Στην Ελλάδα του 1980, ο γυμνισμός τροφοδοτούσε φοβίες, κινητοποιούσε επικλήσεις στις παραδοσιακές «ελληνορθόδοξες» αξίες και παραδόσεις. Όμως η ερωτική χειραφέτηση και ο πολιτισμικός πλουραλισμός θα έφταναν και στη χώρα μας, ακόμα κι αν χρειαζόταν να χυθεί αίμα (κυριολεκτικά) γι' αυτό.
Το περιστατικό που προκάλεσε σεισμικές αναταράξεις στο πιο σεμνότυφο τμήμα της κοινωνίας μας, σημειώθηκε το καλοκαίρι του 1980 στο χωριό Δίδυμα (γνωστό και ως Κρανίδι) της Αργολίδας, και πιο συγκεκριμένα στην τουριστική μονάδα-πλαζ, Σαλαντί.
Εκεί, με την ανοχή του ΕΟΤ - μιας και δεν υπήρχε σχετικό νομικό πλαίσιο - η παραλία λειτουργούσε άτυπα και ως κέντρο γυμνισμού. Όταν εμφανίστηκε στην Αργολίδα ο γερμανικός οργανισμός γυμνισμού «Ομπένα Ραζέν», αμέσως δημιουργήθηκε πρόβλημα.
Ένας στρατός «αντιγυμνιστών» με μπροστάρηδες τον μητροπολίτη Ύδρας-Σπετσών -Αιγίνης - Ερμιονίδος, Ιερόθεο και τον πρόεδρο της κοινότητας των Διδύμων, Βασίλη Οικονομόπουλο, και σχεδόν 4.000 έξαλλους πολίτες από την ευρύτερη περιοχή της Αργολίδας, επιχείρησαν με κάθε τρόπο να μετατρέψουν την καθημερινότητα των γυμνιστών της Σαλαντί, σε μαρτύριο.
Επιθέσεις από τον... χειμώνα
Οι επιθέσεις είχαν ξεκινήσει από τον Φεβρουάριο του `80, όταν είχε γίνει γνωστό πως θα έρχονταν γυμνιστές στην παραλία, και στις 15 Ιουνίου, έγινε η κύρια επίθεση.
Ξύλα, πέτρες, πλακάτ με συνθήματα σε αγγλικά, γερμανικά, ελληνικά και επιθέσεις με μανία προς τους φιλήσυχους Γερμανούς θαμώνες που σκανδάλιζαν τους ντόπιους με τα γυμνά τους σώματα.
Ύστερα από μια συνάντηση του Ιερόθεου με τους Γερμανούς, τους αποδόθηκε τελεσίγραφο (!) για να φύγουν σε 48 ώρες.
Αυτή η διαδήλωση έφτασε ως τους New York Times (19 Iουνίου), σε άρθρο με τίτλο «Εξαγριωμένοι έλληνες κληρικοί εξαναγκάζουν σε φυγή δυτικογερμανούς γυμνιστές».
Το ματς μεταφέρθηκε στις εφημερίδες (και στη Βουλή)
Ο Ιερόθεος ήθελε μεν να επιμείνει και να γίνει ο φόβος και ο τρόμος κάθε γυμνιστή. Μάλιστα, στις 20 Ιουνίου 1980, η Εκκλησία της Ελλάδας έστειλε επίσημο τηλεγράφημα διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση για «τον κίνδυνο εξαπλώσεως των γυμνιστικών κέντρων», χωρίς όμως αυτή η διαμαρτυρία να εξελίσσεται σε κόντρα με την πολιτική εξουσία.
Ο μητροπολίτης Ιερόθεος είχε στοχοποιήσει κυρίως τον ΕΟΤ. Την ίδια στιγμή, δηλώσεις υπέρ του γυμνισμού δημοσιεύονταν στις εφημερίδες από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Ειρήνη Παππά, ενώ και αρκετοί κοινοτάρχες της Αργολίδας βλέποντας την απειλή της εξαφάνισης του τουρισμού, δήλωναν ρητά υπέρ των γυμνιστών.
Ο αντιγυμνιστικός λόγος δεν άργησε να φτάσει ακόμα και στη Βουλή.
«Τι θα κάνουν οι νέοι της υπαίθρου και των πόλεων, όταν θα ξέρουν ότι σε απόσταση βολής από το σπίτι τους, υπάρχει ένα τέτοιο κέντρο γυμνιστικό; Δε νομίζετε ότι θα αντιμετωπίσουν τον πειρασμό να πάνε να δούνε έστω κολυμπώντας; Και όταν ερεθιστούν σεξουαλικά αυτοί οι νέοι, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να τους υποδείξει τι να κάνουν;» έλεγε στην ομιλία του στη Βουλή ο βουλευτής της ΝΔ, Δημήτρης Φράγκος.
Τελικά, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ψήφισε νόμο για το γυμνισμό (Ν.1399/1983 - Ίδρυση κέντρων λειτουργίας παραθερισμού γυμνιστών). Σε μια εποχή που το γυμνό σώμα ήταν άμεσα συνδεδεμένο με τη σεξουαλικότητα και το σκανδαλισμό, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία απέφυγαν στην πλειοψηφία τους να συμπορευτούν με την topless υστερία. Ευτυχώς.
Με πληροφορίες από το λήμμα «Γυμνισμός» στο Λεξικό της Δεκαετίας του `80, Ολυμπία Κωνσταντοπούλου - Παναγής Παναγιωτόπουλος.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
