Η δεύτερη, και τελευταία, σεζόν του Ντιέγκο Μαραντόνα στη Βαρκελώνη δεν άρχισε με τις καλύτερες συνθήκες. Ο Αργεντινός είχε αφήσει τη χώρα του και την Μπόκα Τζούνιορς το 1982 και με ρεκόρ μεταγραφής για την εποχή είχε φορέσει τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, αρχίζοντας έτσι το ευρωπαϊκό του ταξίδι.
Αυτή τη διετία όμως τα σκήπτρα του ισπανικού ποδοσφαίρου είχαν πάει στη Χώρα των Βάσκων, με την Αθλέτικ Μπιλμπάο να κατακτά ισάριθμα πρωταθλήματα, δημιουργώντας όμως και μία περίεργη «σχέση» με τον Μαραντόνα. Στην αρχή της σεζόν 1983/84 Μπαρτσελόνα και Μπιλμπάο συναντήθηκαν για το πρωτάθλημα σε μία αναμέτρηση που παραλίγο να βάλει τέλος στην καριέρα του Μαραντόνα και όλοι από τότε - 40 και πλέον χρόνια μετά - τη θυμούντai για το δολοφονικό τάκλιν του Άντονι Γκοϊκοετσέα.
Διαβάστε ακόμη: Πέντε σκληροί καυγάδες και επεισόδια στα παρκέ που άλλαξαν για πάντα το NBA
Ο αμυντικός των Βάσκων είχε δώσει τα... διαπιστευτήρια του έχοντας τραυματίσει σοβαρά τα προηγούμενα χρόνια τον Μπερντ Σούστερ και γενικά τον ακολουθούσε η φήμη του σκληρού αμυντικού που τον ευνοούσε η ανοχή που έδειχναν οι διαιτητές σε αμυντικούς και τάκλιν. Εκείνο το βράδυ της 24ης Σεπτεμβρίου του 1983 θα λάμβανε μια για πάντα τον τίτλο του «χασάπη του Μπιλμπάο».
Η αρχή των εθισμών για τον Μαραντόνα
Το δολοφονικό τάκλιν που θα κάνει στον Μαραντόνα θα έχει ως συνέπεια να του σπάσει τον αστράγαλο, να τον αφήσει αρκετούς μήνες εκτός δράσης και να θρέψει μια βεντέτα ανάμεσα τόσο στις δύο ομάδες όσο και στους δύο παίκτες. Η φημολογία που έχει αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια θέλει τον Μαραντόνα ακριβώς εκείνη την περίοδο της αποκατάστασής του από τον τραυματισμό, να γνωρίζει την κοκαΐνη και να έχει τις πρώτες του συναντήσεις με τους εθισμούς.
Ο Γκοϊκοετσέα - που δέχθηκε απλώς κίτρινη κάρτα - θα τιμωρηθεί για 16 παιχνίδια μετά από αυτό το δολοφονικό τάκλιν, αλλά δεν θα μετανιώσει ποτέ για αυτή τη χειρονομία, αντιθέτως, θα βάλει το παπούτσι που φορούσε στο τάκλιν σε μια γυάλινη προθήκη στο σπίτι του...στο σαλόνι του!
Η ώρα της... εκδίκησης
Ο Μαραντόνα ανάμεσα στην αποκατάστασή του και τη νυχτερινή ζωή της Βαρκελώνης, «προετοιμάζει» και την εκδίκησή του. Κανείς άλλωστε, γνωρίζοντας τη διαδρομή του «El Pibe de Oro», δεν θα στοιχημάτιζε πως δεν θα έπαιρνε εκδίκηση.
Η... ευκαιρία δόθηκε αρκετούς μήνες αργότερα, τον Μάιο του 1984 στον τελικό του Κόπα ντελ Ρέι, στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Η εκ νέου πρωταθλήτρια Μπιλμπάο συναντούσε την Μπαρτσελόνα στη Μαδρίτη, σε ένα παιχνίδι που μύριζε μπαρούτι εξ αρχής. Στο θρυλικό γήπεδο και ενώπιων του Βασιλιά της Ισπανίας, βρίσκονταν μαζί Βάσκοι και Καταλανοί. Μείγμα εκρηκτικό αλλά και η κατάλληλη ευκαιρία για να εκφράσουν την αντιπάθειά τους στον εστεμμένο και συνολικά στο σύστημα της Ισπανίας.
Από την αρχή της αναμέτρησης το παιχνίδι ήταν σκληρό με τους παίκτες της Μπιλμπάο να επιδίδονται σε σκληρά μαρκαρίσματα και τους αντιπάλους τους να βγάζουν νεύρα. Ο νικητής κρίθηκε με ένα γκολ του του Εντικά στο 13ο λεπτό, όμως το... παιχνίδι είχε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του. Παραδόξως όλοι οι παίκτες συγκρατήθηκαν μέχρι και τη λήξη του αγώνα, όχι όμως και μετά από το τελευταίο σφύριγμα.
Ο Σόλα της Μπιλμπάο προκάλεσε τον Μαραντόνα και κάπου εκεί ήρθε η έκρηξη. Άρχισε με μία γονατιά από τον Σόλα και στη συνέχεια πήρε παραμάζωμα όποιον βρέθηκε στον δρόμου. Στη μάχη μπήκαν οι αποστολές και τον δύο ομάδων με τις εικόνες που ακολούθησαν να παραπέμπουν σε κατς και όλους να κλωτσούν και να χτυπούν αδιακρίτως. Χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας για να τους απομακρύνει και να στείλει τους μεν της Μπαρτσελόνα στα αποδυτήρια και τους δε της Μπιλμπάο στην εξέδρα ώστε να λάβουν το τρόπαιο από τον Βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος που είχε μείνει να κοιτά την αρένα.
Άνοιξε η πόρτα για τη Νάπολι
Η τιμωρία του Μαραντόνα που είχε αρχίσει τα επεισόδια ήταν τρεις μήνες και ουσιαστικά του άνοιξε την πόρτα της εξόδου από την Ισπανία αλλά και της εισόδου για την Ιταλία. Η Νάπολι στην οποία επέλεξε να συνεχίσει ήταν ομάδα δεύτερης ταχύτητας στο Καμπιονάτο. Η παρουσία του Μαραντόνα όμως άλλαξε την ιστορία της ομάδας και της περιοχής ολόκληρης.
Ο Γκοϊκοετσέα συνέχισε την σπουδαία καριέρα του, καθώς ήταν ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της γενιάς του, και στη συνέχεια ακολούθησε καριέρα προπονητή κυρίως σε μικρότερες ομάδες. Για την Μπιλμπάο, δε, ήταν ο τελευταίος μεγάλο τίτλος που κατέκτησε από τότε.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
