Το ματς της ΑΕΚ στην Κροατία μόνο εύκολο δεν ήταν. Δεν θα ήταν εύκολο ακόμα και αν δεν είχαν γίνει όσα έγιναν πριν λίγες μέρες στη Νέα Φιλαδέλφεια. Πόσο μάλλον τώρα, με όλο το φορτίο συναισθημάτων και την ανησυχία που μπορούσε να υπάρχει για ένα παιχνίδι που θα γινόταν σε εχθρικό περιβάλλον με κάθε έννοια του όρου. Φάνηκε από το πρώτο ημίχρονο.
Η Ντιναμό με μία πολύ ωραία εκτέλεση φάουλ άνοιξε το σκορ. Έχασε και μερικές ακόμα ευκαιρίες. Έκτοτε η ΑΕΚ του Αλμέιδα πήρε την πρωτοβουλία και έπαιξε ακριβώς όπως μάς είχε συνηθίσει από πέρσι: κυριαρχικά. Ο Τσούμπερ έκανε το 1-1 και η ανατροπή έμοιαζε θέμα χρόνου.
Όλα αυτά γίνονταν εντός των τεσσάρων γραμμών. Οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ είναι πάνω από όλα επαγγελματίες και ως τέτοιοι είχαν έναν δικό τους στόχο. Να παίξουν όσο καλύτερα μπορούν και να πάρουν ένα σκορ που θα τους φέρει όλο και πιο κοντά στην πρόκριση στα play-offs του Τσάμπιονς Λιγκ.
O Γαλανόπουλος και οι συμβολισμοί
Συνήθως οι συμβολισμοί για οτιδήποτε συμβαίνει στους αγωνιστικούς χώρους φτιάχνονται από εμάς, τους γύρω-γύρω. Η μόνη παρέμβαση των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ σε αυτή την κατασκευή νοημάτων ήταν το Μ στο κίτρινο περιβραχιόνιο του αρχηγού της, του Σιμάνσκι και τα μαύρα περιβραχιόνια. Ένδειξη πένθους για τη δολοφονία του Μιχάλη. Χωρίς βερμπαλισμούς, χωρίς πολλά-πολλά.
Στο 90ό λεπτό, μετά από ένα κόρνερ, η μπάλα μένει στα δεξιά της μεγάλης περιοχής της Ντιναμό. Ο Αραούχο περιμένει τους συμπαίκτες του να φτιάξουν χώρους. Η μπάλα πηγαίνει στον Πιζάρο ο οποίος κάνει ακριβώς αυτό που πρέπει. Ο Γαλανόπουλος κινείται υποδειγματικά στον κενό χώρο που άφησε η άμυνα της Ντιναμό και με το πιο σωστό πλασέ που γινόταν τη στέλνει μεταξύ ακροδάκτυλων τερματοφύλακα και δοκαριού. Στα δίχτυα.
Το βράδυ εκείνου του Δεκαπενταύγουστου
Ένας ποδοσφαιριστής που βγήκε από τα σπλάχνα της ομάδας. Στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ματς που ακολούθησε τη δολοφονία του Μιχάλη. Στο γήπεδο της Ντιναμό και στο τέρμα μπροστά από την εξέδρα των Bad Blue Boys. Όλα έγιναν ακριβώς όπως έπρεπε να γίνουν. Χρειαζόταν απλά μία εικόνα για να συμπυκνώσει όλα αυτά τα νοήματα. Ο Γαλανόπουλος μάς την έδωσε.
Η ομάδα του η ΑΕΚ έπαιρνε ένα πολύ σημαντικό προβάδισμα πρόκρισης αλλά για λίγα δευτερόλεπτα οι τακτικές, τα overlap και τα εκατομμύρια που διακυβεύονταν έμειναν στην άκρη.
Πήρε το περιβραχιόνιό του, το αφιερωμένο στο πένθος για τον Μιχάλη και το σήκωσε μπροστά στην εξέδρα της νεοναζιστικής οργάνωσης των Bad Blue Boys. Oύτε μαχαίρια ούτε ασπίδες ούτε περικεφαλαίες ούτε ρόπαλα ούτε πολεμικοί χοροί ούτε καμία άλλη φαντασίωση μεγαλείων δολοφόνων. Τρία χτυπήματα στην καρδιά και ένα μαύρο περιβραχιόνιο μπροστά τους, μέσα στο γήπεδό τους. Aυτό ήταν που είχε σημασία.
Αυτό είναι που θα μείνει στο τέλος. Εκείνο το βράδυ του Δεκαπενταύγουστου που ο Γαλανόπουλος πήρε ένα μαύρο περιβραχιόνιό και τους το έδειξε.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
