Αν κάποιος ρωτούσε τον Χρήστο Τσιγαρίδα ποιο ήταν το γεγονός που του άλλαξε τη ζωή, σίγουρα θα του έλεγε για εκείνη την ημέρα, πίσω στο μακρινό 1956, όταν ο ίδιος ήταν 17 ετών και καθόταν στην πλατεία του χωριού του στο Μπιλέτσι (σημερινό Παλαιομονάστηρο Τρικάλων). Τότε τον πλησίασε μια γυναίκα. Του έδωσε ένα τετράδιο και του είπε: «Πάρ’ το. Είσαι μορφωμένος. Είσαι πρωτευουσιάνος. Αξιοποίησε το στη μνήμη του άνδρα μου». Ήταν η χήρα του δασκάλου του χωριού που λίγους μήνες μετά τον εμφύλιο τον είχαν εκτελέσει επειδή αρνήθηκε να φωνάξει «ζήτω η Αμερική, κάτω ο Κομμουνισμός»! Μέσα σε εκείνο το τετράδιο ο δάσκαλος εξηγούσε γιατί έπρεπε να πεθάνει για τις ιδέες του.
Ο Χρήστος Τσιγαρίδας ήταν ο άνθρωπος που από πολλούς θεωρούνταν ο «θεωρητικός της ηγετικής ομάδας του Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα». Ο ίδιος στο δικαστήριο ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη δράση (για όσο καιρό ήταν ο ίδιος μέλος) της οργάνωσης που θεωρείται η «μήτρα» του εγχώριου αντάρτικου πόλης. Πρωτοδίκως είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 25 ετών, ενώ στο εφετείο αθωώθηκε. Ο Χρήστος Τσιγαρίδας, πέθανε μια ημέρα σαν σήμερα, το 2019 και η δράση του διαπερνά ιστορικά την περίοδο της μεταπολίτευσης.
Εκείνη η περίοδος βρίσκει τον Τσιγαρίδα να συμμετάσχει και αυτός στην κουβέντα που είχε ανοίξει σε διάφορες επιτροπές που στήνονταν τότε η μία μετά την άλλη για τη φύση που θα έπρεπε να είχε ο κοινωνικός αγώνας μετά την πτώση της χούντας. Σε μια από αυτές τις επιτροπές συναντά τον Χρήστο Κασσίμη. Τότε δεν είχαν μιλήσει. Μίλησαν για πρώτη φορά τέλη του 1975 σε μια οικοδομή (ο Τσιγαρίδας ήταν ο επιβλέπων μηχανικός). Άρχισαν τις συχνότερες επαφές και μετά από περίπου ένα μήνα ο Κασσίμης του έφερε τα περίφημα «Χημικά Λιπάσματα» το ιδεολογικοπολιτικό κείμενο συγκρότησης του ΕΛΑ. Ο πραγματικός τίτλος του κειμένου αυτού ήταν «Για την ανάπτυξη του Ελληνικού Λαϊκού και Επαναστατικού Κινήματος».
Πάνω σε αυτό το κείμενο οι δυο άνδρες κουβέντιασαν για έξι ολόκληρους μήνες. Στο τέλος αυτής της περιόδου ο Τσιγαρίδας αποφάσισε να ενταχθεί στον ΕΛΑ αλλά υπό ένα… ειδικό καθεστώς. Όταν ο Τσιγαρίδας μπήκε στον ΕΛΑ είχε ήδη κάνει τη δική του οικογένεια, ενώ και εξαιτίας της επαγγελματικής του διαδρομής είχε ένα σημαντικό κύκλο γνωριμιών με πολλούς ανθρώπους. Συμφώνησαν με τον Κασσίμη πως το να εμπλακεί στην «ένοπλη προπαγάνδα» θα έβαζε σε κίνδυνο την οργάνωση καθώς θα παραβίαζε τους κανόνες της συνωμοτικότητας. Έτσι η «δουλειά» του Τσιγαρίδα στην οργάνωση ήταν περισσότερο στο ιδεολογικό κομμάτι αλλά και στο κομμάτι της αντιπληροφόρησης (ήταν άλλωστε ένας από τους υπεύθυνους έκδοσης του περιοδικού Αντιπληροφόρηση που εξέδιδε ο ΕΛΑ) που η οργάνωση έδινε μεγάλη βάση. Επίσης, για τους ίδιους λόγους, ο Τσιγαρίδας δεν μπήκε σε κάποιους από τους αυτόνομους πυρήνες της οργάνωσης και είχε τον δικό του ξεχωριστό σύνδεσμο. Ο σύνδεσμος αυτός ήταν ο ίδιος ο Χρ. Κασσίμης!
Η αιματηρή συμπλοκή της AEG, ο Κασίμης και ο Τσουτσουβής
Ξημερώματα της 20ης Ιουλίου 1977, ωστόσο, στη λαχαναγορά του Ρέντη, δίπλα στο εργοστάσιο της AEG κατά τη διάρκεια ένοπλης συμπλοκής μεταξύ αστυνομικών και υπόπτων που επέβαιναν σε ένα αυτοκίνητο πέφτει νεκρός από τις σφαίρες των ένστολων ο Χρ. Κασσίμης. Μέσα στο αυτοκίνητο που επέβαιναν εντοπίζονται διάφορες εμπρηστικές βόμβες. Αυτό ήταν ένα σημαντικό πλήγμα για τον Τσιγαρίδα καθώς είχε πολλή στενή σχέση με τον Κασσίμη.
