Η πρωτοβουλία για το ορισμό της Παγκόσμιας Ημέρας των Παρασίτων ανήκει στην Κινεζική Ένωση για τον Έλεγχο των Παρασίτων και υιοθετήθηκε από συναφείς οργανισμούς σε όλο τον κόσμο.
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Παρασίτων έχει σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού για το πόσο σημαντική είναι η διαχείριση των επιβαρυντικών οργανισμών και κατά πόσο θέτει αυτή σε κίνδυνο την προστασία της δημόσιας υγείας.
Τα «Παράσιτα» - ως ταινία - τα είδαμε να παίρνουν Όσκαρ πριν από δυο χρόνια και όσοι θυμούνται την εξαιρετική νοτιοκορεάτικη παραγωγή, εύκολα θα μπορούσαν να μας δώσουν τον ορισμό του παρασίτου: Στη Βιολογία χαρακτηρίζεται οργανισμός (ζωικός ή φυτικός) που ζει και αναπτύσσεται μαζί και σε βάρος άλλου οργανισμού. Αυτό είναι το παράσιτο. Και πού πάει το μυαλό του ανθρώπου όταν ακούσει για παράσιτα; Σε έντομα, τρωκτικά, πουλιά και αυτοφυή φυτά που προκαλούν ζημιά στις καλλιέργειες.
Υπό την ευρεία έννοια, όμως, παράσιτο θεωρείται ο οποιοσδήποτε ζωντανός οργανισμός (ζώο, φυτό ή μύκητας) που είναι επιβλαβής για τον άνθρωπο, τα ενδιαιτήματά του και τα οικοσυστήματα. Παράδειγμα: Τα περιστέρια, που αφθονούν στους ακάλυπτους χώρους των πολυκατοικιών, οι γλάροι που αναζητούν την τροφή τους (και) στις χωματερές σκουπιδιών, θεωρούνται παράσιτα σε πολλές χώρες για τον λόγο ότι μεταφέρουν ασθένειες.
Οι δρυοκολάπτες, οι τερμίτες και τα μυρμήγκια, που προκαλούν δομικές βλάβες στα σπίτια, κατατρώγοντας ξυλοκατασκευές, οι σκόροι, τα σκαθάρια, οι σαρανταποδαρούσες, οι ψαλίδες, που προκαλούν ερεθισμό με τα δαγκώματά τους στον άνθρωπο, όπως και τα ακάρεα, τα τσιμπούρια, οι ψύλλοι, οι ψείρες και τα σκουλήκια. Κι αυτά είναι παράσιτα.
Ένας οργανισμός μπορεί να είναι χρήσιμος ή αναγκαίος σε κάποιο περιβάλλον ή επιβλαβής σε κάποιο άλλο. Για τον συγκεκριμένο λόγο, η εννοιολογική σημασία της λέξης «παράσιτο» λογίζεται ως χαλαρή και γενικευμένη. Για παράδειγμα, η αλεπού ή το ρακούν (δεν απαντάται στην Ελλάδα) αποτελούν βασικό οργανισμό του οικοσυστήματος στο φυσικό τους περιβάλλον, όμως, σε αστικές περιοχές θεωρούνται παράσιτα και επικίνδυνα για τον άνθρωπο. Και η αλεπού και το ρακούν είναι φορείς της λύσσας. Και πού καταλήγουμε; Η εξάλειψη των ειδών, δεν προτείνεται ως λύση. Λύση είναι, όμως, η ενημέρωση του κοινού και η διαχείριση των παρασίτων.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
