Η ενδοοικογενειακή βία και η βία με έμφυλα χαρακτηριστικά συνεχίζουν να αποτελούν μάστιγα. Τα θύματα: γυναίκες κάθε τάξης, κάθε χρώματος, κάθε θρησκείας τρομοκρατούνται και κακοποιούνται καθημερινά δίπλα μας. Η διαφορά είναι ότι δεν είναι όλες δημόσια πρόσωπα ώστε να ασχοληθούν τα media όσο θα έπρεπε. Και γιατί; Γιατί μια κρυφή ματιά στην «κλειδαρότρυπα» ενός σπιτιού δημοσίων προσώπων είναι πάντα πιο… ελκυστική στον θεατή.
Τα τελευταία 24ωρα έχουμε βομβαρδιστεί από λεπτομέρειες και πληροφορίες για την υπόθεση άγριου ξυλοδαρμού και ενδοοικογενειακής βίας με θύτη τον Απόστολο Λύτρα και θύμα τη σύζυγό του, Σοφία Πολυζωγόπουλου.
Ακόμη μία φορά σε πολλά τηλεπαράθυρα και αρκετές πρωινές εκπομπές παρουσιαστές, πανελίστες, καλεσμένοι (ποινικολόγοι, αστυνομικοί, δικηγόροι κοκ) παίρνουν θέση και στήνουν τα δικά τους δικαστήρια και εκφέρουν άποψη παντός επιστητού, προχωρούν σε εικασίες και με κάθε τρόπο προσπαθούν να συμμετέχουν στην κουβέντα. Σε μια κουβέντα που στην πραγματικότητα δεν έχει καμία απολύτως ουσία τελικά κι αυτό συμβαίνει επειδή δεν προσπαθούν να βρουν αιτίες και λύσεις.
Η παρουσιάστρια Ζήνα Κουτσελίνη πριν από δύο ημέρες ωρυόταν για την καριέρα του Λύτρα που καταστρέφεται. Μετά τις αντιδράσεις βέβαια προσπάθησε να ανακατασκευάσει - ανεπιτυχώς κατ’εμέ- παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως θύμα «μονταζιέρας», ως θύμα παραποίησης των λεγόμενων της, ως θύμα φτώχειας όταν ήταν φοιτήτρια κλπ κλπ. Σήμερα στην ίδια εκπομπή καλεσμένος βρέθηκε ένας ποινικολόγος, ο Σπύρος Ρομποτής ο οποίος με τη σειρά του μας άφησε ενεούς.
Μέσες άκρες προέβη σε victim blaming αναφέροντας επί λέξει: «Δεν πρέπει να κοιτάζουμε το αποτέλεσμα, αλλά και την αιτία. Η βία δεν είναι μόνο σωματική, είναι και ψυχολογική. Ένας άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας και κατέχει άδεια πυροβόλου όπλου, (μιλώντας για τον Απόστολο Λύτρα) γεγονός που του δίνει το τεκμήριο της ψυχικής υγείας με την έννοια ότι έχει προηγουμένως εξεταστεί από ψυχίατρο, ένας τέτοιος άνθρωπος που ξαφνικά χάνει τον έλεγχο και προβαίνει σε μια τέτοια ακραία και καταδικαστέα από όλους πράξη, προφανώς έχει υποστεί ένα κλονιστικό σοκ».
«Η δράση προκαλεί αντίδραση. Η αντίδραση μπορεί να ήταν υπερβολική… Η δράση προκαλεί αντίδραση, η αντίδραση ήταν ενδεχομένως υπέρμετρη, τον ξυλοδαρμό εννοώ ως αντίδραση. Ο κανόνας της φυσικής είναι ότι η δράση προκαλεί αντίδραση. Ένας άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας μπαίνει στο αυτοκίνητο και πλακώνει τη γυναίκα του στο ξύλο; Πόσο φυσιολογικό σας φαίνεται αυτό;», αφήνοντας να εννοηθεί ότι το θύμα τον εξώθησε στη χυδαία πράξη του ξυλοδαρμού με τη «δράση» του και ότι ο Λύτρας απλώς… αντέδρασε.
Συνέχισε μάλιστα, μη σκεπτόμενος ότι μιλάει για μια γυναίκα που βρέθηκε να καταπίνει το αίμα της από το ξύλο και να ζαλίζεται έπειτα από απανωτά χτυπήματα του συζύγου της, ότι: «Από μόνη της έπρεπε να φροντίσει και να του πει στα πλαίσια μιας σχέσης που είχαν επί σειρά ετών, προσωπική και επαγγελματική, να πάει να πάρει κάποια πράγματα».
