«Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, ψηλή μου δενδρολιβανιά, κι αρχή καλός μας χρόνος, εκκλησιά με τ’ άγιο θρόνο» τραγουδούν από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Παιδιά βγαίνουν στους δρόμους σε κάθε γειτονιά και τραγουδούν τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς.
Τα Κάλαντα αποτελούν δημοτικά ευχητικά και εγκωμιαστικά τραγούδια που ψάλλονται εθιμικά κατ΄ έτος κυρίως την παραμονή μεγάλων θρησκευτικών εορτών όπως των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς, των Θεοφανείων, ακόμη και των Βαΐων ή του Λαζάρου, με εξαίρεση εκείνων της Μεγάλης Παρασκευής που είναι κατανυκτικά.
Κύρια παραδοσιακά μουσικά όργανα που συνοδεύουν τα κάλαντα είναι το τρίγωνο, το λαούτο, το νταούλι η τσαμπούνα, η φλογέρα και άλλα πνευστά. Οι τραγουδιστές - οργανοπαίκτες των καλάντων ονομάζονται «καλαντιστές».
Κάλαντα της Πρωτοχρονιάς: Η ιστορία αγάπης πίσω από τους στίχους
«Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, ψηλή μου δενδρολιβανιά, κι αρχή καλός μας χρόνος, εκκλησιά με τ’ άγιο θρόνο. Αρχή που βγήκε ο Χριστός, άγιος και πνευματικός, στη γη να περπατήσει, και να μας καλοκαρδίσει.
Άγιος Βασίλης έρχεται, και όλους μας καταδέχεται, από την Καισαρεία, σ’ εισ’ αρχόντισσα κυρία. Βαστάει εικόνα και χαρτί, ζαχαροκάντιο ζυμωτή, χαρτί και καλαμάρι, δες και με το παλικάρι.
Το καλαμάρι έγραφε, τη μοίρα μου την έγραφε, και το χαρτί ομίλει, Άγιέ μου καλέ Βασίλη».
Οι παραπάνω στίχοι, οι στίχοι για τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, είναι γεγονός ότι δεν βγάζουν νόημα. Πίσω από αυτούς κρύβεται μία άγνωστη ιστορία αγάπης από τον Μεσαίωνα. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Βυζάντιο, όταν οι άνθρωποι των χαμηλών κοινωνικών τάξεων, δεν είχαν δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες, παρά μόνο να τους τραγουδούν κατά την διάρκεια των γιορτών.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
