Γνώρισα πριν 3 χρόνια σε μια τηλεοπτική εκπομπή ένα προκομμένο ζευγάρι και τους καμάρωσα, τον Χρήστο και την Αλίκη. Μορφωμένα και λαμπερά παιδιά, γεμάτα ενέργεια και λάμψη. Γύρισαν την πλάτη στην Αθήνα της πολυετούς μιζέριας και της ανεργίας. Εγκαταστάθηκαν στα Τρίκαλα και μεγαλούργησαν. Δημιούργησαν μια σπάνια επιχείρηση με προϊόντα που έχουν ως βάση το μέλι. Πολλά προϊόντα, διατροφικά και φαρμακευτικά, τα οποία γίνονται όλα ανάρπαστα εντός και εκτός Ελλάδας.
Ο Βασίλης, νέος πτυχιούχος με πολύ χιούμορ, δούλευε σε τράπεζα στην Αθήνα και απολύθηκε το 2011. Πείσμωσε. Πήγε στην Εύβοια, καλλιέργησε την γη και παράγει υπερτροφές. Μύρτιλο, βατόμουρο και αλλά 12 είδη της ίδιας οικογένειας φυτών. Όλα αυτά που είναι η νέα μόδα στο δυτικό κόσμο. Η παραγωγή του δεν φτάνει να καλύψει την ζήτηση από το εξωτερικό.
Αυτές είναι δύο από τις 140 επιχειρήσεις που γνωρίζω εγώ. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες. Όλες δημιουργήθηκαν μέσα στα χρόνια της χρεωκοπίας από μορφωμένους ανθρώπους που κουράστηκαν να στέλνουν βιογραφικά στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη χωρίς αποτέλεσμα και δεν ήθελαν να γίνουν μετανάστες, όπως 400.000 συνομήλικοί τους.
Στράφηκαν στον πλούτο της Ελλάδας. Παράγουν μεσογειακά προϊόντα, βιολογικά, μεγάλης θρεπτικής αξίας και σε υπέροχες συσκευασίες. Η διεθνής αγορά τροφίμων τα αποτίμησε θετικά αμέσως. Γίνονται ανάρπαστα και κοσμούν τα ράφια των πιο διάσημων καταστημάτων, σε Λονδίνο ,Βερολίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη και πάει λέγοντας .
Η διεθνής ειδησεογραφία εστίαζε επί χρόνια στα οικονομικά προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα μας, την έξοδο από τα μνημόνια, τους πρόσφυγες, τις συντάξεις, τη ρύθμιση του χρέους αλλά και στο γεγονός πως η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που βρέθηκε υπό καθεστώς οικονομικής παρακολούθησης μετά από τόσα χρόνια.
Αυτή ήταν η μία όψη του νομίσματος. Η γκρίζα, η θλιβερή. Υπάρχει και η άλλη, η αισιόδοξη που λίγοι γνωρίζουν. Δημιουργήθηκε ερήμην των μνημονιακών κυβερνήσεων από νέους ανθρώπους. Αποτελεί ελπίδα γιατί δίνει το στίγμα για την ανάπτυξη της χώρας στη μεταμνημονιακή εποχή. Γιατί η ανάπτυξη, στην πρώτη φάση τουλάχιστον, δεν θα έρθει από μεγιστάνες Ρώσους, Άραβες και Αμερικανούς που περιμένουμε να χτίσουν κολοσσούς και να τα αλλάξουν όλα σε μια νύχτα. Αυτοί, αν έρθουν, θα αργήσουν πολύ.
Η χώρα μας θα κάνει τα πρώτα βήματα προς τα εμπρός με εκατοντάδες, κατόπιν χιλιάδες, μικρές-μικρομεσαίες και λίγες μεγάλες πρότυπες επιχειρήσεις που θα παράγουν μοναδικά ελληνικά προϊόντα. Προς το παρόν είναι λίγες. Αρκετές, ωστόσο, για να δώσουν τον τόνο στην νέα εποχή .Το εντυπωσιακό, είναι πως ένα στα 4 αγαθά βρίσκεται στη λίστα του τοπ-100 εξαγώγιμων προϊόντων. Οι ελληνικές επιχειρήσεις επικεντρώνονται πια στις εξαγωγές.
