Όταν είδαμε ότι μας έβριζαν και μας απειλούσαν φοβηθήκαμε ότι θα μας επιτεθούν και πήραμε τα όπλα μας από το αυτοκίνητο» έλεγε ο συνεργός του Λάκη, Δημήτρης. Δεν έπειθε κανέναν. Τα δύο αδέλφια οδηγήθηκαν σε δίκη, στο Κακουργιοδικείο Βέροιας.
Την ευλογία σας, «πάτερ»
Ο πατέρας του αδικοχαμένου Στέργιου και του βαριά τραυματισμένου Γιώργου, ο Χριστόφορος, δεν μπορούσε να ξεπεράσει το φονικό. Είχε ορκιστεί εκδίκηση. Το σχέδιο του ήταν σαφές. Για το αίμα των γιων του, θα έπαιρνε τη ζωή του Λάκη και του Δημήτρη.
Για να πετύχει το σκοπό του, ο Χριστόφορος πήγε στην Αθήνα εκτάκτως, στο Μοναστηράκι. Εκεί αγόρασε ολοκαίνουρια ράσα και καλυμμαύχι. Τα φόρεσε όταν έφτασε στη Βέροια. Φρόντισε να κρύψει κάτω από τα ράσα το όπλο του.
Στις 15 Απριλίου 1991, θα γινόταν η εκδίκαση της υπόθεσης. Πλήθος από Ρομά είχε μαζευτεί μέσα και έξω από το Κακουργοδικείο. Όλοι τους έμεναν ένεοι στην εικόνα ενός επιβλητικού και σεβάσμιου ιερέα. Κάποιοι τον πλησίασαν μάλιστα και του ζήτησαν την ευλογία του. Μεταξύ αυτών και δύο αστυνομικοί που βρίσκονταν στην αίθουσα.
Του ζήτησαν να τον υποβάλουν σε σωματικό έλεγχο. Αυτό δεν πήγε και τόσο καλά. Μέσα από τα ράσα αποκαλύφθηκε η ζώνη με τα φυσίγγια και το όπλο του Χριστόφορου. Ο ιερέας οδηγήθηκε στο αυτόφωρο και καταδικάστηκε σε ποινη φυλάκισης 20 μηνών με αναστολή. Αφέθηκε ελεύθερος. Το μίσος του για τον Λάκη και τον Δημήτρη φυσικά, δεν είχε σβήσει ούτε στο ελάχιστο. Και οι σφαίρες στο όπλο του είχαν συγκεκριμένους αποδέκτες.
Η εκδίκηση φοράει μπουφάν
Οι δράστες του φονικού πρωτόδικα καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη (Λάκης) και τετραετή φυλάκιση με πρόστιμο 50.000 δραχμών (Δημήτρης). Έκαναν έφεση και η υπόθεση εκδικάστηκε εκ νέου τη Δευτέρα 5 Ιουνίου 1995 στο Μεικτό Εφετείο Θεσσαλονίκης.
Ο Χριστόφορος θα ήταν εκεί, με νέο σχέδιο. Είπε στη νύφη του και σύζυγο του δολοφονημένου Στέργιου, Κωνσταντίνα, να βάλει ένα περίστροφο στην τσέπη του πανωφοριού της, και μπαίνοντας στην αίθουσα να τον αφήσει πίσω από την πόρτα, μαζί με το μπουφάν, για να το πάρει ο πεθερός της. Πανούργο ε;
Τελικά ούτε αυτό το σχέδιο είχε επιτυχία. Αστυνομικοί με πολιτικά αντιλήφθηκαν το μπουφάν πίσω από την πόρτα και πριν προλάβει να το πάρει ο Χριστόφορος, το έλεγξαν και κατάσχεσαν το όπλο. Πεθερός και νύφη συνελήφθησαν, με τη νύφή να «δίνει» αμέσως το σχέδιο του Χριστόφορου στους αστυνομικούς.
Τελικά, το δικαστήριο καταδίκασε τον Χριστόφορο σε εξαετή φυλάκιση και την Κωνσταντίνα σε τετραετή κάθειρξη. Άσκησαν έφεση και η ποινή της Κωνσταντίνας μετετράπη σε απλή συνεργεία για φόνο, δηλαδή έξι μήνες φυλάκισης με αναστολή.
(με πληροφορίες από το βιβλίο Βεντέτες: Εγκλήματα Βεντέτας στην Ελλάδα, του Πάνου Σόμπολου)
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
