Γεννήθηκε φτωχός και πέθανε πάμπτωχος στο Μαρούσι. Στο μεταξύ, ωστόσο, ο Σπύρος Λούης είχε καταφέρει να γίνει θρύλος για τον αθλητισμό στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Κατόρθωσε αυτό που για πολλούς είναι ακατόρθωτο. Να γίνει Ολυμπιονίκης, να κερδίσει τον Μαραθώνιο χωρίς να κάνει την παραμικρή προετοιμασία! Κάθε φορά που τον καλούσαν κάπου, αυτός εμφανιζόταν ντυμένος με τη φουστανέλα του!
Ο άθλος στους Ολυμπιακούς Αγώνες
Ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε μια ημέρα σαν σήμερα, στις 12 Ιανουαρίου 1872 στο Μαρούσι. Ο πατέρας του ήταν νερουλάς και ο μικρός Σπύρος τον βοηθούσε κουβαλώντας νερό. Ξεχώρισε όταν πήγε φαντάρος. Εκεί διακρίθηκε για την αντοχή του. Το ότι συμμετείχε χρόνια αργότερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες έχει να κάνει με αυτή του ακριβώς την διάκριση.
Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Λούης υπηρετούσε τη θητεία του σε στρατόπεδο της Αθήνας και... «πεταγόταν» με τα πόδια στο σπίτι του στο Μαρούσι για να δει τους γονείς του. Σε μια από αυτές τις επισκέψεις ξέχασε το πηλήκιο του. Όταν το πρωί ξύπνησε, το κατάλαβε και έτρεξε τη μεγάλη αυτή διαδρομή προκειμένου να το πάρει και να επιστρέψει στην ώρα του ώστε να είναι άψογος στην αναφορά του τάγματος!
Το επίτευγμά του αυτό, έκανε εντύπωση στον διοικητή του, ταγματάρχη Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, ο οποίος θα ήταν αθλητικός κριτής στους επικείμενους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Εκείνος ήταν που έπεισε τον Λούη να συμμετάσχει στον Μαραθώνιο και τον έβαλε... διά της πλαγίας στη λίστα των αθλητών αφού ο Λούης δεν κέρδισε κανέναν προκριματικό αγώνα. Και είχε απόλυτο δίκιο. Ο Σπύρος Λούης έτρεξε, κέρδισε και αποθεώθηκε από 80.000 άτομα που είχαν κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο στάδιο για να δουν από κοντά το νικητή του Μαραθωνίου.
Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει τον άθλο του. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, είχαν κυκλοφορήσει και οι φήμες που τον ήθελαν να έχει «κλέψει» στη διαδρομή επειδή ήξερε τους δρόμους. Αυτό, ωστόσο, δεν αποδείχθηκε ποτέ. Οι αντίπαλοι του, πάντως, έλεγαν πως ο Λούης μέχρι και τα μισά της διαδρομής ήταν από τους τελευταίους και ξαφνικά τους προσπέρασε στα τελευταία χιλιόμετρα πριν το Στάδιο. Κανείς από τους αθλητές που τερμάτισαν στην πρώτη πεντάδα δεν τον είδαν να τους προσπερνά!
Η περίφημη συνάντηση με τον Χίτλερ
Όπως και να έχει, μετά από την επική του νίκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στην Αθήνα, ο Σπύρος Λούης δεν έτρεξε ποτέ ξανά. Έζησε το υπόλοιπο της ζωής του στο Μαρούσι κάνοντας διάφορες δουλειές του ποδαριού. Ο θρύλος του, ωστόσο, τον ακολουθούσε για πολλά χρόνια μετά. Γι' αυτόν τον λόγο συχνά τον καλούσαν σε αθλητικούς αγώνες ως επίσημο προσκεκλημένο. Αυτός πάντα εμφανιζόταν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις ντυμένος φουστανελάς και με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος.
Αυτό ακριβώς έγινε και όταν τον κάλεσε ο Αδόλφος Χίτλερ να συμμετάσχει στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου το 1936! Ο ηγέτης της ναζιστικής Γερμανίας τον ήθελε εκεί ως σύμβολο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Κατά τη διάρκεια της τελετής, μάλιστα, οι δυο τους συναντήθηκαν μπροστά από την εξέδρα των επισήμων με τον Λουή να μη χαιρετά ναζιστικά τον αρχηγό του Γ' Ράιχ αλλά να του δίνει ένα κλαδί ελιάς σαν σύμβολο ειρήνης!
Χίτλερ και Λούης σύμφωνα με μαρτυρίες είχαν και μια μικρή συνομιλία με τη βοήθεια ενός διερμηνέα. Χρόνια αργότερα ο μαραθωνοδρόμος Στέλιος Κυριακίδης, είχε ρωτήσει τον Λούη, τί είπε στον Χίτλερ και εκείνος απάντησε: «Τα συνηθισμένα. Τί χαμπάρια κυρ Χίτλερ μου, τον ρώτησα και για την υγεία της οικογένειάς του...».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
