Κοντά στις 18.000 ημέρες. Τόσες είναι, πολύ χοντρικά, οι ημέρες ύπαρξης της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Από τότε δηλαδή που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ευθυτενής, αρχοντικός και αρρενωπός κατέβηκε από το αεροπλάνο. Από αυτές τις κοντά 18.000 ημέρες, η Ελλάδα μπορεί να πει με περηφάνια ότι τις 26 είχε ως Πρωθυπουργό μία γυναίκα, τη Βασιλική Θάνου. Θα προστεθούν και άλλες στο μέλλον;
Η αποχώρηση του φιλικού, οικείου και φωτογενή Αλέξη Τσίπρα έφερε αυτομάτως μία σεναριολογία για το ποιος θα είναι ο επόμενος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο Αλέξης Χαρίτσης, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Διαφορετικοί άνθρωποι με διαφορετικά προφίλ. Όλοι άντρες. Κάπου ανάμεσά τους και η Έφη Αχτσιόγλου ως το μεγάλο μάλιστα φαβορί. Με τα δίκια της.
Είναι νέα, έχει πολύ καλές σπουδές, έχει κρατήσει ένα σοβαρό προφίλ, η κυβερνητική της θητεία θεωρείται επιτυχημένη και είναι και φωτογενής. Ταυτόχρονα μπορεί να φέρει και έναν αέρα ανανέωσης, να πείσει ψηφοφόρους που έφυγαν να επιστρέψουν και ταυτόχρονα να υπηρετήσει ένα πλάνο αλλαγής που αυτή τη φορά θα έχει και ένα συγκεκριμένο σύνθημα στο κέντρο της: H πρώτη εκλεγμένη γυναίκα Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Είναι η Ελλάδα έτοιμη για κάτι τέτοιο;
Αν βγεις στον δρόμο και ρωτήσεις «πες ότι υπάρχει μία ικανή γυναίκα με την οποία συμφωνείτε ιδεολογικά μαζί, θα την ψήφιζες για Πρωθυπουργό;», η απάντηση των περισσότερων (ελπίζω ότι) θα ήταν ναι. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το ερώτημα της κάλπης δεν θα τεθεί έτσι και ότι -δεν θα το μαθαίνετε από εμένα- η Ελλάδα είναι μία ιδιαίτερα σεξιστική κοινωνία.
Η ίδια η Αχτσιόγλου το έχει βιώσει στο πετσί της και μάλιστα όταν εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο. Στον τότε ανασχηματισμό που είχε γίνει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκαν δύο νέα πρόσωπα: Το ένα ήταν εκείνη και το άλλο ο Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Οι περισσότεροι παραμέρισαν τον δεύτερο, τον άφησαν να περάσει. Το να εμφανιστεί ξαφνικά ένα άντρας στην πολιτική δεν είναι είδηση. Εκείνη όμως δεν θα την άφηναν. Ξεκίνησε μία ολόκληρη παραφιλολογία. Υπονοούσαν ότι η Αχτσιόγλου υπουργοποιήθηκε, επειδή είχε ερωτική σχέση με τον Γιώργο Κατρούγκαλο.
Για σημαντικό χρονικό διάστημα αυτό το αίσχος διακινούνταν δεξιά και αριστερά. Η απόφοιτος της Νομικής, η κάτοχος διδακτορικό σε θέματα που αφορούν το Εργατικό δίκαιο είχε χάσει το όνομά της, είχε γίνει «η γκόμενα του Κατρούγκαλου». Ξέρω…πλέον όλα αυτά μοιάζουν εξωφρενικά και ξεχασμένα. Δεν ξέρω όμως αν είναι περασμένα.
Βαθιά σεξιστική κοινωνία
Οι συγκεκριμένες αθλιότητες δεν βγήκαν από άρρωστα μυαλά που παράγουν tweet μίσους ανά δευτερόλεπτο. Βγήκε από μία κοινωνία που η γυναίκα θεωρείται όν ετερόφωτο. Είναι κάποιου γκόμενα, αδερφή ή κόρη.
Βρισκόμαστε ακόμα σε μία χώρα που από τη μεγαλύτερη εταιρεία μέχρι το τελευταίο ψιλικατζίδικο είναι το πιο λογικό τις αποφάσεις να τις παίρνει ένας άντρας ή μία ομάδα αντρών. Αν δεν συμβαίνει αυτό, είναι πάλι ζήτημα του άντρα που «ευνουχίστηκε».
Το pay gap εδώ ανέρχεται σε 10%, σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν. Με πολύ απλά λόγια, οι άντρες πληρώνονται καλύτερα από τις γυναίκες. Τέλος, ζούμε σε μία κοινωνία που όταν μία γυναίκα κληθεί να μιλήσει πολιτικά σε μία παρέα σίγουρα θα διακοπεί και μάλλον από κάποιον άντρα που συνήθως θα πει μία γιγαντιαία ηλιθιότητα, πάντα με ύφος χιλίων καρδιναλίων.
Τι σημαίνει αυτό;
Όλα αυτά δεν ανήκουν στο παρελθόν. Πολύ πρόσφατα η Πόπη Τσαπανίδου δεχόταν μία αδιανόητη σεξιστική επίθεση από ένα κωμικό (ο Θεός να το κάνει) μπιτ του Τάκη Ζαχαράτου. Η Εκπρόσωπος Τύπου του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας, άκουγε την ημέρα των εκλογών αστεία για το πώς και αν...ολοκληρώνει. Όταν μάλιστα παραπονέθηκε αντιμετωπίστηκε ως υπερβολική και παράξενη.
Πέρασαν ελάχιστες μέρες από την ανακοίνωση του ονόματος της Σοφίας Ζαχαράκη ως υπουργού Οικογενείας. Ο Θάνος Τζήμερος πήρε τη δάδα και μίλησε για μία άτεκνη και άγαμη που δεν έχει τα προσόντα να διοικήσει τέτοιο Υπουργείο. Γιατί δεν μπορείς να διαχειριστείς ένα τέτοιο υπουργείο αν δεν έχεις ξεσκατίσει καμία δεκαριά μωρά. Για να μη μιλήσουμε για τα σχόλια για την εμφάνιση ή το ύφος της Ζωής Κωνσταντοπούλου κτλ. Όλα αυτά δεν έγιναν το 1960. Έγιναν τώρα, πριν λίγες μέρες.
Σημαίνει αυτό ότι η Αχτσιόλου είναι unelectable που λένε και στις ΗΠΑ; Σίγουρα όχι. Σημαίνει όμως ότι για να επιτύχει θα χρειαστεί να ξεπεράσει πολύ περισσότερα εμπόδια από τους υπόλοιπους. Σημαίνει επίσης ότι ακόμα και αν καταφέρει -ποιος ξέρει- να γίνει η πρώτη Ελληνίδα Πρωθυπουργός, κάπου, κάποτε όλο και κάποια αντρική φωνή θα ακουστεί να λέει «ποιανου γκόμενα είπαμε ότι ήταν αυτή;».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
