Παρακολουθούμε πολύ προσεκτικά και με πολύ ενδιαφέρον τοποθετήσεις ερευνητών, μελετητών, αναλυτών και πολιτικών ηγετών, που αναφέρονται στο Κυπριακό. Κάθε Έλληνας πολίτης, αλλά και διπλωμάτης προβληματίζεται εντονότατα από την έλλειψη ουσιαστικής συζήτησης και ανάδειξης των ισχυρών επιχειρημάτων, που έχουν προκύψει μετά την ένταξή της Κύπρου στην ΕΕ.
Ο κόσμος έχει αλλάξει οριστικά από το 1961. Συμμαχίες, οργανισμοί, ακόμη και κράτη έχουν εκλείψει ή μεταβληθεί ριζικά. Διεθνείς Συμφωνίες τσαλακώθηκαν από σφετεριστές της εξουσίας ή βιαστές της διεθνούς πραγματικότητας. Ξένοι στρατοί κατέχουν παράνομα το έδαφος ανεξαρτήτων κρατών. Παρίας της διεθνούς κοινότητας συνεχίζει με τις επιλογές της να είναι η Τουρκία. Παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και κάθε αρχή ανθρωπίνων δικαιωμάτων με αποκορύφωση της προκλητικότητας την παράνομη στρατιωτική κατοχή μέρους της κυπριακής επικράτειας.
Η Κυπριακή Δημοκρατία, η Ελλάδα, συνολικά η ΕΕ και ο ΟΗΕ συνεχίζουν, ως πολιτικά πολιτισμένες οντότητες, να αντιμετωπίζουν την Άγκυρα με όρους που απαιτεί το διεθνές δίκαιο και η διεθνής πρακτική. Με την αντίληψη ηγέτη δημοκρατικού κράτους και τον σεβασμό στις απαιτήσεις της ορθής διακυβέρνησης προσέρχεται ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στη συνάντηση, που όρισε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, στο περιθώριο της τακτικής Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού. Στην Κύπρο και στην Ελλάδα όμως αντί να συσπειρωθούμε για να αναπτυχθεί το διπλωματικό και πολιτικό δυναμικό που δημιουργήθηκε από την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ απλώς αναμασάμε ιστορικά και πολιτικά γεγονότα που μας πληγώνουν εθνικά και περιοριζόμαστε σε απλή εξιστόρηση και προβολή καταστάσεων που οδήγησαν στην παράνομη στρατιωτική κατοχή, την οποία επιβάλλει η Τουρκία σε βάρος της Κύπρου, της ΕΕ και της διεθνούς κοινότητας. Προφανώς γνωρίζουμε τα γεγονότα, τα αναλύουμε, κατανοούμε σφάλματα και παραλήψεις των επιλογών μας, αλλά δεν αρκεί να σταματάμε την διερεύνηση στην παράνομη τουρκική κατοχή και τις συνέπειές της.
Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και οι όροι προβολής ολοκληρωμένης πρότασης, η οποία δεν θα παραβλέπει το παρελθόν, αλλά θα αξιοποιεί απολύτως τη δυναμική, που προσφέρει στο κυπριακό η ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Σταχυολόγηση των γεγονότων και αποκωδικοποίηση της κατάστασης, με απόσταση από συναισθηματισμούς, προτιμήσεις και στερεότυπα, επαναφέρουν στην πρώτη γραμμή ανάλυσης τα εξής:
1. Οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου (1959) άνοιξαν τον δρόμο της Κυπριακής ανεξαρτησίας.
2. Το σύνταγμα της Κύπρου είναι απότοκο των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου και ενσωματώνει τις Συνθήκες Συμμαχίας και Εγγυήσεων (σημ. ο κυπριακός λαός δεν εκλήθη ποτέ να το επικυρώσει, αλλά το έπραξε με την ψήφο απόρριψης του σχεδίου Ανάν).
3. Η εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας πραγματοποιήθηκε τα μεσάνυχτα της 15ης προς την 16η Αυγούστου 1960 και έτσι έκλεισε ο κύκλος της αποικιοκρατίας, που είχε αρχίσει το 1878 με την άφιξη των Βρετανών.
4. Η Κύπρος καθίσταται πλήρες μέλος του ΟΗΕ (21η Σεπτεμβρίου 1960).
