«Λευτεριά στην Παλαιστίνη» ήταν το κεντρικό σύνθημα που φώναξαν χιλιάδες διαδηλωτές στην πρόσφατη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Σύνταγμα, με φόντο τους ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς στη Λωρίδα της Γάζας και τις πρωτοφανείς επιθέσεις του ισραηλινού στρατού στην πολύπαθη περιοχή.
Ανέκαθεν, η πλειοψηφία της κοινής γνώμης στην Ελλάδας βρισκόταν στο πλευρό των Παλαιστίνιων. Παράλληλα, στο ίδιο μοτίβο κινούνταν σχεδόν πάντα, τα τελευταία χρόνια, η διπλωματική γραμμή της χώρας για το φλέγον ζήτημα που δημιουργεί τρόμο και ανησυχία στη Μέση Ανατολή. Να σημειωθεί ότι στη χώρα μας εκτιμάται ότι ζουν 3.000-4.000 Παλαιστίνιοι.
«Οι σχέσεις Ελλάδος-Παλαιστίνης ανέκαθεν ήταν και παραμένουν άριστες, γεγονός το οποίο οφείλεται, κυρίως, στις διαχρονικά συνεπείς θέσεις της χώρας μας στο Παλαιστινιακό Ζήτημα», τονίζεται από το υπουργείο Εξωτερικών.
«Η Ελλάδα υποστηρίζει σταθερά τη δημιουργία ανεξάρτητου, βιώσιμου, και δημοκρατικού Παλαιστινιακού κράτους, το οποίο θα συνυπάρχει ειρηνικά με το Ισραήλ εντός των διεθνώς αναγνωριζομένων συνόρων, με βάση την προ του 1967 γραμμή και με πρωτεύουσα τα Ανατολικά Ιεροσόλυμα», σημειώνεται στην επίσημη θέση του ελληνικού ΥΠΕΞ, μέχρι και σήμερα.
«Υπέρ της λύσης»
«Είμαστε υπέρ της εξεύρεσης συνολικής λύσης στη βάση των δύο κρατών, διότι πιστεύουμε ότι πρόκειται για τη μόνη επιλογή, η οποία μπορεί να απαντήσει ικανοποιητικά στα διαχρονικά αιτήματα του Ισραήλ για ασφάλεια και των Παλαιστινίων για κράτος», διευκρινίζεται στον επίσημο ιστότοπο του υπουργείου Εξωτερικών.
Να σημειωθεί ότι για την αντιμετώπιση του ανθρωπιστικού σκέλους της κρίσης στη Γάζα, η Ελλάδα απέστειλε ανθρωπιστική βοήθεια ύψους 500.000 ευρώ, μέσω της UNRWA, για την κάλυψη επισιτιστικών αναγκών και για επισκευαστικές εργασίες στο δίκτυο ύδρευσης. Στη Διεθνή Διάσκεψη Δωρητών στο Κάιρο, η Ελλάδα ανακοίνωσε βοήθεια ύψους 1 εκατομμυρίου ευρώ για την ανοικοδόμηση της Γάζας.
Παλαιστίνη: Ο ρόλος του Παπανδρέου
Πρωτεργάτης στη δημιουργία ισχυρών δεσμών με τους Παλαιστίνιους, υπήρξε αναμφίβολα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Σε γενικές γραμμές ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας, διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, ενώ ήταν υπέρ ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Επιπλέον, τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για τις άριστες σχέσεις και τη στενή του φιλία με τον ηγέτη των παλαιστινίων Γιάσερ Αραφάτ. Μάλιστα, για αυτές τις ιδιαίτερα φιλικές του επαφές, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε κατηγορηθεί από συντηρητικούς κύκλους στη Δύση για «υπόθαλψη της διεθνούς τρομοκρατίας».
Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Σεπτέμβριο του 1982, μετά την εισβολή των Ισραηλινών στον Λίβανο, ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ επισκέφθηκε την Αθήνα και ευχαρίστησε την Ελλάδα για τη στάση της έναντι των Ισραηλινών.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, «η κυβέρνηση Παπανδρέου συνέβαλε αποτελεσματικά στην επιχείρηση μεταφοράς των μαχητών της PLO από τον Λίβανο προς την Τυνησία και άλλες αραβικές χώρες με οχηματαγωγά που μίσθωσαν Έλληνες εφοπλιστές με τη βοήθεια του ΟΗΕ και της γαλλικής κυβέρνησης».
Αραφάτ: «Αδερφός μου ο Παπανδρέου»
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι αδελφός μου και φίλος μου. Είναι ο αείμνηστος ηγέτης της Ελλάδας τον οποίο έχασα σε αυτή τη σκληρή και μακροχρόνια μάχη για την ελευθερία της Παλαιστίνης και του λαού της», είχε τονίσει ο Αραφάτ λίγο μετά τον θάνατο του Παπανδρέου.
Ο Παλαιστίνιος ηγέτης είχε αποκαλύψει, μάλιστα, ότι η σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου «ήταν μια σχέση κοινών αρχών, κοινών ιδανικών και κοινού αγώνα. Τον συνάντησα για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα σε μια βάση Παλαιστινίων ανταρτών κοντά στα σύνορα της κατεχόμενης Παλαιστίνης».
Σε εκείνη τη συνάντηση αποφάσισαν να συνεργαστούν «για τη νίκη της δημοκρατίας στην Ελλάδα και για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης από την ισραηλινή κατοχή», όπως σημείωσε ο Γιάσερ Αραφάτ.
