Είτε θέλετε να το πούμε «κλιματική αλλαγή», είτε βγάζετε σπυριά με τον όρο γιατί (μπορεί να) θεωρείτε πως λανσάρεται στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας συνωμοσίας ελέγχου των πολιτών, βλέπουμε και βιώνουμε πιο συχνά ακραία καιρικά φαινόμενα. Βαφτίστε τα όπως θέλετε ή αγνοήστε τα, αλλά προφανώς δεν θα σας (μας) ρωτήσουν για να υπάρχουν.
Είναι πάντως δεδομένο και θα έπρεπε να είναι και αυτονόητο ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά και μέσα αυτά. Είτε προετοιμαζόμενοι, είτε (να το ξαναπώ)…αγνοώντας τα. Λένε ότι πιάνει και με τις αρκούδες να το παίζεις αδιάφορος, αλλά δεν μου έχει τύχει.
Θα προτιμούσα ή να μη μάθω ή να είμαι κάπως προετοιμασμένος. Και για το συναπάντημα με αρκούδα, αλλά και για το –πολύ πιθανότερο- με έναν καύσωνα. Σαν και αυτόν που θα έρθει αύριο, μεθαύριο. Και ανάλογα μα τον μετεωρολόγο ή… «μετεωρολόγο» που ακούς και διαβάζεις, θα υποχωρήσει (διαλέξτε) από την Κυριακή μέχρι το… τέλος του μήνα (του Ιουλίου).
Από την εποχή που στα κρατικά κανάλια ( τα μόνα που υπήρχαν τότε) οι μεσήλικες και κυρίως οι ηλικιωμένοι περίμεναν το φινάλε των δελτίων ειδήσεων, με σαφώς μεγαλύτερη αγωνία από το ίδιο το «κυρίως μενού», για να ενημερωθούν για τον καιρό της επόμενης μέρας, (χωρίς καν να αναμένεται κάτι εξαιρετικό) το δελτίο πρόβλεψης ασκούσε μια ιδιαίτερη γοητεία στο ελληνικό κοινό.
Το αντρικό κυρίως, λες και είχε να σπείρει ή να τρυγήσει την επόμενη μέρα. Οπότε σαν συνέχεια αυτή της… ιστορίας των προγόνων μας θα μπορούσε να θεωρηθεί και λογικό αυτό που για αρκετούς ξεκίνησε ως «μετεωρολαγνεία» (και για αρκετούς παραμένει έτσι και καλά κάνουν) και για τους πολλούς εξελίσσεται ως «Βοήθα Παναγιά, καιγόμαστε, πνιγόμαστε, θαβόμαστε» μα την αμέριστη προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση των αγαπημένων μας ΜΜΕ.
Εντάξει όχι όλων (των ΜΜΕ), αλλά επειδή το δαχτυλάκι σας τρώει να πατήσετε το λινκ με τον πιο προβοκατόρικο, έως και τρομακτικό τίτλο για την επόμενη «φυσική καταστροφή», με χιόνι, χαλάζι ή καύσωνα, ο αλγόριθμος έχει κάνει το κουμάντο του. Έχει καταλάβει πόσο γουστάρουμε να τρέμουν τα ποδαράκια μας και μας στέλνει το ανάλογο περιεχόμενο να καταναλώσουμε.
Το μόνο που δεν έχει γίνει ακόμα είναι να δούμε τίτλο: «Κοίτα πως είναι σήμερα ο καύσωνας του 1987», αλλά είναι πολλοί που έχουν κάνει ανάλογες προσπάθειες να συνδέσουν γεγονότα (πέρα από την ιστορική τους αναφορά) ώστε να νιώσουμε λιγάκι παραπάνω ότι έρχονται οι εξωγήινοι με μεγάλα καζάνια να μας βράσουν για κάνα δεκαήμερο και βάλε.
