Όλα τα ζωτικά όργανα είχαν πάθει σοβαρές ζημιές και παρά τις (καθημερινές) ηρωικές μάχες όλου του ιατρικού προσωπικού, επήλθε το μοιραίο.
Όπου μοιραίο σε αυτή την περίπτωση ήταν και το αναμενόμενο. Όσο περνούσαν τα 24ωρα τίποτα δεν έδειχνε ότι ο 31χρονος Γιώργος μπορούσε να κερδίσει τον... αγώνα αυτό.
Η απώλεια μεγάλη για την οικογένεια του, εξίσου μεγάλη για τους συναδέλφους του και... ομολογία ήττας για μια ολόκληρη κοινωνία. Για την ακρίβεια μιας ακόμη ήττας που ήρθε να προστεθεί στις πολλές μαζεμένες των τελευταίων ετών.
Μαζί με τον Αλκη, μαζί με τον Μιχάλη, είναι πλέον και ο Γιώργος. Και τι έγινε που δεν είχε στο λαιμό του ένα κασκόλ; Και τι έγινε που δεν θα μαζευτούν γι' αυτόν στο σημείο που άρχισε το... τέλος για να ανάψουν κεράκια, να αφήσουν μπύρες, χαρτάκια και κασκόλ όλων των ομάδων;
Και τι έγινε που γι' αυτόν δεν θα κρεμαστεί πανό στα κάγκελα ενός γηπέδου με το πρόσωπό του; Που δεν θα κρατηθεί σιγή στη μνήμη του; Που δεν θα φωνάξει καμία εξέδρα το όνομά του; Ένα νέο παιδί ήταν κι αυτός.
Που δεν πήγε σε πόλεμο, αλλά σε δουλειά. Που δεν πήγε να σκοτωθεί ή να σκοτώσει. Πήγε απλά σε έναν αγώνα βόλεϊ για να επιβάλλει μέτρα τάξης.
Η συνέχεια γνωστή. Η περιφερόμενη αλητεία του στέρησε τη ζωή. Τα όνειρα. Το μέλλον του. Η περιφερόμενη αλητεία έντυσε μια μάνα στα μαύρα, έκανε ένα πατέρα που μεγάλωσε ένα παιδί με θυσίες να είναι πλέον... φάντασμα. Αυτή η περιφερόμενη αλητεία όλων των χρωμάτων που δεν μας αφήνει να χαρούμε τίποτα.
Που βυθίζει μια κοινωνία στο πένθος, που της στερεί την χαρά να δει χωρίς πρόβλημα έναν αγώνα, που βάζει σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις τους γονείς αν πρέπει να πάρουν το παιδί τους στο γήπεδο ή αν πρέπει να πάνε ακόμη και οι ίδιοι, κόβοντας συνήθειες πολλών – πολλών ετών!
Η ώρα έφτασε πλέον. Έχει καταντήσει βαρετό να λέμε «ας είναι το αίμα του Άλκη/του Μιχάλη/του Γιώργου/του.../του.../του...» το τελευταίο. Γιατί ξέρουμε πως δεν θα είναι αν απλά πορευόμαστε με ημίμετρα.
Τα κλειστά γήπεδα, οι κάμερες, τα ονομαστικά εισιτήρια. Χιλιοειπωμένα και χιλιοαποφασισμένα μέτρα χωρίς αντίκρισμα. Αυτή την φορά δεν θα πρέπει να είναι μια από τα ίδια. Αυτή την φορά οι τιμωρίες δεν θα πρέπει να έχουν προηγούμενο.
Αυτή την φορά η κοινωνία δεν αντέχει να είναι ελαστική. Να τελειώνουμε με τα κασκόλ και τα κεράκια και να «τελειώσουμε» τους δολοφόνους - «δήθεν οπαδούς»! Οριστικά...
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
