Όταν δυο δικτάτορες χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο ως μέσο προπαγάνδας και οι χώρες καλούνται να δώσουν έναν αγώνα μέσα στις τέσσερις γραμμές ενός γηπέδου, το πιθανότερο σενάριο είναι πως αυτό... δεν θα πάει καθόλου καλά. Τα όσα έγιναν ανάμεσα σε Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ, ωστόσο, πίσω στο μακρινό 1969, πιθανότατα δεν μπορούσε να τα φανταστεί κανείς και σίγουρα, ακόμα και σήμερα, προκαλούν αποτροπιασμό.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στα προκριματικά για τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου που θα γινόταν το 1970 στο Μεξικό η Ονδούρα είχε τερματίσει πρώτη στον 1ο όμιλο και το Ελ Σαλβαδόρ ήταν πρώτο στον 3ο όμιλο. Οι δύο διασταυρώθηκαν με τον νικητή της διπλής αναμέτρησης να βρίσκεται μια «ανάσα» από την πρόκριση στο Μουντιάλ.
Στον πρώτο αγώνα η Ονδούρα επικράτησε με 1-0 με γκολ στα τελευταία δευτερόλεπτα της αναμέτρησης. Μια εβδομάδα αργότερα πραγματοποιήθηκε η ρεβάνς. Το Ελ Σαλβαδόρ επικράτησε άνετα με 3-0. Αμφότεροι οι αγώνες είχαν τεράστια ένταση και μεγάλο μίσος, τόσο εντός αγωνιστικού χώρου όσο και έξω από αυτόν αφού τόσο στις κερκίδες όσο και έξω από τα γήπεδα σημειώθηκαν πολλά, σοβαρά και αιματηρά επεισόδια.
Τότε, ωστόσο, δεν υπήρχε η διαφορά στα γκολ και έτσι οι δυο ομάδες θα οδηγούνταν σε τρίτο ματς προκειμένου να λύσουν εκεί τις διαφορές τους. Και κάπου εδώ αρχίζουν τα άσχημα. Ο τρίτος αγώνας που θα καθόριζε τα πάντα, θα γινόταν σε ουδέτερο έδαφος και συγκεκριμένα στο θρυλικό «Αζτέκα» της πόλης του Μεξικό. Το ματς έληξε ισόπαλο στην κανονική διάρκεια και τελικά την πρόκριση πήρε στην παράταση το Ελ Σαλβαδόρ με σκορ 3-2 και τελικά πήρε την πολυπόθητη πρόκριση στο Μουντιάλ της επόμενης χρονιάς. Και σε αυτό ματς τα επεισόδια που σημειώθηκαν ήταν πολλά και αιματηρά, με χιλιάδες οπαδούς να συμπλέκονται στους δρόμους γύρω από το «Αζτέκα». Όπως αποδείχθηκε, λίγο αργότερα, ωστόσο, αυτό ήταν το λιγότερο.
Ο πόλεμος των 100 ωρών και των 3.000 νεκρών
Η ένταση, πλέον, έχει φύγει από το γήπεδο και έχει περάσει στα πολιτικά και τα στρατιωτικά γραφεία. Γιατί, όμως, οι δυο χώρες βρέθηκαν σε εμπόλεμη κατάσταση; Επί της ουσίας τα στρατιωτικά καθεστώτα που είχαν τα ηνία των δυο χωρών εκείνη την εποχή χρησιμοποίησαν την «στρογγυλή θεά» ως μέσο προπαγάνδας για να επιτύχουν τους πολιτικούς τους σκοπούς.
Πρώτη βασική αιτία ήταν η χάραξη των συνόρων των κρατών η οποία έγινε με λάθος τρόπους και κριτήρια, το 1821 όταν οι δύο χώρες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Δεύτερη αιτία (και ίσως η σημαντικότερη) ήταν το μεταναστευτικό ρεύμα από το Σαλβαδόρ προς την Ονδούρα. Από τις αρχές του 20ου αιώνα, οι μετανάστες από το Σαλβαδόρ ξεπερνούσαν τις 300.000 και αριθμούσαν το 15% του πληθυσμού της Ονδούρας.
Ο πραγματικός πόλεμος ανάμεσα στις δυο χώρες ξεκίνησε μια ημέρα σαν σήμερα και κράτησε για περίπου 100 ώρες στη διάρκεια των οποίων έχασαν τη ζωή τους 900 στρατιώτες και πολίτες από το Ελ Σαλβαδόρ καθώς και 100 στρατιώτες και 2000 πολίτες από την Ονδούρα. Τουλάχιστον 300.000 κάτοικοι του Ελ Σαλβαδόρ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου διεξήχθη στο έδαφος της Ονδούρας ενώ απόρροια του «Πολέμου του Ποδοσφαίρου» ήταν και ο εμφύλιος πόλεμος στο Σαλβαδόρ, μεταξύ του σκληρού δεξιού καθεστώτος της χώρας και του αριστερού Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου «Φαραμπούντο Μαρτί» (FMLN), που διήρκεσε έως το 1991.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
