Εφιάλτης, εικόνες πολέμου, στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό όσων έζησαν από κοντά τις φωτιές σε Εύβοια, Βαρυμπόμπη, Ηλεία. Φωτογράφοι, άνθρωποι που έχουν δει τα πάντα μπροστά στα μάτια τους, δεν μπορούσαν να πιστέψουν τις εικόνες που έβλεπαν τα τελευταία 24ωρα, μπαίνοντας οι ίδιοι στη μάχη του δημοσιογραφικού καθήκοντος και σε κάποιες περιπτώσεις προσπαθώντας να βοηθήσουν, αφήνοντας τη δουλειά τους και βάζοντας το ανθρώπινο στοιχείο πάνω απ' όλα.
Οι φωτογράφοι Μάριος Λώλος και Νίκος Χριστοφάκης περιγράφουν στο Reader πώς βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στα πύρινα μέτωπα και διηγούνται τις στιγμές που τους συγκλόνισαν. Μιλούν για την απόγνωση των κατοίκων, οι οποίοι έβλεπαν τα σπίτια τους να καταστρέφονται από τη μανία της φωτιάς. Μιλούν, όμως, και για τον ηρωισμό πυροσβεστών και εθελοντών, οι οποίοι με αυταπάρνηση όρμησαν με ελάχιστες δυνάμεις μέσα στη φωτιά, προκειμένου να σώσουν ζωές και περιουσίες.
Μάριος Λώλος: Άνθρωποι με κλαδιά ορμούσαν στις φλόγες και χτυπούσαν τη φωτιά με μανία
Ο φωτορεπόρτερ, Μάριος Λώλος, από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στα πύρινα μέτωπα της Βαρυμπόμπης και της Εύβοιας. Όπως ανέφερε, είναι η πρώτη φορά έπειτα από 31 χρόνια που κάνει αυτή τη δουλειά και ήρθε αντιμέτωπος με εικόνες σαν κι αυτές. Ο Μάριος Λώλος, μιλώντας στο Reader, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Στη φωτιά της Βαρυμπόμπης το μέτωπο ήταν τεράστιο καθώς εκτεινόταν από τη μία άκρη του βουνού μέχρι την άλλη».
Ο έμπειρος φωτορεπόρτερ έγινε μάρτυρας περιστατικού με δύο πυροσβέστες, οι οποίοι μαζί με έναν αστυνομικό έδωσαν λυσσαλέα μάχη για να σώσουν ένα νεκροταφείο στα Κιούρκα. Στη συνέχεια περιγράφει μια εικόνα, που δεν θα ξεχάσει ποτέ, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «οι εθελοντές κρατούσαν μια τεράστια μάνικα και φαινόταν από μακριά σαν να χορεύουν έναν αρχαιοελληνικό χορό, προκειμένου να βοηθήσουν τους πυροσβέστες που βρίσκονταν μπροστά, να πολεμήσουν το πύρινο θεριό, σε έναν λόφο πάνω από την Εθνική Οδό».
«Είδα την απελπισία στα πρόσωπα πολλών ανθρώπων που κοίταζαν τα σπίτια τους να καίγονται, καθώς ήταν αδύνατο να τιθασεύσεις αυτό το πράγμα. Θυμάμαι την εικόνα δασοπυροσβεστών με τη βοήθεια εθελοντών να προσπαθούν με ένα μικρό πυροσβεστικό τζιπ να παλέψουν μόνοι τους με ένα τεράστιο μέτωπο. Άνθρωποι με κλαδιά στα χέρια όρμαγαν μέσα στις φλόγες και προσπαθούσαν να πολεμήσουν τη φωτιά χτυπώντας τη με μανία για να μην περάσει, μάταια όμως», συνέχισε την περιγραφή του από όσα αντίκρισε στη φωτιά που κατέστρεψε τη Βορειοανατολική Αττική.
Στη συνέχεια ο ίδιος μεταφέρθηκε στο πύρινο θέρετρο επιχειρήσεων της Εύβοιας και είδε πρώτος τη μάχη που έδωσαν οι κάτοικοι μόνοι τους, προκειμένου να σώσουν το δάσος και τα σπίτια τους. «Στην Εύβοια ήταν οι πολίτες μόνοι τους, δεν είχαν βοήθεια από πουθενά. Οι πυροσβέστες βρίσκονταν στις άκρες του χωριού και επενέβαιναν μόνο όταν η φωτιά απειλούσε τα σπίτια. Επί ώρες δεν είδα κανένα ελικόπτερο ή αεροπλάνο να επιχειρεί» αναφέρει για την κατάσταση που πρωτοαντίκρισε.
Όπως περιγράφει δεν μπορεί να ξεχάσει τη στιγμή που ένα πυροσβεστικό όχημα, το μοναδικό που υπήρχε στην περιοχή, με λίγους πυροσβέστες προσπάθησαν να γλιτώσουν από τις φλόγες ένα σπίτι. Κάποια στιγμή όμως το νερό τελείωσε και έπρεπε να αποχωρήσουν για να γεμίσουν και πάλι με νερό. «Δυστυχώς, όμως μέχρι να επιστρέψουν το πράγμα είχε ξεφύγει και οι φλόγες "κατάπιαν" το σπίτι» αναφέρει ο φωτογράφος.
