Μόλις στα 25 του χρόνια πρόλαβε να στεφθεί χρυσός ολυμπιονίκης και να δοξάσει τη χώρα του στα πέρατα του κόσμου. Ακόμα και σήμερα είναι μαζί με τον Πύρρο Δήμα ο Έλληνας αθλητής με τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια! Μέχρι που η Βούλα Πατουλίδου κέρδισε το χρυσό το 1992 στη Βαρκελώνη ήταν ο μοναδικός Έλληνας που είχε κερδίσει χρυσό μετάλλιο στον στίβο!
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912, μια ημέρα σαν σήμερα (βάσει του Γρηγοριανού ημερολογίου), κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς με 3.37 μ. (παγκόσμιο ρεκόρ του ιδίου με 3.47 μ. από την 1η Απριλίου) και χάλκινο στο ύψος άνευ φοράς με 1.55 μ., αφού χρειάστηκε να δώσει σκληρή μάχη και στα δύο αγωνίσματα με τους αδελφούς Άνταμς από τις ΗΠΑ.
Ο κόσμος του αθλητισμού τον αποθεώνει. Στη Σουηδία τον αντιμετωπίζουν σαν υπεραθλητή. Στην Ελλάδα τον υποδέχονται σαν ήρωα. Η Αθήνα «γκρέμισε τα τείχη της» για να τον υποδεχθεί. Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στον Σταθμό Λαρίσης και τον αποθέωσε μόλις έφτασε. Λέγεται πως τον σήκωσαν στα χέρια και τον πήγαν μέχρι τις εγκαταστάσεις του Πανελληνίου, στο Πεδίον του Άρεως, όπου είχε μαζευτεί κι άλλος κόσμος.
Περίπου δυο μήνες μετά τον θρίαμβο της Στοκχόλμης, ωστόσο, ξεσπά ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος. Ο Τσικλητήρας πηγαίνει στο γραφείο κατάταξης στην Καλαμάτα και δηλώνει παρών. Το όνομά του, ωστόσο, είναι αυτό ενός ήρωα και έτσι αντί για το μέτωπο τον στέλνουν στο Φρουραρχείο της Αθήνας. Εκείνος απογοητεύεται. «Εγώ πηγαίνω ως σιτιστής του λόχου και με τον βαθμόν του επιλοχία, και ως εκ τούτου θα είμαι εκτός μάχης. Εγώ δε ατομικώς καθόλου δεν ευχαριστήθηκα, αλλά μόνον και μόνον επήγα δια να είστε ήσυχοι εσείς. Εδώ εις Αθήνας ήμουν καταστεναχωρημένος, διότι με γνωρίζουν όλοι και μου λέγουν "Εσύ ακόμη εδώ;’". Ήτο μεγάλη ντροπή. Δεν θέλω να λέτε ότι πηγαίνω σιτιστής εις τον πόλεμον», γράφει στους γονείς του.
Ο Τσικλητήρας παρά τους κινδύνους θέλει να τιμήσει τη σχέση που είχε με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ο προπάππους του Ολυμπιονίκη ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας προσφέροντας όλη την περιουσία του στον αγώνα. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για να τον τιμήσει βάφτισε τον γιο του. Τον παππού, δηλαδή, του Κωνσταντίνου Τσικλητήρα! Πάνω απ' όλα, όμως, θέλησε να δώσει το καλό παράδειγμα. Να πάει αυτός στο μέτωπο. Ο ολυμπιονίκης. Και αν πάει αυτός θα ακολουθήσουν και άλλοι.
Μετά από πίεση που άσκησε στους ανωτέρους του κατάφερε να φτάσει μέχρι το Μέτσοβο την εποχή, μάλιστα, που ο Ελληνικός Στρατός έδινε την περίφημη μάχη για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Ο πρίγκιπας Νικόλαος, ωστόσο, που ήταν φίλος του και μεγάλος θαυμαστής του, είχε δώσει ρητή εντολή να κάνει οποιαδήποτε δουλειά αρκεί να μένει μακριά από τις μάχες. Εκεί, στην πρώτη γραμμή, ωστόσο, προσβλήθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα από μηνιγγίτιδα. Ο πρίγκιπας Νικόλαος έδωσε εντολή για άμεση μεταφορά του αρρώστου στην πρωτεύουσα, ήταν όμως πολύ αργά. Στις 10 Φεβρουαρίου του 1913 ο ήρωας άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, σε ηλικία μόλις 25 ετών.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
