Ο Στέφαν Έντμπεργκ κατάφερε με σκληρή δουλειά να φτάσει στο #1 της παγκόσμιας κατάταξης και να γίνει ένας από τους καλύτερους αθλητές του τένις, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 ως και τα μέσα των '90s.
Ο κάτοχος Ολυμπιακού μεταλλίου (στους Αγώνες του Λος Άντζελες, το 1984) ήταν γνωστός για τις εκφράσεις του προσώπου του, ή για την ανυπαρξία αυτών. Ο Έντμπεργκ δεν χαμογελούσε ποτέ. Η αιτία γι' αυτό, προέρχεται από ένα πολύ συγκεκριμένο ματς.
Ήταν ο τελικός στα τζούνιορ του US Open 1983, ανάμεσα στους Στέφαν Έντμπεργκ και Σάιμον Γιουλ. Ο 17χρονος τότε Έντμπεργκ προηγούνταν έναντι του 18χρονου αντιπάλου του και είχε το σερβίς. Η δύναμη του παροιμιώδης, από τότε.
Η μπάλα έφυγε από τα χέρια του «ξερά», με ασύλληπτη ταχύτητα, όμως είχε την κατεύθυνση που ο ίδιος θα ήθελε. Η μπάλα έφτασε στον επόπτη Ρίτσαρντ «Ντικ» Βέρτχαϊμ, και πιο συγκεκριμένα, σταμάτησε πάνω στη βουβωνική χώρα του σώματος του. Ο 60χρονος επόπτης εκσφενδονίστηκε από την καρέκλα του (τότε οι επόπτες παρακολουθούσαν το ματς από καρέκλες, στις γωνίες του φιλέ), με την πλάτη και το κεφάλι του να χτυπούν στο τερέν.
Διακομίστηκε αμέσως στο νοσοκομείο. Πέθανε πέντε μέρες μετά, από ενδοκρανιακά τραύματα.
Στη συνέχεια, η οικογένεια του Βέρτχαϊμ έκανε μήνυση στην Αμερικάνικη Ομοσπονδία Τένις, για αμέλεια στη διεξαγωγή του αγώνα, που προκάλεσε τον θάνατο του επόπτη, ζητώντας 22,5 εκατομμύρια δολάρια.
Αρχικά, το δικαστήριο έκρινε πως έπρεπε να καταβληθούν 165.000 δολάρια στην οικογένεια του Βέρτχάϊμ. Στην εκδίκαση της έφεσης, το ομοσπονδιακό δικαστήριο έκρινε πως δεν υπήρξε άμεση ευθύνη της διοργάνωσης για το θάνατο του.
Παρ' όλα αυτά, το συγκεκριμένο γεγονός έγινε η αιτία ώστε να καταργηθεί η παρουσία επόπτη εντός τερέν ενός αγώνα τένις. Το συμβάν αντιμετωπίστηκε ως ατύχημα, και ο Έντμπεργκ συνέχισε τη σπουδαία καριέρα του. Χωρίς να χαμογελάσει ξανά.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
