Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών τόσο συνολικά στην Ευρώπη όσο και πιο ιδιαίτερα, στη δική μας χώρα, είναι ξεκάθαρο. Οι Ευρωπαίοι φοβούνται, έχασαν την ελπίδα που είχαν εναποθέσει στις προοδευτικές δυνάμεις και πλέον ψάχνουν αποκούμπι στον ακραίο λόγο και πολιτικές.
Στα καθ' ημάς, επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά η φούσκα (από άποψη προσδοκιών εδώ και πολλά χρόνια) που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν κατάφερε σε κανένα σημείο τουλάχιστον να την τροφοδοτήσει με αέρα για να μην σκάσει. Μπορεί να μην έκανε ιδιαίτερο θόρυβο, όμως αυτό το διαρκές ξεφούσκωμα δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει συνολικά ο χώρος της «κοινοβουλευτικής αριστεράς».
Η Αριστερά ηττήθηκε σε μία ακόμη εκλογική διαδικασία. Απέτυχε να συσπειρωθεί και να πείσει τους ψηφοφόρους της να πάνε στις κάλπες. Απέτυχε, εγκλωβισμένη στις διαδοχικές διασπάσεις και στην απώλεια ταυτότητας και πάνω από όλα απέτυχε γιατί όλα τα κόμματα του τόξου έγιναν ξαφνικά προσωποκεντρικά.
Κάποιοι... πανηγυρίζουν για το γεγονός πως ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, ΜέΡΑ25, Πλεύση, προερχόμενοι δηλαδή όλοι από την ίδια μήτρα και ποτισμένοι με τον δελφινισμό των πολιτικάντηδων, ίσα που ξεπέρασαν το 23% στις ευρωεκλογές. Μιλάμε για τις εκλογές της «χαλαρής ψήφου» και συνολικά η κοινοβουλευτική αριστερά δεν έφτασε σε ποσοστό το πρώτο κόμμα, που είχε κάθετη πτώση σε σχέση με τις Εθνικές εκλογές.
Δεν μπαίνει στην κουβέντα το ΚΚΕ που έχει τον δικό του πυρήνα ψηφοφόρων, έχει τη δυνατότητα να τον συσπειρώνει και τη μαγική ικανότητα να τον ανανεώνει.
Την ίδια στιγμή που συντηρητικοί, φιλελεύθεροι και ακροδεξιοί σαρώνουν στην Ευρώπη, τα πράσινα κινήματα συνεχίζουν να υποχωρούν. Ο κόσμος, συνολικά στην ήπειρο, αλλά ξεκινώντας από τον ευρωπαϊκό Νότο, βλέπει την καθημερινότητά του να χειροτερεύει εδώ και πολλά χρόνια. Η ακρίβεια, η κοινωνική αστάθεια, οι ορδές μεταναστών από τη Μέση Ανατολή, ο θρησκευτικός φανατισμός, είναι στοιχεία που εξυφαίνουν το κόκκινο χαλί για την ακροδεξιά.
Είναι δεδομένο - και όποιος δεν το βλέπει έχει απλώς ανικανότητα αντίληψης της πραγματικότητας - πως όσοι ψήφισαν δεξιότερα της δεξιάς, δεν είναι απαραιτήτως φασίστες. Ψάχνουν απλώς να βρουν «ελπίδα» σε κάτι. Κι εκεί έχει αποτύχει πλήρως η Αριστερά, που πλέον δεν προσφέρει, η ίδια, ελπίδα.
ΥΓ: Τα παραπάνω ισχύουν σε πολύ μικρότερο βαθμό στην Ελλάδα. Εδώ αρκούν δύο τρία πρόσωπα πασπαλισμένα με τη χρυσόσκονη της τηλεόρασης για να κάνει κάποιος καριέρα.
ΥΓ1: Όσο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ και του κάθε κόμματος που δηλώνει ξεκάθαρα πως θέλει την πρωτιά, είναι να ξεπεράσει ένα κόμμα φάντασμα από το παρελθόν, τόσο θα πυροβολάει τα πόδια του. Το ΠΑΣΟΚ έχει τρόπο να συνεχίζει να αναπνέει αλλά πλέον μοιάζει με «παιχνιδάκι» στα χέρια των αντιπάλων του.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
