Στο πρώτο μισό των 90s, ο φοιτητής Αλέξης Τσίπρας έβγαινε σε lifestyle εκπομπή του ΣΚΑΙ, για να μιλήσει για τις φοιτητικές εκλογές. Φορούσε γιλέκο, είχε γένια, καθόταν μάλλον κάπως άβολα στον καναπέ του τηλεοπτικού στούντιο, αν και μιλούσε με μια εντυπωσιακή πραότητα για μέλος κομματικής νεολαίας.
Ήταν μια οριακά ξεχωριστή παρουσία, αλλά στην εποχή της πασοκικής ευδαιμονίας αυτές οι φάτσες ξεχνιούνταν όταν έπεφτε το τηλεοπτικό διάλειμμα και ύστερα έπαιρνε το λόγο κάποια φιγούρα με σακάκι με βάτες και γραβάτα πολύχρωμη και μέτριο χανγκόβερ από ξενύχτι πρώτο τραπέζι στον Βοσκόπουλο.
«Πρόσεχε μη γίνεις σαν αυτούς, να διαβάζεις τα μαθήματα σου» έλεγε τότε ο μέσος πατέρας στο παιδί του, που έβλεπε μια φιγούρα αλλιώτικη από τους λαϊκοπόπ σταρς ή τους πολιτικούς με την πολύχρωμη γραβάτα και το μάτι-γαρίδα από το χθεσινό ξενύχτι στον Βοσκόπουλο. Λίγοι περίμεναν αυτό που θα ακολουθούσε
Ροκ σταρ κανείς;
«Δικαιούνται να λένε στους πολιτικούς τους αντιπάλους ότι δεν μπορείτε να βγαίνετε από τα σπίτια σας, ότι είστε Τσολάκογλου, θα φύγετε από τη χώρα, θα φτιάξουμε φυλακές και θα σας κλείσουμε μέσα; Δικαιούται κάποιος, η αξιωματική αντιπολίτευση όπως μου λέτε εσείς, να τα λέει αυτά τα πράγματα; ρωτούσε ο Θόδωρος Πάγκαλος την Πόπη Τσαπανίδου». Σκληρό ροκ το 2012, με τον Αλέξη Τσίπρα εκλεγμένο πια, βουλευτή.
Τέσσερα χρόνια πριν, τη χρονιά της μαρτυρικής δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο Αλέξης Τσίπρας, στην πρώτη του συνέντευξη ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, τα έβαζε με τον γερόλυκο της δημοσιογραφίας και Νίκο Κακαουνάκη, σε ένα λεκτικό bras de feur ειρωνείας.
Ήταν αυτός που απειλούσαν και ειρωνεύονταν οι καρικατούρες του πασοκικού παρελθόντος, αυτό που προσπαθούσαν να πατήσουν σαν γόπα από το άφιλτρο τσιγάρο τους, μια ριζοσπαστική παραφωνία στις μνημονιακές συμμαχίες της εποχής. Ήταν επιτέλους κάτι ΝΕΟ. Ξαφνικά η μέση οικογένεια - και η δική μου, και η δική σου, πάω στοίχημα - άρχισε να κλειδαμπαρώνει τις πόρτες και τα παράθυρα από νωρίς.
Μα πως είναι δυνατόν, ένας νέος πολιτικός να μας λέει μέσα στα μούτρα ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο από τα μνημόνια της σκληρής λιτότητας;
(και το σημαντικότερο)
Πώς τολμά να μιλά έτσι στην Μέρκελ;
«Go back κυρία Μέρκελ, Go back κύριε Σόιμπλε, Go back κυρίες και κύριοι της συντηρητικής νομενκατούρας της Ευρώπης. Η Ελλάδα δεν είναι πειραματόζωο. Go back μαζί με την τρόικά σας, τους τοκογλύφους σας, τη σκληρότητά σας, την αλαζονεία σας, την περιφρόνηση προς τον ελληνικό λαό, που τόσα χρόνια έχει γίνει αντικείμενο της χλεύης και της εκμετάλλευσής σας» (2014, σε ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Μυτιλήνη, παραμονές επίσκεψης της καγκελαρίου στην Αθήνα.
Ο χύμα φοιτητής των 90s, μια δεκαετία μετά, είχε περάσει στην αντεπίθεση. Ενώ ακόμα δεν είχε στεγνώσει το αίμα από το θάνατο του Γρηγορόπουλου, ο 30άρης Αλέξης που έχει γράψει τα δικά του χιλιόμετρα σε καταλήψεις, βγήκε μπροστά και μίλησε για όσα μια ολόκληρη γενιά φοβόταν να ψιθυρίσει. Μάθαινα από φίλους ότι τους καλούσαν οι γονείς τους σε «σοβαρή» σύσκεψη στο σαλόνι για να τους πείσουν να μη ψηφίσουν Τσίπρα.
Είχα βρεθεί σε ένα τέτοιο σπίτι κι εγώ, όπου ο Τσίπρας αντιμετωπιζόταν ως «απειλή» με τους γονείς των φίλων μου να τον αποδομούν επειδή δεν ξέρει καλά αγγλικά και δεν έχει δουλέψει. Και το χειρότερο όλων: Δεν φοράει γραβάτα. Quelle catastrophe, όπως ίσως θα αναφωνούσε συχνά εκείνη την εποχή ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.
Η «συνθηκολόγηση»
«Η Ευρώπη να αποφασίσει ποια στρατηγική θα ακολουθήσει. Τη λογική ότι το πρόβλημα είναι στην αυλή μου δεν με νοιάζει;«η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια τριπλή κρίση: η οικονομική κρίση από την οποία δεν έχουμε ακόμα ξεφύγει, η προσφυγική και η κρίση αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή».
«Δυστυχώς η χώρα μου έχει βρεθεί στην καρδιά, στο επίκεντρο των δύο(σ.σ κρίσεων) και στόχος είναι να μετατρέψουμε τη χώρα από μέρος του προβλήματος σε μέρος της λύσης» (δηλώσεις Αλέξη Τσίπρα στο φόρουμ του Νταβός 2016).
Δημοψήφισμα, κυβέρνηση με Ανεξάρτητους Έλληνες, τρίτο μνημόνιο: Η Άνγκελα Μέρκελ γινόταν συνομιλητής και - κάτι σαν - σύμμαχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελ, και ο Αλέξης Τσίπρας εξέφραζε έναν ήπιο, συμβιβαστικό λόγο, σαν να είχε προσγειωθεί σε μια σκληρή πραγματικότητα. Η σκληρή συνθηκολόγηση με τους δανειστές έκανε τη ριζοσπαστική ορμή του Τσίπρα να μοιάζει με ήρεμο ποταμάκι, από αυτό που λερώνει τα loafers των ευρωβουλευτών σε κάποιο γαλήνιο πάρκο, στην βαρετή καθημερινότητα των Βρυξελλών.
Ήταν πια ένας συνομιλητής εκείνων που ορίζουν την κοινωνική ευημερία των πολιτών με επενδυτικές βαθμίδες και δείκτες ανάπτυξης των οίκων αξιολόγησης. Σαν τους ροκ σταρ που εμφανίζονται στο Fame Story. Ήταν πια ακίνδυνος, μπορούσαν ακόμα και να τον καλέσουν για φαγητό οι γονείς σου.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