Στη συνέχεια επιλέγονται πολιτικές συμπεριφορές που αποκλίνουν των συνταγματικών προϋποθέσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι κύπριοι πολιτικοί, χωρίς εξαιρέσεις, ουσιαστικά συμμετείχαν στις παρεκκλίσεις, «ξεστράτισμα» της θεσμικής και δημοκρατικής λειτουργίας. Η βούληση όλων των Κυπρίων όχι μόνο παραμερίσθηκε, αλλά με κατάχρηση και πολιτική ευθύνη μετεβλήθη σε αποξένωση, πόλωση, μίσος, δολοφονίες, χούντα, τουρκική εισβολή και στρατιωτική κατοχή επί μισό αιώνα. Από το 1974 μέχρι και το 2004 όλες οι προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος παρέμειναν αδιέξοδες. Όμως η Ελλάδα και η Κύπρος αναζήτησαν νέα προσέγγιση που σαφώς και θα ήταν ελπιδοφόρα αλλά θα διατηρούσε την Κύπρο κάτω και από την ομπρέλα του ΟΗΕ. Το κυπριακό με πρωτοβουλία της Ελλάδος (1984-2004) μεταφέρθηκε με επιτυχία και μοναδικότητα στις συζητήσεις της ΕΕ οι οποίες κατέληξαν:
α. Την 16η Απριλίου 2003 ο Πρόεδρος της Κύπρου Τ. Παπαδόπουλος να υπογράφει στην Αθήνα τη Συνθήκη Προσχώρησης της Κύπρου στην ΕΕ.
β. Την 1η Μαΐου 2004 η Κυπριακή Δημοκρατία να εντάσσεται επισήμως ως πλήρες μέλος στην ΕΕ. Πρακτικά η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ σημαίνει:
1. Διεθνή επιβεβαίωση του ενιαίου και αδιάσπαστου εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφαιρώντας κάθε σκέψη διχοτόμησης ή προσάρτησης της από τρίτη χώρα.
2. Εξασφάλιση όλων των πολιτών της Κύπρου στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα καθώς επίσης και ελευθερία εγκατάστασης, εργασίας, κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών.
3. Δυνατότητα προσφυγής κάθε κύπριου πολίτη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε περίπτωση που θεωρεί ότι τα δικαστήρια της χώρας του δεν απέδωσαν δικαιοσύνη. Η εξέλιξη αυτή ουσιαστικά αποδυναμώνεται ή καλύτερα καταργεί, μεταξύ άλλων σημαντικών επιτευγμάτων, που προκύπτουν από την νέα ευρωπαϊκή διάσταση του Κυπριακού, το αποτυχημένο καθεστώς των εγγυήσεων.
Στην προγραμματισμένη συνάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του ηγέτη των τουρκοκυπρίων και του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στο περιθώριο της 76ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ως κυρίαρχο στοιχείο των συνομιλιών θα πρέπει πλέον να αναδεικνύεται η ευρωπαϊκή πραγματικότητα της Κύπρου, το ενιαίο της κυριαρχίας της και όχι οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο επιλογών, που εκβιαστικά ετέθη και διατηρείται στις συνομιλίες, είτε από τις εγγυήτριες δυνάμεις, είτε από τη δύναμη της στρατιωτικής κατοχής.
Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ το 2004 έλυσε οριστικά το γόρδιο δεσμό του κυπριακού και πρόσθεσε ισχυρότατα πολιτικά και διπλωματικά επιχειρήματα στη φαρέτρα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρά το δισταγμό πολλών ακόμη και μετά από την 1η Μαίου 2004, να στηρίξουν αποφασιστικά και αποτελεσματικά τον τερματισμό της παρανομίας, που υφίσταται η Κυπριακή Δημοκρατία. Η ΕΕ γίνεται θύμα της αναποφασιστικότητας της και με την πολιτική της συμπεριφορά ενθαρρύνει τουρκικές ακρότητες, που θέτουν υπό αμφισβήτηση τη θεσμική της λειτουργία και ναρκοθετούν τη σταθερότητα στην περιοχή, την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια, την ανάπτυξη, το σεβασμό στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά και την πολιτική καλής γειτονίας για την οποία ενδιαφέρονται πάρα πολύ η ΕΕ και η διεθνής κοινότητα.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
