Η δίκη του καθ' ομολογίαν δολοφόνου της Καρολάιν Κράουτς, του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου ξεκίνησε με τον πιλότο να λέει στην έδρα ότι «δεν ήθελε να σκοτώσει τη σύζυγό του, ότι την αγαπούσε και την αγαπά κι ότι δεν ήταν προμελετημένο το έγκλημα» προκαλώντας για μία φορά το κοινό αίσθημα για το ειδεχθές έγκλημά του. Ο Αναγνωστόπουλος ήρθε σήμερα πρόσωπο με πρόσωπο με τον αστυνομικό που έφτασε πρώτος στη μεζονέτα στα Γλυκά Νερά όπου διέμενε η οικογένεια με το μηνών κοριτσάκι του, το οποίο ήταν δίπλα όταν ο πατέρας στραγγάλιζε τη μητέρα του.
«Όταν φτάσαμε στο σημείο είδαμε τη γειτόνισσα. Κρατούσε το τηλέφωνο σε ανοιχτή ακρόαση και ακουγόταν ένας άντρας με πνιχτή φωνή και μας καλούσε σε βοήθεια. Το ένα παραθυρόφυλλο ήταν βγαλμένο στο πάτωμα. Όλα ήταν σαν ψαγμένα. Ακούσαμε τη φωνή να ζητά να ανέβουμε πάνω. Τότε είδαμε ένα μεγάλο σκυλί νεκρό να κρέμεται την κουπαστή. Καταλάβαμε ότι κάτι κακό έχει συμβεί. Οι άλλοι χώροι ήταν επίσης ακατάστατοι, μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο και είδαμε το κρεβάτι ευθεία μπροστά, το θύμα ξαπλωμένο μπρούμυτα, φαινόταν ότι ήταν νεκρή, και τον κατηγορούμενο αριστερά από το κρεβάτι, στο πάτωμα, δεμένος χειροπόδαρα, τα χέρια και τα πόδια μαζί ενωμένα» είπε ο μάρτυρας και συμπλήρωσε:
«Είδαμε την κοπέλα δεμένη ήταν νεκρή. Ο κατηγορούμενος κάτω από το κρεβάτι. Ήταν δεμένος. Τα πόδια του δεμένα μεταξύ τους. Τα χέρια μεταξύ τους και όλα μαζί σε εμβρυακή στάση. Είχε ταινία στο στόμα και τα μάτια. Είδαμε το μωρό πάνω στο σώμα της μαμάς του. Η γυναίκα ήταν πισθάγκωνα. Πρώτα λύσαμε το λαιμό και τα χέρια και μετά πήρα το μωρό από πάνω της. Οταν λύθηκε ο κατηγορούμενος έκατσε πάνω στο κρεβάτι και άρχισε να ακουμπάει τη γυναίκα σε κατάσταση να δει τι έχει συμβεί. Την κουνούσε και ρωτούσε αγάπη μου είσαι καλά; Έκανε κάποιες ενέργειες, έμοιαζε ότι βρισκόταν σε σοκ και μου ζήτησε να πάρει το μωρό αγκαλιά. Του το έδωσα. Οι κινήσεις του μας φαίνονταν άγαρμπες και κουνούσε το μωρό σαν κούκλα και προσπαθούσαμε να τον ηρεμήσουμε και να τον απομακρύνουμε».
Όπως κατέθεσε ο μάρτυρας με την πρώτη ματιά έμοιαζε σοκαρισμένος αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά.
«Ήταν λίγο περίεργο. Είπαμε ότι ήταν πολύ σοκαρισμένος ή πολύ ψύχραιμος. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια αντίδραση. Μου έκανε εντύπωση η ψυχραιμία του ή η έλλειψη αντίληψης κατάστασης. Θεωρήσαμε ότι είναι σε σοκ και δεν ήθελε να πάρει το παιδί αγκαλιά. Έπρεπε κάποιος να πάρει το παιδί. Μου ζήτησε λίγο χρόνο να πάρει τους γονείς του. Τους πήρε τελικά να έρθουν να το πάρουν» ανέφερε ο μάρτυρας και περιέγραψε τι αντίκρυσε φτάνοντας στο σημείο.
Πρόεδρος: Το παιδί είχε καταλάβει τι είχε συμβεί;
Αστυνομικός: Όχι δεν έκλαιγε ήταν σιωπηλό. Η γυναίκα ήταν δεμένη πισθάγκωνα με κάποιο ύφασμα και είχε περασμένο και ένα δεύτερο ύφασμα σαν ζακέτα. Όταν λύθηκε ο κατηγορούμενος έκατσε πάνω στο κρεβάτι και άρχισε να σκουντάει τη γυναίκα, σε κατάσταση ότι τι έχει συμβεί. Του είπαμε ότι έχει τελειώσει, είναι νεκρή. Έκανε κάποιες ενέργειες ότι βρισκόταν σε σοκ και ζήτησε να πάρει το μωρό αγκαλιά. Του το έδωσα αλλά επειδή οι κινήσεις του φαίνονταν άγαρμπες και κουνούσε το μωρό δεξιά αριστερά σαν κούκλα, σαν σε κατάσταση θρήνου, του το πήρα από τα χέρια.
