Εάν πραγματικά ήθελε να μας μπερδέψει ο Νίκος Ανδρουλάκης το κατάφερε. Το θέμα είναι όμως ότι μπέρδεψε και τους φίλους και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, τους οποίους, κατά τα λοιπά, προσπαθεί να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει ενόψει των εθνικών εκλογών του Μαΐου. Τι μας είπε δηλαδή; Δώστε μου ένα μεγάλο διψήφιο ποσοστό στις πρώτες κάλπες και εγώ μετά θα σας πω ποιον έχω στο μυαλό μου να προτείνω για πρωθυπουργό. Θα είναι σίγουρα πολιτικό πρόσωπο, αλλά σε καμία περίπτωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή ο Αλέξης Τσίπρας. Ωραία! Δεν πέρασαν λίγες ώρες και τα όργανα άρχισαν στο εσωτερικό του Κινήματος με τον Ανδρέα Λοβέρδο να σηκώνει το γάντι, τη Χαριλάου Τρικούπη να απαντά και να γίνεται… μύλος!
Η πρώτη διαπίστωση από την τοποθέτηση Ανδρουλάκη είναι ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει καταλήξει ήδη στον πολιτικό, που θα ήθελε για πρωθυπουργό σε μία κυβέρνηση συνεργασίας, στην οποία θα συμμετείχε. Αβίαστα προκύπτει το ερώτημα, ποιος είναι ο υποστηριζόμενος από τον ίδιο πρωθυπουργός όταν ο ελληνικός λαός δεν έχει εκφράσει ακόμα τη βούληση του ασκώντας το εκλογικό του δικαίωμα. Πάντως, δεν είναι και πολλά τα ονόματα, που μου έρχονται κατά νου. Δεν ξέρω όμως ποια είναι η άποψη του κόσμου του ΠΑΣΟΚ για αυτά τα πρόσωπα, πράγμα, που θα έπρεπε να απασχολεί ιδιαίτερα τον πρόεδρο του κόμματος στην προσπάθεια του να συσπειρώσει όσο γίνεται τη βάση του κόμματος του.
Το βέβαιο είναι ότι όσα είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης δημιουργούν ένα κλίμα, που προβληματίζει, δεδομένου ότι εάν επιβεβαιωθεί η δημοσκοπική δυναμική, που έχουν τα κόμματα στην παρούσα φάση, το ΠΑΣΟΚ θα έχει το βασικό ρυθμιστικό ρόλο στα σενάρια μετεκλογικής συνεργασίας. Αυτό, που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής είναι η άρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ να συγκυβερνήσουν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει απορρίψει το ενδεχόμενο να συνεργαστεί με τον Κυριάκο Βελόπουλο, ο οποίος από τη μεριά του δηλώνει ότι δε θα συνεργαστεί με κανέναν, αλλά έχει καταστήσει σαφές ότι θεωρεί αυτονόητο ότι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος θα πρέπει να είναι πρωθυπουργός σε μία κυβέρνηση συνεργασίας. Οπότε, αυτομάτως η πιθανή συνεργασία Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ τορπιλίζεται από τη θέση Ανδρουλάκη να μη δεχτεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη για πρωθυπουργό. Την άποψη ότι ο νικητής των εκλογών θα πρέπει να είναι και ο επόμενος πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας υποστηρίζει και ο Αλέξης Τσίπρας οπότε και εδώ ο όρος Ανδρουλάκη είναι απαγορευτικός για μετεκλογική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.
Ομως, ούτε και η πρόταση της Κουμουνδούρου για προοδευτική διακυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και Γιάνη Βαρουφάκη βγαίνει αφού ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέκλεισε κάθε συνεργασία με «πρόσωπα, τα οποία έπαιζαν με τη δραχμή». Αρα, που καταλήγουμε; Εκλογές μέχρι τελικής πτώσεως και ακυβερνησία ή συνεργασία Νέας Δημοκρατίας ή ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό της χώρας τον εκλεκτό του Νίκου Ανδρουλάκη; Ας μην επεκταθούμε σε έναν πιθανό-απίθανο μεγάλο συνασπισμό Νέας Δημοκρατίας-ΣΥΡΙΖΑ, με ποιον πρωθυπουργό άραγε(!), γιατί θα χάσουμε την μπάλα.
Οι παραπάνω θέσεις των πολιτικών αρχηγών αποτελούν μία ακόμα απόδειξη ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν έχει ενηλικιωθεί παρά τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ηρθε και η δήλωση Ανδρουλάκη και μπήκε το κερασάκι, που έλειπε, στην τούρτα. Σε αυτό το πλαίσιο, η ιδέα ότι το πολιτικό προσωπικό θα καθίσει προεκλογικά ή μετεκλογικά σε ένα τραπέζι, εφόσον οι συσχετισμοί δυνάμεων το επιβάλλουν, και θα συζητήσει σοβαρά ένα κυβερνητικό σχέδιο μεγαλύτερης, όσο το δυνατό, αποδοχής, όπως γίνεται στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, δείχνει ακόμα μακρινή, παρά το προηγούμενο των κυβερνητικών συνεργασιών το 2012 και το 2015. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όποια και αν είναι τα διλήμματα, που θέτουν οι πολιτικοί αρχηγοί, όλα θα απαντηθούν στην κάλπη με τον ελληνικό λαό, που ζυγίζει τους πάντες, όταν έρθει η ώρα να ψηφίζει και την πλειοψηφία να υποδεικνύει τον πρωθυπουργό.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
