Ήταν βράδυ παραμονή Πρωτοχρονιάς. 31 Δεκεμβρίου. Αυτό είναι εύκολο να το θυμάμαι. Το δύσκολο είναι η χρονιά. Κάπου στα μέσα του '80. Όχι κοντά στο τέλος της δεκαετίας. Τώρα αν ήταν 1984, 1985, 1986 θα σας γελάσω και μικρή σημασία έχει.
Μπαίνουμε ως οικογένεια στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση το σπίτι της γιαγιάς και του παππού. Εκεί θα γινόταν το... ρεβεγιόν της αλλαγής. Λίγο πριν ο πατέρας ανάψει την μηχανή του αυτοκινήτου, η μαμά... κάτι ξέχασε και έπρεπε να ξαναμπεί στο σπίτι για λίγα λεπτά.
Επέστρεψε, πήγαμε στον προορισμό μας, αλλάξαμε τον χρόνο, γυρίσαμε μάλλον κοιμισμένοι στις αγκαλιές των γονιών και την άλλη μέρα πρωί – πρωί κάτω από το δέντρο για να δούμε αν ο Άγιος Βασίλης πέρασε κι από την δική μας γειτονιά. Μη με ρωτήσετε για το δώρο. Ούτε σε αυτή την περίπτωση η μνήμη είναι τόσο δυνατή.
Όμως το συγκεκριμένο βράδυ είναι η πρώτη φορά που... κλονίστηκε μέσα μου η ύπαρξη του «γεράκου με τα άσπρα γένια και την κόκκινη στολή».
Αυτό το «κάτι ξέχασα, πάω σπίτι και έρχομαι αμέσως» της μαμάς ήταν το πρώτο καμπανάκι για την αμφισβήτηση. Δεν θυμάμαι να το συζήτησα. Δεν θυμάμαι ποτέ να έκανα κουβέντα για αν είναι «ψέμα ο Άη Βασίλης». Νομοτελειακά ήρθε όλο αυτό.
Οπότε μάλλον αυτή είναι και η απάντηση στο ερώτημα τούτου εδώ του σημειώματος «Πότε να πω στα παιδιά ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης;». Ούτε ημερομηνία υπάρχει, ούτε συγκεκριμένη ηλικία, ούτε τίποτα.
Από μόνο του έρχεται και το καταλαβαίνω μια χαρά τα τελευταία χρόνια που κι εγώ είμαι στην «απέναντι 'όχθη». Όχι σε αυτή του «περιμένω», αλλά σε αυτή του «προσφέρω». Πάντα η περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς έχει μεγάλες δόσεις μαγείας, ειδικά για τα παιδιά.
Ποιοι είμαστε εμείς για να τους στερήσουμε κάτι τέτοιο; Το αντίθετο. Σε μια εποχή που η καθημερινότητα είναι γεμάτη προβλήματα, άγχη, μπερδέματα, δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να ρουφάμε και να δανειζόμαστε λίγο από αυτή τη χρυσόσκονη που προσφέρουν απλόχερα και τα παιδιά και οι μέρες.
Όταν λοιπόν το άγχος είναι η Νο1 αιτία διαφόρων προβλημάτων υγείας που μπορεί ο καθένας να αντιμετωπίζει στη ζωή του, δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε και για το πότε ένα παιδί θα μάθει «όλη την αλήθεια». Στην ώρα του. To καθένα έχει την δική του... Άλλωστε είναι τόσο γλυκό αυτό το ψέμα που το καθιστά αθώο εξ αρχής!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
