Θα διαβάσετε ελπίζω χθες το πολύ κατατοπιστικό κείμενο του Σωτήρη Βαλάρη με τίτλο «Πάρις Ρούπος: Εκανε black χιούμορ για την Κύπρο και τώρα δέχεται απειλές για την ζωή του». Κοντολογίς, ο κωμικός Πάρις Ρούπος ανέβασε ένα κλιπάκι παλιότερου αστείου του σχετικά με την Κύπρο στο πλαίσιο της προώθησης της μαγνητοσκοπημένης του παράστασης, αλλά και γενικότερα της κωμικής του περσόνας.
Πάμε πρώτα στο αστείο. Καλό είναι να το γράφουμε και να το ξαναγράφουμε γιατί η πλειοψηφία των ορκ που του εύχονται τα χειρότερα στα social media, είμαι βέβαιος πως δεν το έχει διαβάσει ολόκληρο. Κάπου στα συμφραζόμενα ενός εκπεφρασμένου hate προς τον Ρούπο, τα ορκ θα μυρίστηκαν τις λέξεις “Κύπρος” και “κωμικός” και θα άνοιξαν την κάνουλα του βόθρου. Το αστείο λοιπόν: "Μου δείχνει ένας φίλος έναν τύπο και μου λέει, ‘αυτός ο τύπος έχει τη μισή Κύπρο’. Τι εννοείς του λέω; Όλοι οι Κύπριοι έχουν τη μισή Κύπρο".
(Δεν) θέλω να πληγώσω τα οργισμένα πλήθη, αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ το αστείο εκφράζει ένα fact, μια πραγματικότητα. Δυστυχώς που είναι αυτή η πραγματικότητα, όχι δυστυχώς για το αστείο. Τι σκέφτεται λοιπόν ο βλαξ που εύχεται καρκίνο σε έναν κωμικό; Ότι παραποίησε τη σύγχρονη Ιστορία για να βγάλει ένα αστείο (ή λεφτά, όπως είδα σωρηδόν να γράφεται); Δεν την παραποίησε. Είπε τη μαύρη αλήθεια. Και κανείς κωμικός δεν βγάζει λεφτά με το κομμάτι παρεμπιπτόντως.
Τι άλλο σκέφτεται ο βλαξ; Όχι ότι δεν έχει ιδέα τι είναι ο Ρούπος, η κωμωδία, το stand up, αλλά ότι ο συγκεκριμένος κωμικός για παράδειγμα, έχει μαλλιά και μούσια! Ξέρετε τι μπορεί να σημαίνει αυτό για κάθε ευαίσθητο πατριώτη που αυτοαναφλέγεται αντανακλαστικά στο ίντερνετ κάθε μέρα; Ότι αυτός ο αλήτης που κάνει πλάκα με την Κύπρο (συγγνώμη για την επανάληψη, αλλά ΔΕΝ κάνει πλάκα) πιθανότατα μισεί και το στρατό, άρα και την πατρίδα του, άρα και τη σημαία, άρα “πιο πολύ για τουρκόφιλο τον κόβω, παρά για συνέλληνα”. Τι έχουμε λοιπόν στο πηλίκο; Έναν τύπο με μαλλιά και μούσια, πιθανότατα λιποτάκτη, που κάνει πλάκα με την Κύπρο μας και τις χαμένες πατρίδες. Είναι μαθηματικά ακριβές άραγε ότι ο καρκίνος είναι το λιγότερο που του αξίζει. Πάμε να τον τραμπουκίσουμε!
Προς τιμήν του, ο κωμικός απολογήθηκε δημόσια για το αστείο (που ξαναλέω είναι fact) και αντιμετώπισε αρκετά στωικά και καθόλου προκλητικά τη μαζική επίθεση και τις απειλές που δέχτηκε (και δέχεται ακόμα) online. Γνωρίζω από πρώτο χέρι πως τόσο ο ίδιος όσο και συντριπτικά οι περισσότεροι stand-up κωμικοί της γενιάς του είναι παιδιά με βαθύτατη ενσυναίσθηση, ευφυία και σεβασμό προς τον θεατή. (Αλλά έχει μαλλιά και μούσια ο άτιμος).
Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που νοιάζονται για το context και οι υπόλοιποι
Δέκα χρόνια μετά την τακτική χρήση των social media στην Ελλάδα, είναι ασφαλές να πούμε ότι οι άνθρωποι ή τα τρολ πίσω από τις μαζικές επιθέσεις και τα ευχολόγια για ανίατες ασθένειες είναι χρήστες που αγνοούν παντελώς την έλλειψη του context. Στο μυαλό τους ο Ρούπος έχει γράψει οκτώ παραστάσεις στις οποίες λοιδωρεί την Κύπρο και τα αιματοβαμμένα χώματα. Στην πραγματικότητα, ο Πάρις Ρούπος είναι ένας από τους καλύτερους one-liners κωμικούς της χώρας.
Τι είναι αυτό το eye-liner; One-liner! Αστεία αυτοτελή, αστεία που αρχίζουν και τελειώνουν μέσα σε 1-2 προτάσεις. Αστεία καμιά φορά λίγο κρύα και πολλές φορές τόσο έξυπνα που σου στραμπουλάνε το κεφάλι. Με το αστείο με το οποίο σταυρώνεται ο Ρούπος, υπογραμμίζεται μια βαθιά οδυνηρή αλήθεια της ελληνικής ιστορίας. Δεν κοροϊδεύει τον Ελληνοκύπριο που έχει χάσει τη μισή του πατρίδα. Αντιθέτως, κάνει μια διαπίστωση που για μένα είναι περισσότερο έξυπνη στον τρόπο που σερβίρεται, παρά αστεία. Όπως και τα περισσότερα αστεία του.
Δεν είμαι αυτός που θα κρίνει, ή πόσω μάλλον, αυτός που θα θέσει τα όρια της σάτιρας. Δεν με ενδιαφέρει αυτή η κουβέντα και για να είμαι ειλικρινής τη βαριέμαι πολύ. Με έχει καλύψει προ πολλού ο επίσης εξαίρετος κωμικός Αριστοτέλης Ρήγας αναλύοντας τι είναι το punch up και τι το punch down στην κωμωδία. Με λίγα λόγια, δεν κάνουμε πλάκα ούτε αστεία (άρα ένα είδος επίθεσης) σε κάποιον αδύναμο, σε κάποιον που δεν το αξίζει, σε κάποιον που δεν μπορεί να σηκώσει το γάντι.
Αυτό που με σιγουριά ξέρω είναι ότι ελάχιστα πράγματα βγάζουν νόημα εκτός context. Όχι μόνο τα αστεία ενός κωμικού που έτσι κι αλλιώς χρειάζονται ένα μίνιμουμ ευφυίας και κουλτούρας για να τα καταλάβεις. Κανένα τρολ και κανένας δικαστής των social δε θα ασχοληθεί με το context. Δεν τον συμφέρει, καταργεί την ιδιότητά του. Άρα ούτε αυτό το κείμενο θα διαβάσει. Δεν με πειράζει ιδιαίτερα, ήθελα με αυτό να εκφράσει κυρίως την αλληλεγγύη μου στον Πάρι. Όταν η πλάστιγγα γέρνει επικίνδυνα στο μέρος του άδικου και της τυφλής επίθεσης, το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να βάλουμε βάρος και στην άλλη πλευρά.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
