Η «ατυχία» αφορούσε το τσάκισμα στην υγεία και όχι το δημόσιο νοσοκομείο. Ήμουν και παραμένω ένθερμος οπαδών των δημόσιων δομών υγείας με την αναγκαία υποσημείωση… «αχρείαστες να ναι». Όχι, γιατί αμφισβητώ την αποτελεσματικότητά τους αλλά γιατί (όπως όλοι υποθέτω) δεν «γουστάρω» τα νοσοκομεία. Δημόσια, ιδιωτικά… «ξενοδοχεία» όποια μορφή εν πάση περιπτώσει και αν έχουν.
Η εμπειρία εκείνη ήταν τραυματική περισσότερο απ’ όσο φαντάστηκα όταν -πριν την εισαγωγή μου- πήρα το μήνυμα να έρθουν σεντόνια και μαξιλάρι από το σπίτι γιατί δεν ήταν και σίγουρο ότι θα μπορούσε να τα παράσχει το νοσοκομείο. Στη συνέχεια σε ένα θάλαμο «αχταρμά» με διαφορετικά περιστατικά και ηλικίες, έπρεπε να βρεις λίγη ώρα για ύπνο όταν οι νοσηλεύτριες προσπαθούσαν να διαχειριστούν (μαύρα μεσάνυχτα) και με συμπεριφορά στο όριο του αποδεκτού έναν ηλικιωμένο με άνοια, που δεν ήταν συνεργάσιμος. Την ίδια ώρα που εσύ έφτανες να παρακαλέσεις να το χειριστούν πιο… αποτελεσματικά μήπως και κοιμηθείς!
Έτσι είναι βλέπετε. Καθισμένος στις τρεις το πρωί σε έναν παλιό ξύλινο πάγκο στον διάδρομο της κλινικής γιατί δεν έβρισκες ύπνο, βίωνες κάποιας μορφής ζωντανό εφιάλτη και είχες χρόνο να σκεφτείς πολλά πράγματα γύρω από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Αυτή που πρέπει να έχει ένας 80χρονος με άνοια στο φεύγα της ζωής του, αυτή που πρέπει να έχει το προσωπικό που ασχολείται μαζί του φορτωμένο με άλλα χίλια πράγματα την ίδια στιγμή και εσύ που ζητάς απλά τα βασικά από το δημόσιο σύστημα υγείας και αποκτηνώνεσαι γιατί ένας συνάνθρωπος με πρόβλημα δεν το… «βουλώνει» για να ησυχάσεις. Τα σκέφτεσαι αυτά, ντρέπεσαι, λυπάσαι και νιώθεις ότι ανήκεις στο καστ μιας ταινίας με σκηνές από τριτοκοσμικό νοσοκομείο.
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Απ’ όσο ξέρω δεν χρειάζεται να πας ο ίδιος τα μαξιλάρια και τα σεντόνια σου στο νοσοκομείο και τουλάχιστον υπάρχουν γάζες και βαμβάκια. Η αντιμετώπιση του νοσηλευτικού προσωπικού όποτε χρειάστηκε να επιστρέψω, για δικούς μου ανθρώπους, σε κάποιο νοσηλευτήριο ήταν τόσο επαγγελματική και «ζεστή» όσο επιτρέπουν οι συνθήκες με τον φόρτο εργασίας.
Ένιωσα και πάλι ότι υπάρχουν άνθρωποι που σηκώνουν το ΕΣΥ στην πλάτη τους γιατί πραγματικά νοιάζονται. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο. Αλλά οι δομές ήταν (ακόμα) παλιές, οι ελλείψεις φανερές, ο κόσμος πιο απαιτητικός και εκνευρισμένος. Μαζί με την αποτελεσματικότητα η αξιοπρέπεια ήταν και είναι πάντα ένα σημαντικό διακύβευμα.
Το έλλειμμα που υπάρχει σε βασικούς τομείς, στο κοινωνικό κράτος, το αντιλαμβάνεσαι μόνο τη στιγμή που θα χρειαστείς κάτι και δεν θα μπορείς να το έχεις. Μέχρι τότε, γνωρίζοντας σε ποια χώρα ζεις αλλά και ποιος είσαι μάλλον, δεν αγωνίζεσαι για να έχεις αυτά που οφείλει να σου παρέχει το κράτος (σου) αλλά προσεύχεσαι να μείνει μακριά από εσένα η κακιά στιγμή.
Να μην χρειαστείς άμεσα ασθενοφόρο ή αν συμβεί αυτό να μην είσαι σε απομακρυσμένη περιοχή παίζοντας με τις πιθανότητες. Τώρα αν η (τουριστική) Κως και η Νέα Μάκρη θεωρούνται απομακρυσμένες περιοχές, τότε μπορείς να σκεφτείς να μην κινείσαι σε ακτίνα μεγαλύτερη των 20 χιλιομέτρων από το κέντρο της Αθήνας.
Υπάρχει όμως κάτι ακόμα πιο εκνευριστικό και αποκαρδιωτικό από την παραπάνω διαπίστωση. Πως όταν εκφράσεις αυτούς τους προβληματισμούς, αλλά και την απαίτηση να έχεις αυτό που σου οφείλεται χαρακτηρίζεσαι… λαϊκιστής και αντιπολιτευόμενος (όχι τώρα αλλά πάντα). Ότι χτυπάς τις κυβερνήσεις που είχαν τόσα να λύσουν… πρώτα μέχρι να φτάσουν να σκύψουν πάνω και από την υγεία. Στα μάτια και τα αυτιά μου δεν υπάρχει πιο αναξιοπρεπής προσέγγιση από αυτή.
Ως πολίτης που δεν θα μπω στον πειρασμό να συγκρίνω ποτέ την αγορά Ραφάλ με αυτή ασθενοφόρων θα πω κάτι άλλο: Όσο αξιοπρεπής αισθάνομαι επειδή η χώρα μου υπερασπίζεται με πληρότητα (υποθέτω) υλικού την εδαφική της ακεραιότητα, άλλο τόσο αξιοπρεπής θέλω να νιώθω μέσα σε ένα νοσοκομείο της, όχι παραπεταμένος σε μια γωνιά και σίγουρα όχι μεταξύ ζωής και θανάτου στην καρότσα ενός αγροτικού.
Αν λοιπόν στην αξιοπρέπεια μπαίνει κομματικό πρόσημο, πρέπει να αναρωτηθούμε πόσο ταιριάζουμε σε αυτό τον κόσμο με αυτούς που το βάζουν αυτό (το πρόσημο) και πόση συγνώμη αυτοί μας χρωστάνε. Αφού τους ευχηθούμε να μην βρεθούν στην ανάγκη…
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
