Δεν είναι για να ψηφίσουμε τον «τον Δημήτρη που μας είπε ο τάδε πως είναι καλό παλικάρι».
Όχι! Και για να σας πω και την (ακόμα μια) αμαρτία μου γελάω και πολύ μάλιστα, με τα πραγματικά ωραία και με αυθεντικό, ατόφιο χιούμορ βιντεάκια κάποιων υποψηφίων ανά την επικράτεια, αλλά σκέφτομαι πως αν αυτός είναι ο μοναδικός (ή έστω ο κύριος) λόγος να σταυρώσω κάποιον, είναι γιατί (πραγματικά) θα χρειαστούμε μεγάλες δόσεις χιούμορ, για να αντέξουμε την πίκρα που τρώμε στο μεσοδιάστημα ανάμεσα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Το οποίο – θυμίζω - είναι πλέον πέντε χρόνια και όχι τέσσερα. Ε ρε, γέλιο που έχει να πέσει είναι η κατάσταση γενικά.
Οπότε με αυτή την προσέγγιση αν είναι να ρίχνετε ντουφεκιές στον αέρα σταυρώνοντας ανθρώπους που δεν ξέρετε, κάντε το τουλάχιστον για κάποιον που έχει χιούμορ.
Για να εξηγηθώ, εκ νέου, δεν είναι όλοι κακοί, δεν είναι όλοι λαμόγια. Τα τελευταία είναι λιγότερα αλλά είναι – κατά κανόνα - πιο ανθεκτικά. Συνεχίζουν εκεί που οι άλλοι σταματάνε.
Οι κανονικοί άνθρωποι που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με μηχανισμούς και βυζαντινισμούς, πάνε σπίτι τους μετανιωμένοι που μπήκαν στη διαδικασία. Όσοι έχετε ασχοληθεί θα έχει καταλάβει, ότι αήττητοι δεν είναι μόνο οι ηλίθιοι αλλά και οι αποφασισμένοι να κερδίσουν εξουσία ή χρήμα ή και τα δύο μαζί.
Επειδή λοιπόν… Πελετίδηδες είναι λίγοι, στην πλειοψηφία των δήμων της χώρας συσσωρεύονται χρέη και έργα βιτρίνας. Η πρακτική μάλιστα λέει, ότι τα δεύτερα ξεκινούν να γίνονται κανένα εξάμηνο πριν τις εκλογές, με αποτέλεσμα να αναρωτιέσαι αν πρέπει να γίνονται οι εκλογές κάθε χρόνο, τελικά, μπας και ασχοληθούν πραγματικά οι δημοτικοί…αρχόντοι, έχοντας το φόβο του μαύρου.
Δεν είμαι εγώ αφοριστικός αλλά αυτοί οι…αφορισμένοι ανίκανοι ή επιλεκτικά ικανοί. Γι’ αυτό και (μου) είναι αφόρητα ενοχλητικό ένα από τα κλισέ των δημοτικών εκλογών που διαχέεται στα social media και με οδηγεί σε άσχημες μετρήσεις πίεσης! «Ιστορία γράφουν οι παρέες». Κάποιος το είπε, κάποιος το βρήκε, δεν με νοιάζει που και πότε, αλλά ότι όποια ώρα μπεις στα social media κάποια..παρέα σε κάποιο δήμο της χώρας γράφει ιστορία.
Ούτε ο Ηρόδοτος τέτοια ικανότητα! Χαμογελαστοί, κολαριστοί, λάμπουν όλοι (της παρέας) έτοιμοι να μας καταθέσουν την δικιά τους ιστορία για την επόμενη ημέρα της πόλης μας. Να σας πω λοιπόν λίγα πράγματα για την ιστορία, σε αυτό το επίπεδο…
Πρώτον η ιστορία όταν γράφεται δεν είναι απαραίτητα καλή. Οπότε εσείς και η παρέα σας μπορείτε να γράφετε κάτω από τη βάση (και) στην ιστορία. Δεύτερον ωραίες οι παρέες αλλά για να πάτε να πίνετε τσίπουρα κυρίως και να περνάτε καλά. Σαν δημότες δεν μας ενδιαφέρουν οι φίλοι σας, αλλά οι συνεργάτες σας.
Και το αν κάποιος είναι καλός φίλος δεν τον κάνει και καλό συνεργάτη, για συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Τρίτον από αυτές τις «παρέες» οι περισσότεροι προσφέρουν ψήφους και οι λιγότεροι τις καρπώνονται. Δεν είναι ότι κάποιος κλέβει κάποιον, αλλά ουδεμία «ιστορία» θα γραφτεί επειδή κάποιος έφερε σε κάποιον άλλον 20-30 ψηφαλάκια.
Τέταρτον το βασικό μας θέμα δεν είναι πως γράφετε ιστορία, αλλά – τελικά - αν γράφετε πάνω από τη βάση, στα… μαθηματικά. Και ο νοών νοείτο.
Πολύ σωστά θα πει κάποιος «Μη μας πρήζεις ρε μεγάλε. Πήγαινε εσύ και ασχολήσου να τα κάνεις καλύτερα». Η απάντηση μου είναι ότι όντως ασχολούμαι. Κάθε τετραετία (πενταετία) ψηφίζω τιμωρώντας… τον προηγούμενο. Είναι ένας συνδυασμός τιμωρίας, αυτοτιμωρίας και σχετικής ικανοποίησης. Κατά τα άλλα, δεν έχω παρέες, όχι τόσο μεγάλες τουλάχιστον και με τη διάθεση να εντρυφήσουν στην ιστορία, οπότε θα ήμουν χαμένος από χέρι.
Γενικά πάντως θα πρέπει να ξέρουμε ότι η πολύχρωμη (άλλο κλισεδάκι για να δείχνουν όλοι πολυκομματικοί και αδέσμευτοι) προεκλογική περίοδος είναι κάτι σαν τις μεταγραφές και τα φιλικά στο ποδόσφαιρο. Όλα είναι ωραία, δείχνουν ευοίωνα, υπέροχα και οι παίκτες φαντάζουν Μέσι. Μετά μπαίνουν οι ομάδες στο γήπεδο να παίξουν κανονική μπάλα…
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
