Δώδεκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 3 Μαΐου, από την ημέρα που ο «καλός μας άνθρωπος ο σπουδαίος Θανάσης Βέγγος, έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ένας άνθρωπος που με τη σεμνότητά του, το ήθος του και το γέλιο του έλυνε τα προβλήματα του. Και ας μην ήταν για τον ίδιο πάντα ρόδινα τα πράγματα.
Ο Θανάσης Βέγγος με τους ρόλους του (κυρίως στον κινηματογράφο) έκανε τα πάντα για να γελάσουμε αλλά και για να δούμε πως στο τέλος πάντα υπάρχει ο τρόπος για να βρεθεί η λύση. Ακόμα και αν πέσουμε. Θα πρέπει να σηκωθούμε και να γελάσουμε. Πάντα έβρισκε τον τρόπο. Έτσι τον έμαθε η ζωή, άλλωστε, που για τον ίδιο δεν ήταν καθόλου μα καθόλου εύκολη.
Αποκορύφωμα των δυσκολιών η χρεοκοπία. Το 1964 ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής «ΘΒ-Ταινίες Γέλιου». Την περίοδο 1965-1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες ταινίες του, όπως «Φανερός πράκτωρ 000», «Τρελός, παλαβός και Βέγγος» και «Ποιος Θανάσης;», με σουρεαλιστικό χιούμορ και αυτοσχεδιασμό στα γυρίσματα. Παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδήγησαν την εταιρία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή, από την οποία συνήλθε μετά από πολλά χρόνια. Όταν χρεοκόπησε έχασε ακόμα και το σπίτι του στην Κυψέλη, όπου ζούσε ο ίδιος και η οικογένειά του.
Εκείνη την περίοδο έγινε και ένα περιστατικό το οποίο δείχνει πολλά τόσο για τον ίδιο τον Βέγγο, όσο και για την μεγάλη πληγή που είχε ανοίξει μέσα του. Στις πρόβες του θεατρικού έργου του Γιώργου Λαζαρίδη «Ο Τρελός του Λούνα Παρκ», στο θέατρο «Αμιράλ» της Αθήνας, ο Βέγγος έπρεπε κάποια στιγμή να σταματήσει τις τρεχάλες πάνω στη σκηνή για να τον παρακολουθήσει και ο θεατής. «Δάσκαλε, αδύνατο να φρενάρω. Είμαι ηθοποιός ανοιχτής θάλασσας, κατάλαβέ το», έλεγε στον σκηνοθέτη της παράστασης Κωστή Μιχαηλίδη. «Κι όμως Θανάση μου, στη σκηνή του μονολόγου που λες για τη ζωή σου πρέπει να κάτσεις σ’ αυτό το σκαμνάκι και να συγκεντρωθείς. Αλλιώς, δεν βγαίνει συγκίνηση» αντέτεινε ο Μιχαηλίδης.
Στη γενική πρόβα ο Βέγγος κάθισε στο σκαμνάκι κι έδωσε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής. Κλαίγοντας τελείωσε το μονόλογό του. Όρθιοι χειροκροτούσαν οι παριστάμενοι. Τρέχει συγκινημένος και ο Μιχαηλίδης στα παρασκήνια. «Είδες Θανάση μου που είχα δίκιο;». Η απάντηση από την πλευρά του Βέγγου ήταν συγκλονιστική και έκανε τους πάντες να χαμηλώσουν το κεφάλι. «Δάσκαλε, δεν βγήκε από το σκαμνάκι η συγκίνηση. Σκεφτόμουν ότι αύριο έρχονται κλητήρες να μου πάρουν το σπίτι και δεν ξέρω πού να βολέψω τη Μίνα και τα παιδιά...».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