Σύμφωνα με τον ίδιο λοιπόν, το θύμα μιας άγριας επίθεσης ξυλοδαρμού θα έπρεπε -μέσα σε όλα- να σκεφτεί να δώσει ρούχα και προσωπικά αντικείμενα στον θύτη, ενώ ακόμη καλά καλά δεν έχει συνέλθει.
Συνέχισε απτόητος, δείχνοντας με κάθε τρόπο ότι δεν έχει ιδέα τι σημαίνει να φοβάσαι και τη σκιά σου αφότου έχεις κακοποιηθεί: «Όταν είσαι φυλασσόμενη και βλέπεις την κόρη, τον πρώην συνεργάτη σου και νομίζεις ότι βλέπεις μπαμπούλα και πατάς το panic button, εντάξει. Είναι ξεκάθαρο ότι στόχο έχεις να τον κλείσεις τον άλλον στη φυλακή. Έγινε ό,τι έγινε, τελείωσε, ασκήθηκε ποινική δίωξη… Να το δούμε και ανάποδα; Ακόμα και η άσκηση ποινικής δίωξης για μένα σφάλει. Δεν στέκει, ούτε στην Αφρική».
Δηλαδή, σύμφωνα με τον ίδιο η γυναίκα που βρισκόταν σε τρομερό σωματικό και ψυχικό σοκ, έπρεπε όταν είδε -εξ’ όσων γνωρίζουμε- απρόσκλητους ανθρώπους να μπαίνουν με κλειδιά στο σπίτι της, να τους καλέσει για απεριτίφ. Δε μπορεί να φοβηθεί, μόνο φυσικά αν δει… μπαμπούλες.
Μάλιστα, είπε ότι θεωρεί προσχεδιασμένη και καθοδηγούμενη την αντίδραση της κυρίας Πολυζωγόπουλου, υποστηρίζοντας ότι «θέλει να τον κλείσει φυλακή».
Πάμε και στο best of. O κύριος Ρομποτής είπε χαρακτηριστικά: «Ήταν η κακιά η ώρα, η οποία οδήγησε στο κακό το χέρι. Δεν είμαστε όλοι τόσο Σουηδοί στη ζωή μας κ. Μαρέδη, η Σουηδία μας πέφτει μακριά. Είμαστε λίγο Βαλκάνια σε αυτή τη χώρα. Αυτή η χώρα δεν έχει ζήσει αναγέννηση, αλλά 400 χρόνια σκλαβιάς».
Και εδώ θα κλείσω, σχολιάζοντας πώς με μια φράση «δικαιολογεί» κάποιος τόσο γρήγορα την κακοποίηση. Είναι αδιανόητο να λέμε και να ξαναλέμε τα ίδια και όμως να υπάρχουν αυτές οι φωνές ακόμη. Και τι σημαίνει κύριε Ρομποτή το «δεν είμαστε Σουηδοί;» “Πλακώστε ελεύθερα, εδώ είναι Βαλκάνια, τα 400 χρόνια σκλαβιάς μας έμαθαν να ρίχνουμε καλό ξύλο”;
Και τι μάθαμε σήμερα; Ότι οι γυναίκες στη χώρα μας όχι απλά ασφαλείς δε μπορούμε να νιώσουμε, αλλά ακόμη και όταν κακοποιηθούμε θα διασυρθούμε, θα γίνουμε και… θύτες γιατί «είμαστε πονηρές» και θέλουμε να κλείσουμε τους κακοποιητές φυλακή -άκουσον άκουσον- με δόλο και φυσικά προσχεδιασμένες πράξεις, καμιά φορά καθοδηγούμενες κιόλας, γιατί ε… χρειαζόμαστε καθοδήγηση, θα προσπαθήσουν να βρουν «τι κάναμε και προκαλέσαμε τους θύτες», θα πρέπει μόλις φάμε το ξύλο μας να επανερχόμαστε αμέσως στην καθημερινότητά μας και να φροντίσουμε τον θύτη, θα πρέπει να πονάμε χωρίς δάκρυα, θα πρέπει να ματώνουμε χωρίς αίμα, θα πρέπει να το βουλώνουμε και να προχωράμε σα να μην έχει συμβεί τίποτα.
Ε όχι. Υπάρχει κι άλλη λύση. Να κλείσουμε όλες ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για Σουηδία, αν πρόκειται να γλιτώσουμε τη βία. Κερνάνε οι κακοποιημένες!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