Είτε πρόκειται για τουρισμό, παροχή υπηρεσιών, προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, φαγητό, είτε ακόμη και για ποδήλατα ή στρώματα, η λογική είναι της εκμετάλλευσης των τοπικών πλεονεκτημάτων. Η ιστορία της κάθε επιχείρησης είναι διαφορετική και αυτό είναι απολύτως λογικό. Με πολλές, όμως, ομοιότητες και με το ίδιο πάθος. Όλες αυτές οι εταιρείες έχουν ένα κοινό στοιχείο: μια βαθιά αγάπη των ιδρυτών τους στα προϊόντα τους καθώς και στο νέο όραμα.
Υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα και αυτή περνάει μέσα από τους νέους επιχειρηματίες που δείχνουν τον δρόμο προς την ανάπτυξη. Αρκεί να γίνουν πολλοί. Με 200-300 τέτοιες πρωτοβουλίες δεν σώζεται η παρτίδα. Εκεί πρέπει να επικεντρωθούν όσοι σχεδιάζουν το μοίρασμα της μεγάλης ευρωπαϊκής βοήθειας των 32 δισ.. Τα χρήματα πρέπει να φτάσουν παντού σε όλες τις υγιείς πρωτοβουλίες, μεγάλες και μικρές και να μην πάνε μόνο στους κολοσσούς.
Υπάρχουν πολλά που μπορούν οι νέοι στην Ελλάδα να κάνουν και πολλά που πρέπει να γίνουν. Με μια προϋπόθεση. Να υπάρξει ολοκληρωμένος κεντρικός σχεδιασμός από έναν φορέα, χωρίς τις αγκυλώσεις του ελληνικού δημοσίου, που με γρήγορες διαδικασίες θα ενισχύει, θα προωθεί, θα επικοινωνεί και θα διευκολύνει κάθε τέτοια προσπάθεια. Μόνο έτσι θα αρχίσουν να επιστρέφουν οι νέοι επιστήμονες στην Ελλάδα. Και πιστέψτε με, οι περισσότεροι θα το ήθελαν να έρθουν ξανά εδώ.
Χάσαμε για πάντα αυτούς που δημιούργησαν οικογένειες, παντρεύτηκαν συζύγους άλλης εθνικότητας και χτίζουν την ζωή τους σε μια νέα πατρίδα. Οι περισσότεροι, όμως, κοιτούν με το ένα μάτι εδώ. Κακά τα ψέματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τα επόμενα χρόνια θα είναι το έλλειμμα ανθρώπων, λόγω δημογραφικής γήρανσης.
Έλλειμμα κατηρτισμένων, ταλαντούχων, παραγωγικών ανθρώπων, σε σχέση με τον διογκούμενο πληθυσμό των συνταξιούχων ή οικονομικά μη ενεργών Ελλήνων. Μια διάσταση του προβλήματος έχει να κάνει με τη βαριά κληρονομιά της κρίσης. Από τα 10.750.000 πληθυσμού της χώρας, μόνο 3.793.000 επισήμως εργάζονται, περίπου 900.000 είναι άνεργοι και οι υπόλοιποι είναι οικονομικά μη ενεργοί: συνταξιούχοι, παιδιά, σπουδαστές, ασθενείς.
Η Αθήνα για παράδειγμα, όπως λένε οι ειδικοί στις επενδύσεις, είναι πόλη ενδιαφέρουσα. Παρά τις μεγάλες αντιφάσεις, μετά από δέκα χρόνια βαριάς κρίσης, είναι πλέον ένας τόπος ευκαιριών. Είναι φθηνή, με υψηλό αριθμό φοιτητών, ξένων επισκεπτών, αξιοθέατων, εστιατορίων. Θα μπορούσε η χώρα να «χτίσει» στα προφανή πλεονεκτήματά της. Κάποιος, όμως, πρέπει άμεσα να οργανώσει και να παρουσιάσει αυτές τις ευκαιρίες με έναν τρόπο ελκυστικό σε νέους, Έλληνες και ξένους. Αυτός που θα το καταφέρει θα είναι ο αληθινός πατριώτης της νέας εποχής.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
