Οι δημοκρατίες δεν αιφνιδιάζονται από την Τουρκία ούτε από ακρότατες ενέργειες ακροδεξιών, που συμμετέχουν στον κοινοβουλευτισμό. Η απόφαση του σουηδού ακροδεξιού ηγέτη να κάψει το ιερό βιβλίο του Ισλάμ επαναφέρει στη μνήμη της διεθνούς κοινότητας φρικτές στιγμές ναζισμού που οδήγησαν τον κόσμο στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εντονότατη αντίδραση της Τουρκίας σε αυτή τη μισαλλόδοξη θρησκευτική ενέργεια βρίσκει συμπαραστάτες όλους τους δημοκρατικούς ηγέτες. Πιθανώς ο πρόεδρος Ερντογάν να αντιλαμβάνεται, με μεγάλη καθυστέρηση, ότι η δημοκρατική Ευρώπη δεν καθορίζεται από τις εξτρεμιστικές επιλογές, που καταχρώνται τις δημοκρατικές ελευθερίες.
Αν πράγματι η Τουρκία αντιλαμβάνεται την δημοκρατική λειτουργία των συμμάχων και εταίρων της, παρά την αρχική συναισθηματικά φορτισμένη και πολιτικά μεθοδευμένη αντίδρασή για το κάψιμο του κορανίου στη Σουηδία, θα αποσυνδέσει άμεσα το αίτημα ένταξης Σουηδίας και Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ από την ακραία συμπεριφορά του Σουηδού πολιτικού. Όμως οι εκβιαστικές απαιτήσεις, που προβάλλει ο τούρκος ηγέτης, διατηρούν οξύτητα σε όλα τα πεδία πολιτικής, συμπεριλαμβανόμενης και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας.
Η εκβιαστική τουρκική πολιτική ακολουθείται από την εποχή του Κεμάλ. Εκδιώχθηκαν από την Τουρκία θρησκευτικοί δάσκαλοι και ερμηνευτές του κορανίου και αναζήτησαν ασφάλεια στη Θράκη. Από το 1923 η ελεύθερη θρησκευτική σκέψη των δασκάλων του κορανίου (αποκαλούνται παλαιομουσουλμάνοι) εμπότισε τους μουσουλμάνους της Θράκης και διαφοροποίησε την πλειοψηφία των μουσουλμάνων συμπολιτών μας από την Άγκυρα. Οι μουσουλμάνοι της Θράκης αντιμάχονται σθεναρώς τις μεθοδεύσεις του Κεμαλισμού, του ερντογανικής έμπνευσης ισλαμισμού και του βαθέως τουρκικού κράτους.
Η Τουρκία θεωρώντας ότι παραμένει μία πολιτικά σημαντική συνέχεια της διαλυμένης αυτοκρατορίας ακολουθεί στη Θράκη παρεμβατική πολιτική ακολουθώντας το διακηρυγμένο κεμαλικό δόγμα που θεωρεί τη Θράκη ως «απολεσθείσα γη» που πρέπει, με κάθε τρόπο, να προσαρτηθεί στη «μητέρα πατρίδα».
Εκατό αναποτελεσματικά χρόνια προπαγάνδας και τουρκικού επεκτατισμού έχουν παρέλθει από το 1923, αλλά το στρατοκρατικό κατεστημένο της Τουρκίας επιβάλλει στους πολιτικούς σχηματισμούς την ακρότατη κεμαλική θεώρηση των πραγμάτων. Όταν η ηγεσία στην Άγκυρα δεν συμμορφώνεται με τους στρατοκράτες, τότε εκτελούνται οι πρωθυπουργοί και πραγματοποιούνται πραξικοπήματα. Το 2016 ο πρόεδρος Ερντογάν, που με την πολιτική του από το 2000 περιόρισε τον πολιτικό ρόλο των στρατηγών, δημιουργώντας μία νέα κοινωνία πολιτικών, επιχειρηματιών και θρησκευόμενων πολιτών, χέρι-χέρι με τον μέντορα του Φετουλάχ Γκιουλέν, αντιμετώπισε στρατιωτικό πραξικόπημα. Μέχρι όμως να εκδηλωθεί το πραξικόπημα το ισχυρότατο μετοχικό ταμείο των ενόπλων δυνάμεων αισθανόταν εντονότατα τις απώλειες συμβολαίων από την νέα οικονομική και επιχειρηματική τάξη. Η ιεραρχία των ενόπλων δυνάμεων φυλακιζόταν με προφάσεις την «Εργκένεκον» και τη «Βαριοπούλα» ενώ πολλές εξουσίες δόθηκαν στη στρατοχωροφυλακή και στη φαινομενικά «φιλοερντογανική» υπηρεσία πληροφοριών.
Το αυταρχικό καθεστώτος σε απόγνωση! Η Τουρκία βυθίζεται καθημερινά στην κατηγορία των «κρατών ταραξίας»
Με καταγραμμένη την δομική αλλαγή που επιδίωκε ο κ. Ερντογάν, για να εξαλείψει τον Κεμαλισμό, και παρά την οικονομική ανάπτυξη τον Ιούνιο 2016 εκδηλώθηκε στρατιωτικό κίνημα. Διερράγη η σχέση με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, ο αυταρχισμός έφτασε στον κολοφώνα, αποστασιοποιήθηκαν από τον πρόεδρο της Τουρκίας οι κκ Γκιούλ, Νταβούτογλου, Μπαμπατζάν, αλλά οι Ένοπλες Δυνάμεις, κυρίως το ναυτικό, ανακτήσαν εξουσία και ρόλο στον κυβερνητικό κορμό παραμερίζοντας ξανά τους στρατοχωροφύλακες, τους κατώτερους αξιωματικούς, που δεν προέρχονταν από παραδοσιακά στρατιωτικά τζάκια. Την ίδια στιγμή η δικαιοσύνη και το Υπουργείο Εξωτερικών χάνουν τη ρυθμιστική επιρροή τους στη διαμόρφωση της πολιτικής, στο εσωτερικό της χώρας και στη χάραξη της εξωτερικής της πολιτικής.
Μετά από είκοσι χρόνια στην ηγεσία ο κ. Ερντογάν δίχασε τον τουρκικό λαό, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν τούρκοι πολιτικοί, διπλωμάτες, δικαστές, αναλυτές και δημοσιογράφοι.
Το σύστημα Ερντογάν στρέφεται κατά σημαντικών γεωστρατηγικών και πολιτικών επιλογών, που προσδιορίζουν το προσανατολισμό της Τουρκίας, ναρκοθετώντας αδίστακτα τις προτεραιότητες της Ατλαντικής Συμμαχίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το αυταρχικό καθεστώτος σε απόγνωση! Η Τουρκία βυθίζεται καθημερινά στην κατηγορία των «κρατών ταραξίας».
Τα κράτη απεύχονται οποιασδήποτε μορφής σύγκρουση, αλλά για να προωθούν τη διεθνή ασφάλεια και τα εθνικά τους συμφέροντα εξετάζουν όλα τα πιθανά σενάρια, ενισχύουν την οικονομία τους και εκσυγχρονίζουν την άμυνά τους.
Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις συμπεριφέρονται ως συνεπείς εταίροι και σύμμαχοι, αλλά με τη δύναμη των λαών τους, αν χρειασθεί, θα αντιμετωπίσουν κάθε πρόκληση, με πολύ μεγάλη υπευθυνότητα, ακόμη και «στα μαρμαρένια αλώνια» των διεθνών σχέσεων.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