Μέσα στον ΕΛΑ αρχίζουν, πλέον, και γίνονται εντονότερες οι ζυμώσεις σχετικά με το τρόπο με τον οποίο η οργάνωση θα πραγματοποιούσε την «ένοπλη προπαγάνδα» της. Υπήρχε το μετριοπαθές κομμάτι που ήθελε χαμηλής έντασης βομβιστικές επιθέσεις, συμβολικού χαρακτήρα και απεύθυνση στην κοινωνία με σκοπό τη δημιουργία ενός λαϊκού επαναστατικού κινήματος. Υπήρχε και το εξτρεμιστικό κομμάτι το οποίο ήταν πιο σκληροπυρηνικό και ήθελε δυναμικές ενέργειες που δεν απέκλειαν ακόμα και τις εκτελέσεις. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, ο ΕΛΑ, σε αντίθεση με τη 17 Νοέμβρη ήταν η οργάνωση που είχε πολλές διασπάσεις καθώς διάφοροι πυρήνες της αυτονομούνταν και προχωρούσαν σε πιο δυναμικές ενέργειες δημιουργώντας νέες οργανώσεις. Μια από αυτές ήταν και η «Αντικρατική Πάλη» του Χρήστου Τσουτσουβή ο οποίος επίσης ήταν μέλος του ΕΛΑ και είχε αποχωρήσει από την οργάνωση παίρνοντας μαζί του ένα μεγάλο μέρος του οπλοστασίου της.
Μετά το θάνατο του Κασσίμη, ενεργοποιήθηκε το εναλλακτικό σχέδιο που υπήρχε και ο Τσιγαρίδας αφιερώθηκε στη σύνταξη της «Αντιπληροφόρησης» και είχε πλέον άλλο σύνδεσμο. Στα τέλη του 1989 ο τότε σύνδεσμος του Τσιγαρίδα σε μία συνάντηση που είχαν του ανακοίνωσε πως για προσωπικούς λόγους αποχωρεί από την οργάνωση και του ανέφερε ποιος θα είναι ο νέος του σύνδεσμος. Ο Τσιγαρίδας του ζήτησε να μεταφέρει στην οργάνωση πως αν δεν εμφανιζόταν στο επόμενο καθορισμένο ραντεβού (στις αρχές του 1990) αυτό θα σήμαινε πως και ο ίδιος θα είχε αποχωρήσει από τον ΕΛΑ. Όπως και έγινε τελικά… Στη δίκη του ΕΛΑ ο Χρήστος Τσιγαρίδας, ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή του στην οργάνωση μέχρι και το 1990.
Τ’ αρχεία της Στάζι, η σύλληψη και η δίκη
Οι ελληνικές διωκτικές αρχές έβαλαν τον Χρήστο Τσιγαρίδα στο μικροσκόπιο τους, με την πτώση του πρώην ανατολικού μπλοκ και το άνοιγμα των περιβόητων (και αμφισβητούμενων ακόμα και σήμερα) αρχείων της Στάζι. Εκεί για πρώτη φορά είδαν το όνομά του. Για την ακρίβεια είδαν την κωδική ονομασία «Άντριου». Τα έγγραφα αυτά έφτασαν στα χέρια των ελληνικών αρχών την περίοδό 1993- 1994. Πριν όμως, στις αρχές του 1990, υποτίθεται πως η Ελληνική Αστυνομία είχε ενημερωθεί «ανεπίσημα» από κλιμάκιο της CIA για τη δράση του «Άντριου». Αυτός ήταν και ο λόγος (σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική) που ο Τσιγαρίδας αποσύρθηκε. Είχε νιώσει πως ο κλοιός γύρω του στένευε.
Για τις ελληνικές διωκτικές αρχές ο Τσιγαρίδας ήταν ο μόνος που είχε το ηθικό και πολιτικό ανάστημα να διαδεχθεί τον Κασσίμη μετά το θάνατο του τελευταίου. Ο Χρήστος Τσιγαρίδας συνελήφθη στο σπίτι του στην οδό Ωρίωνος 1, στο Π. Ψυχικό στις 6 το πρωί της 4ης Φεβρουαρίου 2003. Ήταν μια σύλληψη που είχε ουσιαστικά προαναγγελθεί και γι αυτό το λόγο άλλωστε στο σημείο ήταν από νωρίς… τηλεοπτικά συνεργεία! Ο Τσιγαρίδας θεωρούταν τότε ως «ο θεωρητικός της ηγετικής ομάδας του ΕΛΑ».
Στη δίκη που ακολούθησε ο Τσιγαρίδας καταδικάστηκε σε κάθειρξη 25 ετών και πρόστιμο 22.000 ευρώ. Τον Ιανουάριο του 2005 αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας (οι γιατροί του κατέθεσαν ότι πάσχει από βαριά καρδιακή ανεπάρκεια, βαριά αποφρακτική γενικευμένη αγγειοπάθεια, απώλεια όρασης από το ένα μάτι κλπ).
Στο Εφετείο που ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2009 ο Τσιγαρίδας αθωώθηκε καθώς το πενταμελές εφετείο κακουργημάτων δέχθηκε ομόφωνα τη δήλωσή του ότι υπήρξε μέλος του ΕΛΑ μέχρι το τέλος του 1989 και τον απάλλαξε για κάθε πράξη από το 1990 και μετά. Για το διάστημα που ήταν μέλος, τον απάλλαξε με πλειοψηφία 3-2 από την κατηγορία της απλής συνέργειας στις ενέργειες του ΕΛΑ.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
