Ήταν μια αναγκαιότητα πολλών ετών και ένα θέμα που είχε συζητηθεί ουκ ολίγες φορές χωρίς όμως happy end. Αυτή την φορά φαίνεται ότι θα υπάρξει, στις αρχές του 2024 όταν και το νομοσχέδιο θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή.
Στόχος της Κυβέρνησης δίνοντας λύση σε ένα πρόβλημα ετών είναι σε κάθε εκλογική διαδικασία, αρχής γενομένης από τις Ευρωεκλογές (όπου υπάρχει και η λογική της χαλαρής ψήφου) είναι να μην εμφανίζονται τα ποσοστά – μαμούθ όσο αφορά την αποχή.
Αν θα το πετύχει αυτό θα φανεί στην πράξη στην πορεία. Όμως παράλληλα με την επιστολική ψήφο προέκυψε μια ακόμη είδηση όσο αφορά την κάλπη για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Μάλλον όχι και τόσο είδηση, καθώς παρά τα όσα λέγονταν/γράφονταν/φημολογούνταν όλο το περασμένο διάστημα τελικά δεν άλλαξε ο τρόπος που θα διεξαχθούν οι εκλογές σε μερικούς μήνες.
Τα σενάρια για λίστες και για «σπασμένες» περιφέρειες πήγαν... περίπατο και αυτό που γινόταν τα περασμένα χρόνια θα ισχύσει και τώρα.
Όλη η Ελλάδα ένα ψηφοδέλτιο, δεκάδες υποψήφιοι που θα ζητήσουν ξανά σταυρό. Μια διαδικασία προφανώς όχι εύκολη και σαφώς όχι για όλους. Με το δεδομένο αυτό τι θα συμβεί από δω και πέρα; Τα κόμματα θα βγουν στη γύρα προς αναζήτηση υποψηφίων για να στελεχωθούν τα ψηφοδέλτια – σεντόνια. Η αναζήτηση είναι συνήθως από μια μακρά λίστα της showbiz.
Ηθοποιοί, τραγουδιστές, δημοσιογράφοι, πρώην αθλητές και πάει λέγοντας. Φάτσες αναγνωρίσιμες που δεν χρειάζεται να γυρίσουν όλη την Ελλάδα στη μάχη του σταυρού, αλλά αρκεί η τηλεπαρουσία τους. Είτε με κοστούμι, είτε με σορτσάκι.
«Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου» δηλαδή. Προφανώς, όλα τα κόμματα ενδιαφέρονται για τη μερίδα του λέοντος των σταυρών, χωρίς συνήθως να νοιάζονται για το μετά.
Αρκεί να δει κανείς τις τωρινές κοινοβουλευτικές ομάδες στις Βρυξέλλες για να γίνει κατανοητό πως η πολιτική μπορεί να πηγαίνει και περίπατο. Όλα (ή σχεδόν όλα) τα κόμματα για διαφορετικούς λόγους διέγραψαν ευρωβουλευτές τους.
Και πολλοί από αυτούς που έμειναν... στο μαντρί δεν έκαναν τη διαφορά, δεν παρήγαγαν πολιτικοί παρά τους παχυλούς μισθούς και τα προνόμια. Ονόματα όπως η Ευα Καϊλή, ο Αλέξης Γεωργούλης, ο Θοδωρής Ζαγοράκης σάρωσαν σε σταυρούς στις εκλογές. Ήταν στην πρώτη ή στις πρώτες θέσεις. Βγήκαν με τα τσαρούχια, που λέει και ο λαός.
Ποιος θυμάται κάτι ουσιώδες από αυτούς; Η κυρία Καϊλή βρέθηκε ακόμη και προφυλακισμένη, ο δημοφιλής ηθοποιός διαγράφηκε από το κόμμα του λόγω εμπλοκής σε μια σκοτεινή υπόθεση και ο MVP του Euro2004 παραμένει γνωστός ως... MVP του Euro2004 και τίποτα περισσότερο.
Το ερώτημα είναι απλό... Πάλι σε μια τέτοια πεπατημένη θα πάμε. Πάλι με ηθοποιούς, τραγουδιστές, αθλητές και χορεύτριες; Μήπως πρέπει να δούμε και την επόμενη μέρα; Οι πρόσφατες δημοτικές εκλογές έδειξαν τον δρόμο. Η περίπτωση του Χάρη Δούκα είναι το τρανό παράδειγμα.
Άγνωστος στο ευρύ κοινό. Με ένα ζηλευτό βιογραφικό και γνώστης των καθημερινών μεγάλων προβλημάτων. Πρόσωπο που δεν είχε καμία σχέση με τη show biz, ούτε ήταν γεννημένος σε κάποιο... πολιτικό τζάκι. Κι όμως από την Πρωτοχρονιά και για τα επόμενα 5 χρόνια θα είναι ο δήμαρχος της Αθήνας.
Με ένα (μεταξύ άλλων) προσωπικό θρίαμβο που κατέγραψε τον περασμένο Οκτώβριο. Μήπως τελικά αυτός είναι ο σωστός δρόμος; Μήπως τα κόμματα πρέπει να στρίψουν το τιμόνι και να ψάξουν για βαριά βιογραφικά; Μήπως πρέπει στο πρώτο ράφι να υπάρχει η πολιτική και μόνο;
Χρόνος υπάρχει. Δεν χρειάζεται πάλι να θριαμβεύσει ο «γνωστός τηλεοπτικά» υποψήφιος. Ας πάψουμε να θεωρούμε... πάρκινγκ το ευρωκοινοβούλιο, όπου απλά γεμίζουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί των «εκλεκτών» με μηδαμινή προσφορά.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
