Και μόνο η οκταετής δικτατορία του σαδιστή Ίντι Αμίν Νταντά θα έφτανε για να χαρακτηριστεί «μαρτυρική» η κατάσταση εκεί. Επίσης έχουν έναν πρόεδρο που από το 1986 μέχρι τώρα αλλάζει όπως αυτός θέλει τα όρια και τους κανονισμούς γύρω από τη θητεία του, ώστε να επανεκλέγεται, δια βίου (προφανώς).
Μετά από ξένη κατοχή, επαναστάσεις, δικτατορίες, ξένη εισβολή, πολέμους με τα γειτονικά κράτη, διαφθορά και φτώχια καταραμένη μπορούμε να πούμε για αρκετά θέματα αυτού εδώ του τόπου, με την υπερβολή που μας διακρίνει: «Ουγκάντα γίναμε» ή το εναλλακτικό «Ούτε στην Ουγκάντα αυτά», αλλά αν οι άνθρωποι εκεί μακριά κοιτάξουν προς τα εμάς καθαρά ποδοσφαιρικά, λυπάμαι αδέρφια αλλά..χάσαμε. Θα παρακαλάνε μην γίνει καμιά στραβή στο πρωτάθλημά τους, με επεισόδια, κροτίδες , φωτοβολίδες, νεκρούς και τραυματίες και αναγκαστούν να αναφωνήσουν «Πωπω τι πάθαμε! Ελλάδα γίναμε».
Εσείς μπορεί να γελάτε, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι αν κάποιος γελάει είναι ο υπόλοιπος κόσμος. Μαζί μας! Στο ποδόσφαιρο (τουλάχιστον). Επίσης, για να λέμε όλη την αλήθεια και επειδή η υπόλοιπη Ευρώπη δεν τα έχει και ακριβώς άβρεχτα τα ποδαράκια της, με τον χουλιγκανισμό και τις εκδηλώσεις βλακείας στα γήπεδα, μπορούμε κάλλιστα να πούμε «Ολλανδία γίναμε». Καθότι εκεί πρόσφατα διεκόπη λόγω επεισοδίων το ντέρμπι ανάμεσα στον Άγιαξ και τη Φέγενορντ. Προτιμάμε όμως να ταξιδεύουμε το μυαλό μας σε κάτι πιο μακρινό, θεωρώντας ότι πολιτισμικά είμαστε πολύ ανώτεροι από την κάθε «Ουγκάντα».
Εκεί βέβαια, στα ντέρμπι του πρωταθλήματος της πρώτης κατηγορίας (που φιλοξενείται κανονικότατα από όλες τις μεγάλες στοιχηματικές εταιρίες στο πρόγραμμά τους) οι οπαδοί των δύο ομάδων κάθονται δίπλα-δίπλα. Αλλά τι να ξέρουνε και αυτοί από ελληνικό πολιτισμό ε;
Αφού λοιπόν αφήσουμε την Ουγκάντα στην ησυχία της (και μακάρι να τη βρει κάποια στιγμή σε όλα τα θέματά της) αν θέλετε να πούμε μια κουβέντα για το ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό, να πούμε αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα:
Ότι και να αποφασιστεί για αυτό το ματς δεν θα αλλάξει τίποτα, γύρω από το ελληνικό ποδόσφαιρο και κυρίως μέσα σε αυτό. Μέχρι και νεκρούς έχουμε πολλά χρόνια τώρα και όλοι κάνουν την πάπια στην βολική λιμνούλα τους. Έτσι θα πάμε. Και ακόμα χειρότερα ίσως.
Το πώς αντιμετωπίζουμε και κρίνουμε κάθε τέτοια κατάσταση έχει να κάνει με τις παραδοχές μας. Αφού έχουμε αποδεχθεί ότι στα γήπεδα θα πέφτουν κροτίδες και φωτοβολίδες επάνω σε παίκτες (ή και θεατές) από εκεί και πέρα μετράμε πόσο κοντά ή όχι πέφτουν και αν αυτός που είναι κάτω αντέχει και πόσο ή αν κάνει θέατρο. Φεστιβάλ βλακείας!
Μπορεί να έχεις εκατό βαπόρια, δέκα κανάλια, πέντε λιμάνια, είκοσι sites και χρήμα με ουρά αλλά θα έρχεται ένας τυπάκος με μια κροτίδα και θα σου κάνει πλάκα. Θα στα κάνει όλα μπάχαλο. Και εσύ δεν θα μπορείς ούτε καν να πεις ότι αυτός είναι βλάκας και επικίνδυνος γιατί…μπορεί να θυμώσουν οι φίλοι του. Αντε ξεμπέρδευε μετά.
Η πλειοψηφία των οπαδών όταν γίνεται κάτι τέτοιο στο γήπεδό τους θα βρουν μια καλή δικαιολογία για να μην τιμωρηθεί η ομάδα τους. Η οποία (δικαιολογία) τους διαφεύγει όταν γίνεται κάτι ανάλογο με θύμα την ομάδα τους. Συμπεριφορά κλασικής ελληνικής οικογένειας.
Για τον περισσότερο κόσμο που ασχολήθηκε με το ντέρμπι το μεγάλο θέμα μετά τη διακοπή ήταν αν θα μετρήσει το «goal/goal» στο στοίχημα. Τα υπόλοιπα τα έσβησαν εντός ημιώρου και απλά έβαζαν καμιά καρδούλα στο facebook. Αν και έδωσε λίγη δουλίτσα η αναζήτηση του προφίλ του γιατρού του αγώνα.
Και το τελευταίο. Δεν είστε υποχρεωμένοι να παρακολουθείτε όλοι το αθλητικό ρεπορτάζ αλλά μη νομίζετε ότι έχει και μεγάλες διαφορές με τα άλλα. Απλά με αυτά που άκουσαν τα αυτάκια μας και διάβασαν τα ματάκια μας από το βράδυ της Κυριακής η τελευταία αναφορά στην Ουγκάντα έχει να κάνει με την επισήμανση ότι το 133 (της) με το 108 (μας) στην παγκόσμια κατάταξη για την ελευθερία και αξιοπιστία του τύπου, δεν είναι μια διαφορά που δεν μπορεί να καλυφθεί… από εμάς με ολίγη προσπάθεια ακόμα.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