«Ο Παπανδρέου είναι ο άνδρας των αρχών, ο άνδρας της δημοκρατίας, ο άνδρας της ελευθερίας. Τον γνώρισα στη μάχη που δίναμε μαζί για την ελευθερία και τη δημοκρατία στις δύο αδελφές χώρες μας, την Παλαιστίνη και την Ελλάδα. Όταν νίκησε η δημοκρατία στην Ελλάδα υπό την ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου, εμείς το είδαμε ως νίκη της Παλαιστίνης», είχε αποκαλύψει ο Αραφάτ.
Βαθιά φιλία
Οι συναντήσεις τους και οι επαφές τους συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια των επόμενων χρόνων και σφυρηλατήθηκε ανάμεσά τους μια στενή και βαθιά φιλία. Στη δεκαετία του εβδομήντα εδραιώθηκαν οι σχέσεις μεταξύ των εργατικών συνδικάτων, των φοιτητικών οργανώσεων, των δημοσιογραφικών ενώσεων και των συλλόγων των συγγραφέων της Παλαιστίνης και της Ελλάδας.
Άλλωστε, τη νύχτα που ανακοινώθηκε η νίκη του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές, το 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου απηύθυνε επίσημη πρόσκληση στον Αραφάτ να επισκεφθεί την Ελλάδα.
«Εγώ ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του αδελφού μου, του φίλου μου και συναγωνιστή μου, το Δεκέμβρη του 1981. Και έτσι ήμουν ο πρώτος ξένος ηγέτης που είχα την τιμή να επισκεφθώ την Ελλάδα μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981», είχε πει χαρακτηριστικά ο Αραφάτ.
Ο Αραφάτ ήταν ο μόνος ξένος ηγέτης που επισκέφθηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου όταν αρρώστησε βαριά το 1996, μόλις 32 μέρες πριν από τον θάνατό του. «Τον βρήκα σε πλήρη πνευματική διαύγεια», είχε πει ο Αραφάτ.
Ποιος ήταν ο Αραφάτ
Ποιος ήταν όμως ο εμβληματικός Παλαιστίνιος ηγέτης; Γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1929 από Παλαιστίνιους γονείς στο Κάιρο της Αιγύπτου, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των νεανικών του χρόνων και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Βασιλιά Φουάντ Α' .
Πολέμησε στο πλευρό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας κατά τη διάρκεια του Αραβο-Ισραηλινού πολέμου του 1948. Μετά την ήττα των αραβικών δυνάμεων, ο Αραφάτ επέστρεψε στο Κάιρο και υπηρέτησε ως πρόεδρος της Γενικής Ένωσης Παλαιστινίων Φοιτητών από το 1952 έως το 1956.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Αραφάτ συνίδρυσε τη Φατάχ, μια οργάνωση που επιδιώκει την απομάκρυνση του Ισραήλ και την αντικατάστασή του με ένα παλαιστινιακό κράτος. Το 1967 εντάχθηκε στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) και το 1969 εξελέγη πρόεδρος του Παλαιστινιακού Εθνικού Συμβουλίου (PNC).
Αλλαγή προσέγγισης
Από το 1983 έως το 1993, ο Αραφάτ είχε έδρα στην Τυνησία και άρχισε να αλλάζει την προσέγγισή του, από την ανοιχτή ένοπλη σύγκρουση με τους Ισραηλινούς, στη διπλωματική διαπραγμάτευση. Το 1988, αναγνώρισε το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει και αναζήτησε μια λύση δύο κρατών στη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστινίων. Το 1994, επέστρεψε στην Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στην πόλη της Γάζας και προώθησε την αυτοδιοίκηση για τα παλαιστινιακά εδάφη.
Συμμετείχε σε ιστορικές διαπραγματεύσεις με την ισραηλινή κυβέρνηση, όπως η Διάσκεψη της Μαδρίτης του 1991, οι Συμφωνίες του Όσλο του 1993 και η Σύνοδο Κορυφής του Καμπ Ντέιβιντ το 2000. Μάλιστα, το 1994 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης, μαζί με τους Ισραηλινούς πρωθυπουργούς Γιτζάκ Ράμπιν και Σιμόν Πέρες, για τις διαπραγματεύσεις στο Όσλο.
Αμφισβήτηση και θάνατος
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ωστόσο, ο Αραφάτ αμφισβητήθηκε, ενώ ακόμα και σήμερα αιωρούνται ερωτηματικά για τον θάνατό του.
Το 2001 ο Τζορτζ Μπους χαρακτήρισε τον Γιάσερ Αραφάτ «αποτυχημένο ηγέτη», ενώ από τον Δεκέμβριο του 2001, ο εμβληματικός Παλαιστίνιος παρέμεινε αποκλεισμένος από τα ισραηλινά στρατεύματα στο αρχηγείο του στη Ραμάλα. Έπειτα από αμερικανικές πιέσεις, απελευθερώθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 2002.
Το 2004 η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και πέθανε σε νοσοκομείο του Παρισιού τον Νοέμβριο του ίδιου έτους. Σύμφωνα με ιατρικά αρχεία, ο Αραφάτ πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία, που προήλθε από εντερική φλεγμονή, σε ηλικία 75 ετών.
Αναλυτές που έκαναν έρευνα σε ελβετικό εργαστήριο το 2012, εξέτασαν το ενδεχόμενο δηλητηρίασης του Αραφάτ με ραδιενεργό πολώνιο, λίγο πριν χάσει τη ζωή του. Ο έλεγχος προσωπικών αντικειμένων του Αραφάτ, σύμφωνα με τους Ελβετούς, έδειξε την ύπαρξη ιχνών πολωνίου. Ωστόσο, Ρώσος αξιωματούχος δήλωσε λίγους μήνες αργότερα, το 2013, πως «τελικά δεν βρέθηκαν ίχνη πολωνίου» σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε από ρωσικό εργαστήριο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