Δεν το παίζω παλικαράκι και λόγου μου και δηλώνω καθαρά και ξάστερα ότι μου έρχεται βαρύς ο καύσωνας και ως σκέψη. Ασφαλώς βαρύτερος από τον χιονιά. Έχω και αρχίσει να βαριανασαίνω από τη Δευτέρα και να σκέφτομαι την κλιματιστική οχύρωση μου στη διάρκεια του καύσωνα. Φλερτάρω με τη σκέψη να κατέβω στο υπόγειο γκαράζ της πολυκατοικίας ή να βάλω ένα ράντζο στην αποθήκη με την δροσερή…μούχλα.
Θέλω να πω ότι, δεν φοβάμαι λιγότερο από τους περισσότερους, δεν επηρεάζομαι λιγότερο και δεν είμαι λιγότερο γραφικός από τον μέσο όρο. Αυτό που δεν θέλω όμως είναι να πατάνε πάνω σε αυτά τα χούγια μου και να μου κάνουν το μυαλό χυλό.
Δεν θέλω κάποιοι από αυτούς που έχουν οριστεί να με ενημερώνουν για τον ρημαδιασμένο τον καιρό να παίζουν με τις λέξεις και τα σαραντάρια του μακαρίτη του Κέλσιου (άλλη φάση όταν έχει «τέσσερα μπροστά»).
Γιατί καλό είναι να μας προειδοποιούν και αυτό το νόημα έχει και αυτή η επιστήμη, καλό είναι να ξέρουμε τι να προσέχουμε τι να κάνουμε και τι να μην κάνουμε, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι επιστημονικό και έντιμο στο ένα κανάλι, ο αρμόδιος, να λέει «δέκα μέρες ο καύσωνας», το άλλο «τρεις με πέντε μέρες» και στο τρίτο… «θα δείξει». Και το κυριότερο οι τίτλοι να είναι «έρχεται Αρμαγεδών» με μουσική ντοκιμαντέρ από την απόβαση της Νορμανδίας.
Αγαπημένοι συνάδελφοι, αγαπημένοι μετεωρολόγοι (είτε είστε όντως τέτοιοι ή σας βάφτισαν αφού μεταπηδήσατε από κάτι παραπλήσιο), αγαπημένοι αρχισυντάκτες, διευθυντές και λοιποί γραμματείς και φαρισαίοι, αν δεν το έχετε παρατηρήσει, ειδικά από την πανδημία και μετά ψυχολογικά και πνευματικά τα πράγματα γύρω μας έχουν ζορίσει πολύ. Ο κόσμος έχει ζόρια, έχει νεύρα και κυρίως τα κάνει επάνω του με το παραμικρό. Αλλά, αν δεν πουλάτε πάνες ακράτειας, το να προκαλείτε φόβο ακόμα περισσότερο δεν θα σας βοηθήσει ιδιαίτερα.
Στο τέλος ακόμα και τα λινκ με τους ακραίους τίτλους, δεν θα λένε τίποτα. Θα θέλουμε ακόμα πιο ακραίους, καυτούς, παγωμένους, δολοφονικούς και την τεχνητή νοημοσύνη να μας πιάνει από τον λαιμό για να νιώθουμε ότι δεν αναπνέουμε πριν καν έρθει το… «κακό».
Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν αγνοώ τον κίνδυνο των ακραίων καιρικών φαινομένων και δεν αναιρώ την (πολύτιμη) αξία της πρόγνωσης και την πρόβλεψης, ειδικά για τις ευπαθείς ομάδες. Αυτό που δεν κατανοώ είναι η απουσία της νηφαλιότητας, ώστε να αντιμετωπίσουμε όσο πιο συντεταγμένα γίνεται το φαινόμενο, χωρίς κραυγές και χορεύοντας τον χορό του μετεωρολογικού Ζαλόγγου στον οποίο οδηγούμαστε μιντιακά και σοσιαλμιντιακά. Αλλά μέχρι να ηρεμήσουμε… τρεχάτε να σωθείτε!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
