Ξεκινάει σήμερα το Final Four της Euroleague και ως είθισται τέτοιες μέρες κάθε χρόνο τα throwbacks σε παλαιότερες εκδοχές του θεσμού δίνουν και παίρνουν στο ελληνικό διαδίκτυο. Αλλά ουχί, το παρόν αφιέρωμα δεν είναι αυτό που φαντάζεστε. Ούτε γκρανγκινιολικούς τελικούς θα θυμηθεί, μήτε αλησμόνητες ατομικές εμφανίσεις παικτών που οδήγησαν τις ομάδες τους στο βαρύτιμο ευρωπαϊκό τρόπαιο.
Τουναντίον. Δημιουργήσαμε μια διαφορετική λίστα που περιλαμβάνει οκτώ «άκυρους», ξεχασμένους απ' το Θεό πρωταθλητές Ευρώπης τους οποίους αν θυμάστε μάλλον λέτε ψέματα. Ή έχετε καταπληκτική μνήμη. Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για μπασκετικούς «ληστές» ή ανθρώπους που είχαν την ικανότητα (ή τύχη ενίοτε) να βρίσκονται στο κατάλληλο μέρος, τη σωστή στιγμή.
Hint: Υπάρχει κι εκπρόσωπος ελληνικής ομάδας.
Λούμπος Μπάρτον (Μπαρτσελόνα, 2010)
Οι Τσέχοι μπασκετμπολίστες που εδραιώθηκαν στο σύγχρονο κορυφαίο επίπεδο της Γηραιάς Ηπείρου δεν είναι πολλοί. Βέσελι, Σατοράνσκι και κάπου εκεί το μυαλό βαράει τιλτ αφού δυσκολεύεται να σκεφτεί άλλους. Αν ψάξουμε λίγο πιο πίσω όμως, στις αρχές των 00s, θα διαπιστώσουμε πως ο Λούμπος Μπάρτον διέγραψε μια αρκετά αξιόλογη καριέρα με ομάδες όπως η Φορτιτούντο, η Ρόμα κι η Μπανταλόνα. Στο peak της επαγγελματικής του καριέρας, ο Τσέχος ψηλός βρέθηκε στην Μπαρτσελόνα (2008-10).
Την πρώτη του χρονιά στην ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ έπαιζε συστηματικά, την δεύτερη απλώς υπήρχε στο ρόστερ (1 συμμετοχή στην Euroleague), αλλά όμως αυτή η δεύτερη ήταν κι η «χρυσή». Η Μπαρτσελόνα νίκησε τον Ολυμπιακό στον τελικό του Παρισιού, πήρε το δεύτερο ευρωπαϊκό της τρόπαιο κι ο Μπάρτον, αν και απλώς υπήρχε στα φύλλα αγώνα, άναψε κανονικά τα πούρα του μαζί με τους συμπαίκτες του. Από εκείνη τη στιγμή κι ως το 2016 που αποσύρθηκε, η καριέρα του βρισκόταν σε σταθερά καθοδική πορεία, αλλά ποιος να του πει τι.
Άντονι Μπένετ (Φενέρμπαχτσε, 2017)
Το 2013, όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο επιλεγόταν στην 15η θέση του NBA Draft από τους Μπακς, ο Μπένετ αποτελούσε την 1η επιλογή από τους Καβαλιέρς και θεωρούταν ο επόμενος μεγάλος αστέρας για το μπάσκετ της Αμερικής. Ο 30χρονος -πλέον- πάουερ φόργουορντ όχι μόνο δεν δικαίωσε τις προσδοκίες, αλλά εδώ και έξι χρόνια βρίσκεται μονίμως εκτός NBA, βγάζοντας το ψωμί του στην Ευρώπη και την Ασία.
