«Έχω δέκα μέρες που δουλεύω συνέχεια. Έχουν μαζευτεί πολλά ρεπό. Έχω τρία παιδιά που έχω να τα δω τόσες μέρες». Η συζήτηση αυτή γίνεται σε δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας εν έτει 2023 ανάμεσα σε δυο νοσηλεύτριες που πρέπει να εξυπηρετήσουν ένα διάδρομο – κλινική με πολλούς ασθενείς άντρες και γυναίκες. Μια συνάδελφος τους την ώρα που εξυπηρετεί ασθενείς κλείνει απότομα την πόρτα που οδηγεί στον διάδρομο – κλινική για να αποτρέψει την είσοδο συνοδών προκαλώντας τα σχόλια συνοδών και ασθενών. «Πως συμπεριφέρεται έτσι;» , «Δουλειά της είναι, δεν την υποχρέωσε κανείς να την κάνει» η μια πλευρά. Η άλλη λέει «είναι μόνες τους για να εξυπηρετήσουν τόσους ασθενείς, πρέπει να δείχνουμε κατανόηση». Σε έναν θάλαμο ασθενής από την Αφρική εκφράζει διαμαρτυρία ότι δεν του δίνουν σημασία οι νοσηλεύτριες επειδή δεν μιλάει ελληνικά.
Τις τελευταίες 10 ημέρες έχει χρειαστεί να κάνω μια μίνι «περιοδεία» σε δημόσια νοσοκομεία επειδή χρειάστηκε να νοσηλευτούν εκτάκτως συγγενικά πρόσωπα. Η αλήθεια είναι πως νοσηλευτές και γιατροί δίνουν έναν υπεράνθρωπο αγώνα έχοντας να αντιμετωπίσουν ασθενείς αλλά και συνοδούς. Όλοι σχεδόν θέλουν να έχουν «αποκλειστικότητα» στην εξυπηρέτηση. Αλλά το προσωπικό δεν επαρκεί. Πολλές φορές ξεπερνούν τα ανθρώπινα όρια. Είναι άνθρωποι, όχι μηχανές. Και προσπαθούν όσο και όπως μπορούν να ανταπεξέλθουν.
Και κάπου εκεί αρχίζει να αναπτύσσεται η «παραοικονομία» των νοσοκομείων. Η έλλειψη νοσηλευτών οδηγεί στην ανάθεση σε αποκλειστικές νοσοκόμες για την φροντίδα των ασθενών. Συχνά η αναζήτηση γίνεται μέσω ιστοσελίδων. Η «απαίτηση» του νοσοκομείου… να είναι διπλωματούχες… Το πιο φθηνό δεν είναι απαραίτητα και το πιο καλό. «Έχει πτυχίο στην πατρίδα της... Αν σας ρωτήσουν να πείτε πως είναι συγγενής σας», απαντά στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής η κυρία που συστήνεται ως υπεύθυνη του γραφείου διάθεσης αποκλειστικών νοσοκόμων...
Η πιο «ακριβή» διαθέτει και τα περισσότερα προσόντα… Ωστόσο η έλλειψη χρημάτων οδηγεί αρκετούς στη «φθηνή» λύση…. Παράλληλα στα νοσοκομεία κάνουν την εμφάνιση τους κάρτες με ενοικιάσεις τηλεοράσεων, σεζλονγκ για συνοδούς κ.α. προϊόντα για την παραμονή στο νοσοκομείο.
Η νοσηλεία σε ένα δημόσιο νοσοκομείο κοστίζει σημαντικά. Το κράτος ας φροντίσει πέρα από τις επιβραβεύσεις να μεριμνήσει να καλύψει τα κενά και να παρέχει καλύτερες υπηρεσίες σε ασθενείς και συνοδούς. Είναι ζήτημα υγείας. Είναι θέμα αξιοπρέπειας.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
