Η ελληνική κοινωνία είναι αντιμέτωπη με μια τομή στο χρόνο. Όποιος δεν μπορεί να δει τη μεγάλη εικόνα, ίσως να μην καταλαβαίνει πόσο σημαντικά είναι όσα τεκταίνονται για την ευρύτερη κοινωνική κουλτούρα ως προς το τι είναι αποδεκτό και τι όχι, όχι μόνο στους χώρους δουλειάς, αλλά και αλλού. To #MeToo μπορεί να άργησε τέσσερα χρόνια, αλλά ήρθε και στην Ελλάδα. Ο νόμος θα προσαρμοστεί και το ίδιο θα ισχύσει και για τα εργασιακά και κοινωνικά ήθη. Παράλληλα, θα αλλάξει και στους χώρους εργασίας το πλαίσιο. Η πολιτική της «ανοιχτής πόρτας» θα περιοριστεί σημαντικά. Οι απειλές του τύπου «Αν δεν μου κάτσεις, θα σε απολύσω» δεν θα εκλείψουν μεν, αλλά επίσης θα αραιώσουν, γιατί οι θύτες θα είναι αντιμέτωποι με την κοινωνική κατακραυγή. Και αυτός είναι, ομολογουμένως, ένας κρίσιμος ρόλος για τα social media που αλλάζουν πολλές φορές τη δυναμική της συζήτησης.
Όλες τις προηγούμενες μέρες, όμως, κάποιοι επέλεξαν να χρωματίσουν το ελληνικό #MeToo. Να το καδράρουν πολιτικά. Και να το πασπαλίσουν με χυδαιότητα, ακατάσχετο κιτρινισμό και αισχρά υπονοούμενα. Θέλησαν να περιορίσουν τη συζήτηση στην υπόθεση Λιγνάδη και να πείσουν, με κάποιον τρόπο, ότι η κυβέρνηση ήξερε ότι ο Λιγνάδης έκανε, όσα φέρεται βάσει της δικογραφίας να έκανε, και εν γνώσει της να τον τοποθέτησε.
Ακούγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη κανείς, δεν μπορεί παρά να σταθεί σε ορισμένα στοιχεία. Στήριξε ευθέως τη Λίνα Μενδώνη, παρά το ότι διαχώρισε τη θέση του από τον επικοινωνιακό της χειρισμό. Καλώς ή κακώς, αρέσει δεν αρέσει. Και, γι’ αυτό, ανέλαβε την πολιτική ευθύνη, όπως ισχύει για κάθε υπουργό. Είπε, δημοσίως, ότι διαφωνεί με την αναφορά του βουλευτή Μακάριου Λαζαρίδη περί «κίναιδων» και ότι η κυβέρνηση τιμά τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, έχοντας τοποθετήσει τον πρώτο ανοιχτά ομοφυλόφιλο υπουργό, τον Νικόλα Γιατρομανωλάκη. Και, σωστά, δεν υιοθέτησε τις αναρτήσεις της Ειρήνης Αγαπηδάκη από το 2016, οι οποίες έγιναν από πολίτη χωρίς θεσμικό ρόλο και σε εντελώς διαφορετικό πλαίσιο.
Ο κ. Τσίπρας, όμως, σήμερα έκανε κάτι πιο ενδιαφέρον. Αρχικά διαχώρισε τη θέση του από όσα γράφονται στο διαδίκτυο όλες αυτές τις μέρες. Όταν τον άκουσα αναθάρρησα. Δημοσίως παραδέχομαι το λάθος μου, βιάστηκα. Όταν ήρθε η ώρα να απαντήσει για τα εξευτελιστικά post βουλευτών εν ενεργεία, όπως της βουλευτού Καβάλας κ. Ελευθεριάδου που έγραφε ότι ο Λιγνάδης «ψώνιζε προσφυγόπουλα από ΜΚΟ που φέρεται να συνδέεται με το πρωθυπουργικό περιβάλλον» ή του κ. Πολάκη, ο οποίος με έναν τρόπο, συνέδεσε τα προσφυγόπουλα, το Μαξίμου και τον Λιγνάδη, ο κ. Τσίπρας δεν είπε τίποτα. Δεν υπήρξε Πολάκης, δεν υπήρξε Ελευθεριάδου.
Στη ΝΔ δεν είναι αναμάρτητοι, προφανώς. Αλλά, αν μη τι άλλο, ο κ. Μητσοτάκης παραδέχθηκε φάουλ. Και είτε ανέλαβε την ευθύνη, είτε διαχώρισε τη θέση του. Ο κ. Τσίπρας τι έκανε; Διάβασε αναρτήσεις του Άδωνι Γεωργιάδη και στήριξε, δια της επιδεικτικής σιωπής, τον κ. Πολάκη. Τι να τα κάνεις, άλλωστε, και αυτά τα πληκτρολόγια; Αυτενεργούν τα άτιμα…
Διαβάστε ακόμα
Υπόθεση Λιγνάδη: Οι αντιφάσεις του για τη «χρόνια έχθρα» με το Σωματείο των Ηθοποιών
Δημήτρης Λιγνάδης: Απορρίφθηκε η ένσταση ακυρότητας - Ξεκινάει η απολογία του
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