Πρόεδρος: Δηλαδή πώς ήταν;
Μάρτυρας: Είπαμε και με τους άλλους συναδέλφους, ότι είτε είναι πολύ σοκαρισμένος είτε είναι πολύ ψύχραιμος.
Πρόεδρος: Δηλαδή είδατε μια συμπεριφορά ακραία;
Μάρτυρας: Έχουμε ξαναδεί συγγενείς θυμάτων, δεν δει ξανά τέτοια αντίδραση.
Πρόεδρος: Τι σας έκανε εντύπωση δηλαδή;
Μάρτυρας: Η ψυχραιμία, ή η έλλειψη αντίληψης της κατάστασης.
«Αρχίσαμε να συζητάμε αυτό που είδαμε και το πρώτο που συζητήσαμε είναι ότι δεν υπήρχαν ίχνη παραβίασης. Το παράθυρο ήταν άθικτο, ήταν σαν να έχει βγει και αφεθεί στο πάτωμα. Στο ισόγειο υπήρχε μια κάμερα βγαλμένη και σπασμένη. Υπήρχε πληκτρολόγιο για συναγερμό, δεν ξέρω αν λειτουργούσε» ανέφερε.
Κατά τον μάρτυρα αυτό που τους έκανε εντύπωση ήταν: «ότι πήρε τηλέφωνο με τη μύτη ενώ ήταν δεμένος με τα χέρια μπροστά. Μας είπε ότι χτύπησε το κομοδίνο, έπεσε το κινητό και κατάφερε με τη μύτη να καλέσει την Αστυνομία. Όταν το σκεφτήκαμε με ηρεμία ήταν σα να έπαιζε κάποιος θέατρο. Εκείνες τις στιγμές έμοιαζε σαν να μη καταλαβαίνει τι έχει συμβεί. Έμοιαζε σε κατάσταση σοκ. Δεν έκλαψε όταν του είπα ότι η γυναίκα του είναι νεκρή και μου ζήτησε να κρατήσει το μωρό».
Διάλογος Αναγνωστόπουλου - αστυνομικού
Κατηγορούμενος: Με στεναχωρεί που λέτε ότι μετά το συμβάν πήρα την κόρη μου αγκαλιά και με είδατε να τρέμω. Σας έδωσα το παιδί να κατέβουμε με ασφάλεια τη σκάλα και για τις επόμενες ώρες είχα την κόρη μου αγκαλιά και μέχρι να έρθουν οι γονείς μου εσείς κρατήσατε το παιδί για ένα δύο λεπτά. Μου έκανε εντύπωση που το λέτε αυτό.
Μάρτυρας: Το περιστατικό είναι γραμμένο σε υψηλή ανάλυση κεφάλι μου. Εγω είμαι αυτός που σας έφερα κάτι να βάλετε για να μην κρυώνετε και σας έφερα τα παπούτσια σας και σας έδωσα το τηλέφωνο για τους γονείς σας. Το μωρό δεν το πήρατε καθόλου στην αγκαλιά σας. Μετά ήρθε το ΕΚΑΒ αλλά δεν θυμάμαι ποιος το παρέδωσε.
Κατηγορούμενος: Όταν ήρθε το ΕΚΑΒ ήμουν στο περιπολικό με το παιδί.
Κατεβαίνοντας στις σκάλες και στρίβοντας το τελευταίο κομμάτι είπατε ότι δεν είχα καμία αντίδραση όταν είδα το σκυλάκι. Είτε δεν με είδατε είτε ήταν άλλος συνάδελφος γιατί όταν το είδα το σκυλάκι μου με συγκράτησε. Περιγράφετε μια απάθεια που δεν ήταν έτσι.
Μάρτυρας: Δεν είδα κάποια αντίδραση από εσάς. Εγώ δηλώνω την απάθεια και τη ψυχρότητα σε ένα τέτοιο σκηνικό και υποκειμενικά πώς θα αντιδρούσα εγώ με ένα νεκρό σκύλο, τη νεκρή γυναίκα και το μωρό επάνω της.
Κατηγορούμενος: Αν αυτός ο άνθρωπος που είδατε ήταν σε κατάσταση σοκ που μόλις διαλύθηκε η ζωή μπροστά του...
Επειδή εξ αρχής ο μάρτυρας είπε ότι ήταν είτε σε κατάσταση σοκ είτε σε ψύχραιμη κατάσταση...
Πρόεδρος: Το αιτιολόγησε το συμπέρασμά του με το αποτέλεσμα της εξέλιξης των πραγμάτων. Κατέστη σαφές.
Η δίκη συνεχίζεται...
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