Αναμφίβολα ένα από τα μεγαλύτερα "busts" στην ιστορία των NBA Drafts, το οποίο πάντως επιχείρησε να αναγεννήσει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην Πόλη το 2017. Η Φενέρμπαχτσε τον απέκτησε προκειμένου να δυναμώσει στην τελική ευθεία της σεζόν, χωρίς τελικά να εισπράξει τίποτε ουσιώδες στο αγωνιστικό σκέλος - πέραν του ντόρου που προκάλεσε η μεταγραφή. Το τουρκικό συγκρότημα κατέκτησε εν τέλει την Euroleague στο «σπίτι» της απέναντι στον Ολυμπιακό, με τον Μπένετ να μετρά... 1.2 πόντους και 0.9 ριμπάουντ σε 10 παιχνίδια στην θριαμβευτική πορεία της ομάδας του.
Όλοι θυμούνται τον Σλούκα, τον Βέσελι, τον Ντατόμε, τον Μπογκντάνοβιτς, τον Γιούντο, τον Μουχάμεντ Άλι, τον Άντιτς και τον Κάλινιτς, ακόμη και τον Μαχμούτογλου (τον αρχηγό που παρότι έπαιζε ελάχιστα, έμεινε στα posters της ιστορίας αφού σήκωσε την κούπα), μα ελάχιστοι τον καλοθρεμμένο Μπένετ - και γενικώς το σύντομο πέρασμα του από τας Ευρώπας. Για την ιστορία, η χάρη του Καναδού έφτασε ως τη Ταϊβάν, όπου παίζει με την ομάδα των Lioneers!
Ντορόν Πέρκινς (Ολυμπιακός, 2013)
Στις καλές του μέρες υπήρξε σπουδαίος αμυντικός και καταλυτικός για την εν γένει λειτουργία της Μακάμπι Τελ Αβίβ από το 2009 έως το 2011. Ωστόσο, στο απόγειο της καριέρας του στο Ισραήλ, τραυματίστηκε σοβαρά στον μηνίσκο κι έμεινε εκτός δράσης για σχεδόν ένα χρόνο.
Αφού επέστρεψε στα παρκέ, περιηγήθηκε σε διάφορες ομάδες εντός κι εκτός Ευρώπης το 2012, μέχρι να κλείσει τελικά στον Ολυμπιακό τον Φεβρουάριο του 2013. Ο Πέρκινς κλήθηκε από τον Γιώργο Μπαρτζώκα να αντικαταστήσει τον άτυχο Βαγγέλη Μάντζαρη που είχε υποστεί ρήξη χιαστού λίγες εβδομάδες νωρίτερα, στην Πυλαία κόντρα στον ΠΑΟΚ, σε παιχνίδι για την Α1.
Ο Αμερικανός γκαρντ, πάντως, δεν ήταν ο ίδιος παίκτης με παλαιότερα. Καμία σχέση όμως! Αδυνατούσε να βρει ρυθμό, τη στιγμή που οι Ερυθρόλευκοι τα πήγαιναν εξαιρετικά. Τον Μάϊο του ίδιου έτους κατέκτησαν την Euroleague στο Λονδινό, με τον Πέρκινς να σηκώνει την κούπα χωρίς να αγωνίζεται λεπτό στο Final 4 - αντ' αυτού πήρε λεπτά ο νεαρός Δημήτρης Κατσίβελης. Η συνεισφορά του 30χρονου -τότε- περιφερειακού στην τρίτη ευρωπαϊκή κατάκτηση των Πειραιωτών περιορίστηκε σε 5 ολιγόλεπτες εμφανίσεις των 0.4 πόντων κι ισάριθμων ασίστ.
