Σιχαίνομαι τον λαϊκισμό, σιχαίνομαι τα εύκολα συμπεράσματα, σιχαίνομαι τα ωχαδερφικά «μα έλα καημένε, είναι κράτος αυτό που ζούμε;», με τα οποία μεγαλώσαμε, είτε έβγαιναν από το στόμα της γιαγιάς, της μαμάς, του γείτονα, του ψιλικατζή.
Αλλά ρωτώ όπως θα με ρώταγε η 3χρονη κόρη μου, αν καταλάβαινε επαρκώς τι συμβαίνει. Πώς μπορεί να νιώσει κανείς προστατευμένος ή ασφαλής ή ότι έχει μια αστυνομία που νοιάζεται ουσιαστικά και όχι «παραδοσιακά» φυλώντας ακόμα στα Εξάρχεια, όταν ένα κονβόι ξένων χουλιγκάνων διασχίζει τη μισή Ελλάδα ανενόχλητο (και παρά την απαγόρευση μετακίνησης οπαδών), και φτάνει στη Νέα Φιλαδέλφεια, όχι στην άκαρπη Μελούνα, ρημάζει ό,τι βρει μπροστά της και τελικά (μοιραία) δολοφονεί έναν άνθρωπο;
Θα είναι λαϊκισμός να πούμε ότι ζούμε από τύχη, επειδή δεν μας έβγαλε ο δρόμος προς τα εκεί;
Τα «χουλιγκανικά» social media είχαν ανεβάσει βίντεο της πομπής από το απόγευμα. Ομολογώ ότι τα είδα κατόπιν εορτής. Ναι, αλλά εγώ δεν είμαι στο Κέντρο Επιχειρήσεων. Δεν είμαι υποχρεωμένος να τα παρακολουθώ. Δεν καλούμαι να προλάβω κάποια κατάσταση.
Τίποτα από τη χθεσινή επιδρομή των Bad Blue Boys της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και το μένος με το οποίο επιτέθηκαν στα πάντα δεν μας εξασφαλίζει ότι δεν θα μπορούσαν να μπουν ανενόχλητοι σε μια καφετέρια δίπλα στο γήπεδο της ΑΕΚ και να μαχαιρώσουν όλους τους θαμώνες. Δεν έγινε, επειδή δεν ήταν στο πλάνο τους. Αν ήθελαν να γίνει, θα γινόταν. Ε, αυτό το συμπέρασμα είναι τρομακτικό. Και δείχνει ότι εκεί που τελικά μετράει, δηλαδή στο σπίτι μας, δεν είμαστε ασφαλείς.
Ένας σεισμός σε βρίσκει. Μια φυσική καταστροφή σε βρίσκει. Διακόσιοι χούλιγκαν που κατεβαίνουν από την Κροατία και σπάνε τη Νέα Φιλαδέλφεια, δε σε βρίσκουν. Τους αφήνεις να σε βρουν. Τους βλέπεις να κατεβαίνουν και περιμένεις. Τους παρακολουθείς διακριτικά! Αν δεν είσαι σε θέση να τους δεις, αν δεν είσαι ενήμερος, δεν κάνεις καλά τη δουλειά σου. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, δεν είναι όλα λαϊκισμός.
Το πράγμα δεν στράβωσε χθες. Ούτε τον τελευταίο χρόνο. Μια φορά κάθε τέρμινο, θα γίνει ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών δίπλα ή ανάμεσα σε απλούς πολίτες. Τις προάλλες, είδαμε βίντεο από καφετέρια στην οποία μπαίνει κάποιος με το περίστροφο και εκτελεί τον στόχο κυριολεκτικά ΑΝΑΜΕΣΑ από θαμώνες, κορίτσια κι αγόρια που πίνουν τον καφέ τους. Παλιότερα, είχαμε τη δολοφονία του Φιλόπουλου στη Λαυρίου. Πιο συχνά, θα διαρρεύσουν βίντεο με απρόκλητη βία εναντίον απλών διαδηλωτών, χωρίς κουκούλες ή μαδέρια. Οι απορίες λοιπόν δεν είναι καινούργιες. Δυστυχώς είναι διαχρονικές. Απλά πρέπει να λυθούν σήμερα.
Και για να προλάβω τους πονηρούς, η έκκληση για περισσότερη αυτονόητη ασφάλεια, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με την εύκολη(;) λύση της υπεραστυνόμευσης. Η έκκληση για ασφάλεια είναι έκκληση για πρόληψη, για πλάνο, για καλύτερη στελέχωση, για καλύτερη εκπαίδευση. Μπορεί να χρειάζεται κάποιος που ξέρει να «διαβάζει» καλύτερα τα social media. Και αυτό δεν το γράφω ως αστεϊσμό. Γιατί την επόμενη φορά, θα έρθουν έξω από το σπίτι μας.
Ψέματα. Αυτό έγινε ήδη.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