Για τους κατοίκους της περιοχής ο ίδιος περιγράφει ότι «ήταν εξαγριωμένοι διότι έλεγαν πως οι Αρχές έτρεξαν να σώσουν την Αθήνα και τους άφησαν στην τύχη τους. Όσους είδα που δεν εκκένωσαν τα χωριά τους, τελικά κατάφεραν να τα σώσουν. «Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να σώσουν τις εστίες τους κάνοντας ότι μπορούσαν άτακτα, άλλοι με κουβάδες και άλλοι με κλαδιά. Αυτή η φωτιά ήταν πραγματικά καταστροφική παρότι δεν υπήρχε αέρας» σημείωσε στο τέλος.
Νίκος Χριστοφάκης: «Κοριτσάκι φώναζε "καίγεται ο μπαμπάς μου"»
Ο Νίκος Χριστοφάκης βρέθηκε στην Εύβοια, προκειμένου να καλύψει με τον φωτογραφικό του φακό τη βιβλική καταστροφή που υπέστη η περιοχή. Οπως δήλωσε στο Reader, η κατάσταση που επικρατεί στην Εύβοια είναι τρομερή. «Παντού υπάρχουν μικροεστίες. Σε μία στιγμή βλέπεις ένα δέντρο να καίγεται και σε λίγη ώρα έχει σχηματιστεί ολόκληρο μέτωπο», λέει χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια περιγράφει: «Υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου, καθώς μέχρι και τη Δευτέρα υπήρχαν λίγες πυροσβεστικές δυνάμεις, οι οποίες δεν ενεργούσαν και καθόντουσαν στις εισόδους των χωριών και περίμεναν τη φωτιά να φτάσει στο σημείο. Θα μπορούσαν να έχουν προλάβει πάρα πολλά και να μην έχει εξελιχθεί έτσι φωτιά».
Ο φωτογράφος περιγράφει ότι η Εύβοια δεν είναι πλέον αυτή που ξέραμε, καθώς «παντού βλέπεις καμένα δέντρα και στάχτες». «Ο καπνός έχει κρύψει τον ήλιο, δεν ελεγχόταν αυτό το πράγμα. Η έκταση και ο τρόπος που εξελισσόταν το μέτωπο ήταν πρωτοφανής» ανέφερε ο ίδιος και πρόσθεσε πως «συνήθως ερχόντουσαν τα εναέρια και έριχναν νερό ή οι πυροσβέστες ήταν μέσα στο δάσος και πολεμούσαν με τις φλόγες. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν έτσι».
«Βρισκόμουν στο χωριό Αβγαριά και είδα τους Σλοβάκους πυροσβέστες πάνω σε λόφο να δίνουν μάχη να πολεμήσουν το μέτωπο αλλά δυστυχώς με την πρώτη ριπή αέρα τους ξέφυγε και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και να συνεχίσουν τη μάχη απ'άλλο σημείο. Η απόγνωση του κόσμου είναι μεγάλη και είναι σχηματισμένη στο πρόσωπό τους» είπε χαρακτηριστικά. Σε ό,τι έχει να κάνει με το τι σκέφτονται πλέον οι κάτοικοι της Εύβοιας για το μέλλον ο ίδιος αποκαλύπτει ότι «έχουν αρχίσει και σκέφτονται το μετά και ειδικότερα οι νέοι για το τι θα κάνουνε. Η περιοχή οικονομικά στηριζόταν στο ρετσίνι, τη μελισσοκομία και την υλοτομία. Πλέον αυτοί οι άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους».
Από όσα είδε στην μάχη με τις φωτιές ο φωτογράφος αναφέρει ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεχάσει το κλάμα ενός μικρού κοριτσιού που φώναζε «ο μπαμπάς καίγεται». «Στη μνήμη μου έχει χαραχθεί ένα περιστατικό από τις Γούβες με ένα κοριτσάκι. Όταν οι φλόγες πλησίαζαν το χωριό, ο πατέρας πήρε το τρακτέρ και πήγε να σώσει το σπίτι τους. Τότε η κόρη με δάκρυα στα μάτια φώναζε "μπαμπά, μπαμπά πού πας. Ο μπαμπάς μου καίγεται"» ανέφερε ο φωτορεπόρτερ και πρόσθεσε πως «η μητέρα του ήταν σε κατάσταση αμόκ και πήγαινε και αυτή με το αυτοκίνητο να ακολουθήσει τον άντρα της. Ευτυχώς, κάποιος της τράβηξε τα κλειδιά από το αυτοκίνητο και τη σταμάτησε πριν μπει και αυτή μέσα στις φλόγες».
Ο φωτογράφος περιγράφει το μένος που είχε η πυρκαγιά λέγοντας: «Έχω πάει σε πολλές φωτιές, τέτοιο πράγμα όμως δεν έχω ξαναδεί. Καθόμασταν 30 μέτρα μακριά και καίγονταν τα χέρια μας. Αναγκαζόμασταν να ρίχνουμε νερό πάνω μας για να μπορούμε να αντέχουμε το θερμικό φορτίο που υπήρχε στην ατμόσφαιρα. Η φωτιά είχε φτιάξει το δικό της μικροκλίμα και είχε δημιουργήσει στροβιλισμό. Μικρά πυρακτωμένα κομμάτια ταξίδευαν σε μεγάλη απόσταση και όπου έβρισκαν ξερόχορτο δημιουργούσαν μία νέα εστία. Είδα με τα μάτια μου κουκουνάρια και μικρά φλεγόμενα κομμάτια να ταξιδεύουν 20 μέτρα πιο κάτω και να προκαλούν ανάφλεξη».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