Τσέισον Ραντλ (Ρεάλ Μαδρίτης, 2018)
Εδώ και πολλά χρόνια η Ρεάλ συνηθίζει να βασίζεται σε γηγενείς κι Ευρωπαίους παίκτες, με την απουσία (πολλών) Αμερικανών από το ρόστερ της να είναι πάντοτε εμφανής. Το ευρωπαϊκό του 2018, δηλαδή το τελευτάιο της χρονικά, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Η ομάδα του Πάμπλο Λάσο είχε σε εξέχοντες ρόλους μονάδες όπως ο Ντόντσιτς, ο Αγιόν, ο Γιουλ, ο Ρούντι, ο Ταβάρες, ο Κάρολ, ο Καμπάτσο, ο Κοζέρ κι ο αρχηγός Ρέγιες, οι οποίοι την οδήγησαν στην κούπα στον τελικό με του Βελιγραδίου τη Φενέρ.
Για μια στιγμή όμως. Σας λέει κάτι το όνομα Τσέισον Ραντλ; Αν όχι, που είναι και το πιθανότερο, πρόκειται για έναν 24χρονο -εκείνη την περίοδο- Αμερικανό άσο που είχαν υπογράψει οι Μαδριλένοι, λίγο μετά το επίσημο ξεκίνημα της σεζόν. Πέρα από βάθος στο ροτέισον, ο Ραντλ δεν προσέφερε κάτι ουσιώδες, έχοντας συγκομιδή 2.6 πόντου και 1 ασίστ ανά 7.7' σε 23 ευρωπαϊκές παρουσίες. Στο Final 4 δε, δεν αγωνίστηκε καθόλου.
Άντερσον Βαρεζάο (Μπαρτσελόνα, 2003)
Είκοσι χρόνια πριν, η Μπαρτσελόνα του Σβέτισλαβ Πέσιτς σήκωνε θριαμβευτικά την πρώτη Euroleague της ιστορίας της, νικώντας την ιταλική Τρεβίζο στον τελικό που διεξήχθη στην Καταλονία.
Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα μάθαμε ευρέως τον Άντερσον Βαρεζάο για το δολοφονικό χτύπημα στον Νίκο Ζήση στο Ελλάδα-Βραζιλία του Μουντομπάσκετ του 2006, όμως στην πραγματικότητα ο Βραζιλιάνος είχε απασχολήσει εντόνως την μπασκετική επικαιρότητα και το 2003, αφού ήταν μέλος της πρωταθλήτριας ομάδας της Μπαρτσελόνα. Όχι όμως στην πρώτη γραμμή του ρόστερ της.
Ως ένας φέρελπις ψηλός -στα 21 του τότε- ο Βαρεζάο βοήθησε με 4.1 πόντους και 3.2 ριμπάουντ ανά 14 λεπτά την ομάδα του Πέσιτς στην κατάκτηση της κούπας, έχοντας μάλιστα αντιμετωπίσει δις τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ εκείνη τη σεζόν. Αργότερα, έπαιξε για 15 χρόνια στο NBA και σχεδόν έσβησε οποιαδήποτε σύνδεση του με την Ευρώπη.
Μπεν Αλτίτ (Μακάμπι Τελ Αβίβ, 2014)
Η Μακάμπι Τελ Αβίβ αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2014 παρά το γεγονός πως ελάχιστοι πίστευαν σε αυτήν. Η ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ ήταν το μεγάλο αουτσάιντερ στο Final 4 του Μιλάνου, αλλά με δύο αλησμόνητες εμφανίσεις σε ημιτελικό (ΤΣΣΚΑ) και τελικό (Ρεάλ) σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο, για 6η φορά στην ιστορία της. Πλειάδα μεγάλων παικτών τη στελέχωναν (Ράις, Χίκμαν, Σχορτσανίτης, Ινγκλς, Μπλου, Ντέιβν Σμιθ, Τάους μεταξύ αυτών) και μέσα σε αυτό το ρόστερ συναντάμε κι ένα όνομα που δεν λέει (μάλλον) τίποτα σε κανέναν: έκείνο του Μπεντ Αλτίτ.
Πρόκειται για έναν 21χρονο -τότε- ψηλό που ήταν βοηθητικός. Έπαιζε κυρίως στο πρωτάθλημα του Ισραήλ κατά την διετία του στο Τελ Αβίβ (2013-2015). Ωστόσο η ιστορία έγραψε πως κι εκείνος είχε συμμετοχή στην Euroleague του 2014, έστω κι αν αυτή ήταν μηδαμινή. Ο Αλτίτ εμφανίστηκε σε δύο παιχνίδια της σεζόν (για πέντε λεπτά συνολικά) και κουβαλά ακόμη στο βιογραφικό του αυτή την διάκριση. Στη συνέχεια της καριέρας του συνήθισε να είναι ψηλός των 10 λεπτών σε μικρομεσαίες ομάδες του Ισραήλ κι από το 2020 αγωνίζεται στην αντίστοιχη Α2 της χώρας.
Πάβελ Κορόμπκοφ (ΤΣΣΚΑ Μόσχας, 2016)
Το 2018 ο διεθνής Ρώσος σέντερ κρέμασε τα παπούτσια του, μόλις στα 28 του, ταλαιπωρημένος από σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο. Μια επαγγελματική καριέρα που διήρκησε μόλις 6 έτη (δύο στη Νίζνι και τέσσερα στη ΤΣΣΚΑ), αν κι ο παλαίμαχος ψηλός θα έχει να λέει πως έχει σπίτι του το κυπελλάκι του πρωταθλητή Ευρώπης για το 2016.
Η ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη επικράτησε με 101-96 στον τελικό της Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς κι έραψε το 7ο (από τα 8) αστέρι στη φανέλα της. Ο Κορόμπκοφ προφανώς δεν πάτησε ποτέ παρκέ στο Final 4 του Βερολίνου, αν και γενικώς ήταν μέλος του ροτέισον της «Αρκούδας». Για την ακρίβεια, στην διαδρομή της ρωσικής ομάδας προς το τρόπαιο, ο υψηλόσωμος παίκτης προσέφερε 2.8 πόντους κι 1.5 ριμπάουντ ανά 8 λεπτά δράσης, σε 15 ευρωπαϊκά παιχνίδια. Δύσκολο -για να μην πούμε απίθανο- πάντως να τον θυμάται κάποιος ως συντελεστή σε εκείνη την κατά τα άλλα σπουδαία ομάδα της ΤΣΣΚΑ.
Γιγκιτσάν Σαϊμπίρ (Αναντολού Εφές, 2021 & 2022)
Απόφοιτος του... Δελασάλ της Αναντολού Εφές, ο ιδιαίτερα ταλαντούχος στις μικρές ηλικίες Γιγκιτσάν Σαϊμπίρ αγωνίστηκε για μια πενταετία στην πρώτη ομάδα του συλλόγου. Από το 2017 έως το 2022 βέβαια, ο 24χρονος Τούρκος κατέγραψε όλες κι όλες 6 (ολογράφως: έξι) συμμετοχές στην Euroleague, διάστημα κατά το οποίο η ομάδα της Πόλης κυριάρχησε στην Ευρώπη με back-to-back τρόπαια και θελκτικό μπάσκετ.
Ο νεαρός φόργουορντ, ο οποίος πλέον ενισχύει την Μπούρσασπορ, έβαλε δύο τίτλους Euroleague στο βιογραφικό του, απλώς ευρισκόμενος τυπικά στο ρόστερ! Αραιά και που έμπαινε σε δωδεκάδα, αλλά πραγματικό χρόνο συμμετοχής έπαιρνε μια φορά το εξάμηνο - και αν. Αυτά σε ο,τι αφορά την Euroleague, καθώς στο τουρκικό πρωτάθλημα ήταν κανονικά ενεργός. Όπως και να 'χει, το όνομα του πέρασε στα βιβλία της ιστορίας κι ο (μπασκετικός) ιστορικός του μακρινού μέλλοντος θα βρει και το «Σαϊμπίρ» λίγο πιο πέρα από τα «Λάρκιν», «Μίσιτς» και πάει λέγοντας...
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
